فیلم Elmer Gantry 1960

برترانکستر در این فیلم به خوبی در نقش فروشنده جذاب و سریع‌الکلامی ظاهر شده که به صنعت موفق «خواهر شارون» (با بازی جین سیمونز) می‌پیوندد. او با اخلاص کلام خدا را تبلیغ می‌کند، چیزی که برترانکستر را به شدت مجذوب می‌کند. نه به این خاطر که او هم به این اشتیاق باور دارد، بلکه به این دلیل که تأثیر آن را بر جمعیت خجالتی که...

برترانکستر در این فیلم به خوبی در نقش فروشنده جذاب و سریع‌الکلامی ظاهر شده که به صنعت موفق «خواهر شارون» (با بازی جین سیمونز) می‌پیوندد. او با اخلاص کلام خدا را تبلیغ می‌کند، چیزی که برترانکستر را به شدت مجذوب می‌کند. نه به این خاطر که او هم به این اشتیاق باور دارد، بلکه به این دلیل که تأثیر آن را بر جمعیت خجالتی که در جلسات دعا جمع می‌شوند و به صورت سخاوتمندانه‌ای برای کار خداوند کمک می‌کنند، می‌بیند. در ابتدا، خواهر نسبت به او بدبین است اما جذابیت و پافشاری او را دست کم می‌گیرد. او نیز در ارزیابی خود اشتباه می‌کند و به سرعت این دو، تیم قدرتمندی از جمع‌آوری اعانه‌های مذهبی می‌شوند. اما او دشمنانی هم دارد، از جمله معشوقه‌اش «لولو» (با بازی شرلی جونز) که از موفقیت و خوشبختی تازه‌اش حسادت می‌کند و تصمیم می‌گیرد همه چیز را برای او خراب کند. سوال این است که آیا «گنتری» واقعاً تغییر کرده است یا همه چیز یک façade است؟ در اینجا شیمی زیادی بین سیمونز و برترانکستر کاملاً قانع‌کننده وجود دارد که مذهب، محبت و طنز تلخی را در خود دارد، در حالی که این دو در بازی موش و گربه‌ای قرار دارند که می‌دانید به کجا می‌انجامد. نگارش فیلم زنده و گیراست و این امکان را برای این دو و همچنین آرتور کندی و دین جاگر فراهم می‌کند تا به این داستان تبلیغ مذهبی که به دست چه کسی و برای چه چیزی شکل می‌گیرد، معنا ببخشند. داستان درباره گروهی از مبلغان سیار در آمریکا در دهه 1920 است. فروشنده‌ای سریع‌زبان از میسوری (برترانکستر) به گروه یک مبلغان جذاب (جین سیمونز) جذب می‌شود. زمانی که او توانایی‌های خود را به عنوان یک مبلغ کاریزماتیک ثابت می‌کند، به نمایش «کلیسای جاده‌ای» می‌پیوندد، اما زنی از گذشته‌اش تهدیدی برای او ایجاد می‌کند (شرلی جونز). آرتور کندی نیز به عنوان یک خبرنگار که با گروه به سفر می‌پردازد، بازی می‌کند. «المر گنتری» (1960) بر اساس کمتر از یک‌چهارم کتاب 1927 سینکلر لوئیس، که خود از آتئیست‌ها بود، ساخته شده و تغییرات اساسی در دو شخصیت اصلی ایجاد می‌کند و آن‌ها را به صورت همدلانه و کمتر یک‌بعدی به تصویر می‌کشد که این فیلم را از رمان بهتر می‌کند (حداقل بر اساس قسمت‌هایی که بر آن اساس ساخته شده است). باید اشاره کرد که شخصیت جین سیمونز، شارون فالکنر، الهام گرفته از آیمه سمپل مک‌فرسن است. بدیهی است که فیلم باید جدا از رمان تفسیر شود. پیام فیلم تا حدی مبهم است و به تماشاگر اجازه می‌دهد تا نتیجه‌گیری‌های خود را داشته باشد که نشانه‌ای از هنر با کیفیت است. در حالی که این فیلم به وضوح ضد مسیحی نیست، انتقاداتی را به چگونگی جذب افراد کاریزماتیک با اعتبار مشکوک و اخلاقیات سوال‌برانگیز در احیای مذهبی ارائه می‌دهد که به طور طبیعی منجر به مشکلاتی می‌شود که می‌توانست با کمی حکمت اجتناب شود. نسخه سینمایی شخصیت عنوان، مطالعه‌ای جذاب است. در ابتدا او به وضوح در حال لذت بردن از مهمانی در یک بار در کریسمس است، اما حاضر است همه چیز را کنار بگذارد تا به شدت به یک کارمند ارتش نجات کمک کند تا کمک‌های مالی جمع‌آوری کند. چرا؟ کمی بعد، او بدون پول و کفش سفر می‌کند، اما به عبادت پرشور در یک جماعت تماماً سیاه‌پوست جذب می‌شود، جایی که جماعت کنجکاوانه به او خیره می‌شوند تا او با شادی به آواز «سرزمین کنعان» ملحق شود و نشان دهد که واقعاً یکی از آن‌هاست، با وجود رنگ پوستش: مردی فقیر که به دنبال خالق و نجات یا رستگاری است. این فیلم اساساً داستان افرادی است که در موقعیت‌های تأثیرگذار بین شهوت و روحانیت در نوسان هستند، وضعیتی که اکثر تماشاگران می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. اما، همان‌طور که جیم لفرترز (کندی) اشاره می‌کند: «ما دوست نداریم خدایان‌مان انسانی باشند.» در حالی که این فیلم قطعاً نکات جالبی دارد، مانند محیط دهه 1920 در آمریکا و زیبایی همیشگی شرلی جونز، «رسول» با رابرت دووال تجربه‌ای کمتر مصنوعی است که به برخی از همان مسائل به طور مؤثرتری می‌پردازد. این جالب است که سینکلر لوئیس شخصیت گنتری را به اعتیاد به الکل دچار کرده است، در حالی که خود نویسنده در سال 1951 به دلیل الکلیسم پیشرفته درگذشت. با زمان 2 ساعت و 26 دقیقه، فیلم حدود نیم ساعت بیش از حد طولانی است. این فیلم در استودیو در کلاور سیتی و هالیوود، و همچنین مزرعه کلمبیا/وارنر برادرز در بوربانک، به جز صحنه تبرنکل که در سانتا مونیکا فیلم‌برداری شده، ساخته شده است. نمره: B-/B