فیلم Phil Spector 2013

فیلیپ اسپکتور با هشدار به ما می‌گوید: «این یک اثر داستانی است. این داستان بر اساس واقعیت نیست. این درامی است که از روی افراد واقعی در یک محاکمه الهام گرفته شده، اما تلاشی برای نمایش افراد واقعی یا نظر دادن درباره محاکمه یا نتیجه آن نیست.» این موضوع سوالات زیادی را به وجود می‌آورد. اول، اگر این فیلم تلاشی برای نمایش افراد واقعی نیست، چرا...

فیلیپ اسپکتور با هشدار به ما می‌گوید: «این یک اثر داستانی است. این داستان بر اساس واقعیت نیست. این درامی است که از روی افراد واقعی در یک محاکمه الهام گرفته شده، اما تلاشی برای نمایش افراد واقعی یا نظر دادن درباره محاکمه یا نتیجه آن نیست.» این موضوع سوالات زیادی را به وجود می‌آورد. اول، اگر این فیلم تلاشی برای نمایش افراد واقعی نیست، چرا شخصیت‌ها نام افراد واقعی را دارند؟ آیا شما می‌خواهید به من بگویید که این فیلم درباره یک تهیه‌کننده موسیقی متهم به قتل به نام فیلیپ اسپکتور است، اما این فیلم درباره تهیه‌کننده واقعی متهم به قتل فیلیپ اسپکتور نیست؟ دوم، فیلیپ اسپکتور خیالی به خاطر قتل بازیگر و مدل لانا کلارکسون، درست مانند فیلیپ اسپکتور واقعی، تحت تعقیب قرار می‌گیرد؛ بنابراین چگونه فیلم می‌تواند ادعا کند که بر اساس یک داستان واقعی نیست؟ سوم، اگر این فیلم تلاشی برای نظر دادن درباره محاکمه یا نتیجه آن نیست، پس هدف آن چیست؟ این فیلم می‌توانست یا یک فیلم کلیددار باشد یا یک مستند — به تعبیر جان نبی، یا باید داغ یا سرد باشد، چون من حرارت نیمه‌گرم را از دهان خود می‌زنم — اما در حال حاضر نه این است و نه آن. آنچه فیلم واقعاً هست، برعکس آن چیزی است که ادعا می‌کند؛ یعنی، پشت ادعای بی‌طرفی خود، فیلم تا حدی جانبدارانه است که به هالیوگرافی نزدیک می‌شود. به گفته دیوید مامت، نویسنده و کارگردان، اسپکتور (با بازی ال پاچینو) چیزی جز «عجیب و غریب محبوب» نبود که نه به دلیل شواهد علیه او — که در فیلم تقریباً هیچ است — بلکه به خاطر نظر عمومی و وکیل دفاع ناکارآمدش محکوم شد. این موضوع جالب است چون لیندا کنی بادن (با بازی هلن میرن)، وکیل دفاع او، به عنوان مشاور در فیلم خدمت کرده است؛ به نظر می‌رسد بادن آنقدر مجذوب اسپکتور و غمگین شده که نتوانسته او را از محکومیت نادرست نجات دهد و وقتی به مامت مشاوره می‌دهد، به شواهدی که علیه او وجود دارد، توجهی نمی‌کند — شواهدی که تنها مبنای ادعای بی‌گناهی اسپکتور در فیلم است. اما بازنویسی تاریخ در فیلم محدود به اسپکتور نیست و به بادن نیز می‌رسد؛ برای مثال، بادن خیالی اعلام می‌کند که او «به دختر» (یعنی کلارکسون) حمله نخواهد کرد تا از اسپکتور دفاع کند؛ در واقع، دفاع از کلارکسون در دادگاه حمله کرد و حتی ویدئویی از کلارکسون در حال تقلید از لیتل ریچارد را نشان داد، بر خلاف بادن خیالی که از نمایش این ویدئو خودداری می‌کند (این به معنای آن نیست که کل فیلم به کلارکسون حمله نمی‌کند) — علاوه بر این، بادن-میرن به نظر می‌رسد که دارای پیشگویی است؛ او در اوایل فیلم می‌گوید که از آنجایی که «آنها او.جی. را آزاد کردند»، اسپکتور نیز مجازات خواهد شد؛ «او به خاطر قتل همسر او.جی. محاکمه خواهد شد و گناهکار شناخته خواهد شد» (و اگر این نظر درباره محاکمه یا نتیجه آن نیست، نمی‌دانم چیست). با در نظر گرفتن همه چیز، وقتی فیلم ادعا می‌کند که «اتهام هیچ چیز جز اعتقاد همگان به گناهکار بودن [اسپکتور] ندارد»، این موضوع طعنه‌آمیز است؛ در واقع، این مامت است که چیزی جز اعتقاد خود به بی‌گناهی اسپکتور ندارد. فیلیپ اسپکتور چیزی جز یادآوری این موضوع نیست که «حتی هومر هم چرت می‌زند»؛ مامت برخی از بهترین فیلم‌های دهه‌های 90 تا اوایل 2000 را نوشت و/یا کارگردانی کرد و حتی آثار نسبتاً ضعیف او هرگز به عدم صداقت یا بدخواهی متهم نشده‌اند. اما با این یکی، واضح است که این فیلم ال پاچینو باید «مدافع شیطان» نامیده شود.