فیلم The Pod Generation 2023

"نسل پاد" دارای ساختاری چشمگیر و طراحی تولید آینده‌نگرانه است، اما با وجود ارائه پیام‌های سطحی و تکراری در مورد تکامل انسان و فناوری پیشرفته، از لحاظ احساسی تأثیر قوی‌تری ندارد. با این حال، بازی‌های امیلیا کلارک و چیوتل اجیوفور بسیار خوب است. امتیاز: C+ **نویسنده: لوئیزا مور / www.ScreenZealots.com** داستان‌های علمی تخیلی تقریباً همیشه جذاب یا تحریک‌کننده فکری هستند و ایده پشت "نسل پاد" روی...

"نسل پاد" دارای ساختاری چشمگیر و طراحی تولید آینده‌نگرانه است، اما با وجود ارائه پیام‌های سطحی و تکراری در مورد تکامل انسان و فناوری پیشرفته، از لحاظ احساسی تأثیر قوی‌تری ندارد. با این حال، بازی‌های امیلیا کلارک و چیوتل اجیوفور بسیار خوب است. امتیاز: C+ **نویسنده: لوئیزا مور / www.ScreenZealots.com** داستان‌های علمی تخیلی تقریباً همیشه جذاب یا تحریک‌کننده فکری هستند و ایده پشت "نسل پاد" روی کاغذ به نظر می‌رسد که پیش‌زمینه خوبی دارد. این سخره زنانه درباره چگونگی همزیستی فناوری، مصرف‌گرایی، طبیعت و والدین بی‌احساس در جامعه مدرن، با قدرت شروع می‌شود اما به سرعت دچار افت می‌شود. نویسنده و کارگردان، سوفی بارثس، نمی‌تواند مشخص کند که داستانش به کدام سمت برود و پیش از آنکه بخواهد به سرعت بیفتد، ترمز می‌زند. در آینده نزدیک، هوش مصنوعی در اوج خود است و طبیعت واقعی به خاطر راحتی در زندگی روزمره کنار گذاشته شده است. گیاه‌شناس آلووی (چیوتل اجیوفور) و همسرش ریچل (امیلیا کلارک) دوست دارند والد شوند، اما او غرق در کارش است و زمان کمی برای چیزهای دیگر دارد. یک صبح، این زوج خبر هیجان‌انگیزی می‌شنوند: آن‌ها موفق به کسب جایگاهی در مرکز رحم ویژه شده‌اند، یک خدمت بسیار گران‌قیمت که رحم‌های مصنوعی (معروف به "پادها") برای رشد نوزاد جدیدشان فراهم می‌کند. این راهی است که ریچل می‌تواند مادر شود بدون اینکه از حرفه‌اش دست بکشد و گزینه‌ای بسیار محبوب است. با اینکه آلووی ترجیح می‌دهد بارداری طبیعی داشته باشد، برای خوشحالی همسرش تسلیم می‌شود. این ایده برای فیلمی هوشمندانه و به‌موقع است، به‌ویژه در زمانی که هیچ زنی نمی‌تواند ادعا کند که کاملاً آزاد است تا زمانی که کنترل کامل بر سیستم تولیدمثل خود نداشته باشد. حقیقت واقعی در این است که زنان مجبورند بین حرفه و مادری انتخاب کنند و معمولاً در شروع زندگی حرفه‌ای، داشتن فرزند دشوار است. در آینده‌ای که بارثس تجسم می‌کند، نرخ زاد و ولد به حدی کاهش یافته که نیاز به پادها به یک ضرورت تبدیل شده و این راهی است برای توانمندسازی زنان به‌عنوان مادران در حالی که در مسیر حرفه‌ای خود پیش می‌روند. همه این مضامین شایسته گفت‌وگوی جدی هستند، اما فیلم تنها صدای بلندی دارد بدون محتوا. "نسل پاد" به رابطه انسان با فناوری و وابستگی به آن سوال می‌زند، اما به اندازه کافی مرزها را جابه‌جا نمی‌کند. به نظر می‌رسد که یک فیلم با ذهنیت فمنیستی تندتر درون این اثر وجود دارد که منتظر است آزاد شود. تا آن زمان، شاید آنچه همه ما واقعاً نیاز داریم، فقط جدا شدن از فناوری و تنفس در هوای تازه کوهستانی باشد. **آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که در جهانی که طبیعت و کار دوباره تعریف شده، انسان بودن به چه معناست؟** "نسل پاد" تنها یک فیلم نیست؛ بلکه سفری به درون این سوال‌های وجودی است. فیلم با بررسی رابطه پیچیده بین کار مدرن و تعادل کار و زندگی آغاز می‌شود. از همان ابتدا، با سناریوهای آینده‌نگرانه و قابل تصورش مرا مجذوب خود کرد. این یک فیلم علمی تخیلی نادر است که آینده‌نگری را با قابلیت باورپذیری ترکیب می‌کند و شما را به جهانی می‌کشاند که هم بیگانه و هم آشنا به نظر می‌رسد. اما آنچه واقعاً در این فیلم جذاب است، این است که در ابتدا به نظر می‌رسد که درباره نوآوری فناوری پادهای نوزاد است. اما با پیشرفت داستان، در می‌یابید که به موضوعات عمیق‌تری می‌پردازد. این یک روایت درباره نقش هوش مصنوعی، دینامیک تعامل اجتماعی در دنیای دیجیتال و مهم‌تر از همه، از دست دادن طبیعت و فیزیک است. این چرخش است که "نسل پاد" را به یک تجربه سینمایی بزرگ تبدیل می‌کند. شما چه چیزی را نمایندگی می‌کنید؟ باورهای شما چقدر برایتان اهمیت دارد؟ این سوالات نه تنها مطرح می‌شوند، بلکه به گونه‌ای بررسی می‌شوند که شما را به تفکر درباره زندگی خود وادار می‌کنند. بزرگ‌ترین شگفتی: این یک تولید سینمایی اروپایی است...! تصویربرداری بزرگ و باشکوه، لایه‌ای از عمق به فیلم اضافه می‌کند و کار دوربین را نه تنها به یک نمایش بصری بلکه به یک قطعه تفکر برانگیز تبدیل می‌کند.