فیلم Apollo 13 1995

**حساب سینمایی از مأموریت ناموفق آپولو** در آوریل 1970، مأموریت آپولو 13 به مقصد ماه به دلیل وقوع انفجاری که آسیب‌های داخلی به بار می‌آورد، متوقف می‌شود. حالا سه فضانورد و کنترل مأموریت باید تنها بر روی زنده ماندن و بازگشت به زمین، در صورت امکان، تمرکز کنند. کارگردانی این فیلم بر عهده ران هاوارد است و "آپولو 13" (1995) روایت قوی از وقایع واقعی است و...

**حساب سینمایی از مأموریت ناموفق آپولو** در آوریل 1970، مأموریت آپولو 13 به مقصد ماه به دلیل وقوع انفجاری که آسیب‌های داخلی به بار می‌آورد، متوقف می‌شود. حالا سه فضانورد و کنترل مأموریت باید تنها بر روی زنده ماندن و بازگشت به زمین، در صورت امکان، تمرکز کنند. کارگردانی این فیلم بر عهده ران هاوارد است و "آپولو 13" (1995) روایت قوی از وقایع واقعی است و به وضوح بر "مریخی" که بیست سال بعد ساخته شد تأثیر گذاشته است؛ فیلمی که حتی بهتر است، هرچند که بر مبنای وقایع تاریخی نیست. به نظر می‌رسد این نکته به ضعف این فیلم اشاره دارد: اگر با داستان آشنا باشید، می‌دانید که چگونه به پایان می‌رسد که این موضوع میزان تعلیق را کاهش می‌دهد. با این حال، برای من جالب بود که شرایط زندگی و چالش‌های فضانوردان واقعی را مشاهده کنم و همچنین اراده و ابتکار عمل افرادی که در کنترل مأموریت هستند را ببینم که چگونه با آنچه در دسترس دارند کار می‌کنند و تلاش می‌کنند تا فضانوردان را به خانه برگردانند. مدت زمان فیلم 2 ساعت و 20 دقیقه است. بازیگران: تام هنکس، بیل پاکستون، کوین بیکن، گری سینایس، اد هریس و کاتلین کوینلان. نمره: B/B- این فیلم کمی زمان می‌برد تا به راه بیفتد، اما وقتی به فضا می‌رسد، داستانی جذاب از سه فضانورد را روایت می‌کند که پس از انفجار یک مخزن اکسیژن در فضاپیما گرفتار می‌شوند. ران هاوارد به ما دو ساعتی بسیار تنگ و پر از تنش را ارائه می‌دهد و مردان - لاول (تام هنکس)، هایس (بیل پاکستون) و سوئیگرت (کوین بیکن) باید با همکاران خود در کنترل زمین به رهبری متینگلی (گری سینایس) و کرنز (اد هریس فوق‌العاده) همکاری کنند تا راهی برای بازگشت به ایمنی قبل از اتمام اکسیژن و سوخت باقی‌مانده پیدا کنند. در این میان، ما همچنین حس مرگ‌پذیری این مسافران را از همسرانشان که روی زمین مانده‌اند، درک می‌کنیم - به ویژه از کاتلین کوینلان (مارلین لاول). فیلمنامه بر اساس کتاب لاول نوشته شده و بوی واقعی بودن می‌دهد. نیازی به تزئین آن با جلوه‌های ویژه نیست؛ دکورها به خوبی خطرات و حس محبوس بودن را در حالی که زمان در حال گذر است، منتقل می‌کنند. دیالوگ‌ها قوی هستند - مختصر و زنده، اما همچنین به خوبی بر مبنای علم استوارند. این موضوع به تام هنکس این امکان را می‌دهد که یکی از بهترین و کم‌نقص‌ترین بازی‌هایش را ارائه دهد که با بازیگران همکارش هماهنگ است. تاریخ به ما پایان داستان را می‌گوید، بنابراین فیلم در واقع خطر خاصی ندارد - واقعاً ندارد. آنچه دارد، حس انباشته‌ای از خطر است و به خوبی نشان می‌دهد که مغز انسان چقدر می‌تواند در مواجهه با مرگ قریب‌الوقوع انعطاف‌پذیر و نوآور باشد. تولید این فیلم با کیفیت بالا و مؤثر است و موسیقی جیمز هورنر یکی از آثار کمتر شناخته‌شده اوست، اما به هیچ وجه از اثرگذاری آن کاسته نشده است. این فیلم نمونه‌ای بسیار خوب از یک داستان قوی با کارگردانی عالی و بازیگران برجسته است که ارزش تماشا دارد.