فیلم Battleship Potemkin 1925

این فیلم به طرز شگفت‌انگیزی تصویری از بی‌رحمی، بی‌توجهی و روح همدلی در دریا ارائه می‌دهد. خدمه این کشتی جنگی قدرتمند کم‌تر از زندانیان یک اردوگاه کار اجباری مورد رفتار قرار می‌گیرند. وقتی پزشک کشتی اصرار می‌کند که سهمیه روزانه گوشت آن‌ها (که به گفته او «خودش می‌تواند به آب بجهد») خوراکی ایمن است، چند نفر از آن‌ها تصمیم می‌گیرند که موضع بگیرند. افسر آن‌ها...

این فیلم به طرز شگفت‌انگیزی تصویری از بی‌رحمی، بی‌توجهی و روح همدلی در دریا ارائه می‌دهد. خدمه این کشتی جنگی قدرتمند کم‌تر از زندانیان یک اردوگاه کار اجباری مورد رفتار قرار می‌گیرند. وقتی پزشک کشتی اصرار می‌کند که سهمیه روزانه گوشت آن‌ها (که به گفته او «خودش می‌تواند به آب بجهد») خوراکی ایمن است، چند نفر از آن‌ها تصمیم می‌گیرند که موضع بگیرند. افسر آن‌ها آن‌ها را تحقیر می‌کند و وقتی آن‌ها از موضع خود عقب‌نشینی نمی‌کنند، در عرشه کشتی آن‌ها را محاصره کرده و دستور شلیک به آن‌ها را می‌دهد. این رویداد نقطه عطفی برای خدمه کشتی محسوب می‌شود که در ادامه کشتی را تسخیر کرده و به سمت اودسا حرکت می‌کنند، جایی که سلاح‌ها را به سمت ستاد ارتش در شهر نشانه می‌گیرند و آتش‌سوزی گسترش می‌یابد. آیا دیگران به آن‌ها ملحق می‌شوند یا وضعیت موجود دوباره برقرار شده و کشتی آن‌ها نابود می‌شود؟ تاریخ‌نگاران پاسخ‌های بسیاری به سوالات تاریخی داده‌اند، بنابراین این داستان بیشتر درباره آنچه که اتفاق می‌افتد نیست، بلکه درباره نحوه شگفت‌انگیز و پرتنش روایت آن توسط آیزنشتین است. او به وضوح یک هدف دارد و توصیف‌هایش کاملاً بی‌طرفانه نیست - به‌ویژه درباره سربازان در شهر که با جمعیت غیرنظامی برخورد دارند، اما این موضوع احساس کلی شورش دریانوردان برای دلایل معقول، رفتار شایسته و احترامی که به وضوح از سوی افسران آن‌ها کمبود داشت، را در بر نمی‌گیرد. تولید این فیلم بی‌نظیر است و کار دوربین به قدری شدت دارد که گاهی احساس می‌کنید واقعاً در کشتی هستید. مطمئناً نقدهای تحلیلی‌تری از این فیلم وجود دارد، اما فکر می‌کنم این فیلم نمونه‌ای شگفت‌انگیز از یک مرد در اوج کارش است که فیلمی هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده را به همراه اندکی تفکر تولید می‌کند.