فیلم Heat and Dust 1983

اینکه تنها اقتباس روث پراور جابوالا از رمان خودش توانست توجه‌هایی در جوایز جلب کند، چندان عجیب نیست. در غیر این صورت، داستان فیلم به نوعی سرد و بی‌روح به نظر می‌رسد و ماجرای شیطنت‌های در دوره راج را به تصویر می‌کشد که برای من چندان جذاب نبود. داستان حول بررسی‌های "آن" (با بازی جولیه کریستی) می‌چرخد که به وقایع دهه ۱۹۲۰ و زندگی عمه...

اینکه تنها اقتباس روث پراور جابوالا از رمان خودش توانست توجه‌هایی در جوایز جلب کند، چندان عجیب نیست. در غیر این صورت، داستان فیلم به نوعی سرد و بی‌روح به نظر می‌رسد و ماجرای شیطنت‌های در دوره راج را به تصویر می‌کشد که برای من چندان جذاب نبود. داستان حول بررسی‌های "آن" (با بازی جولیه کریستی) می‌چرخد که به وقایع دهه ۱۹۲۰ و زندگی عمه پرجنب‌وجوشش "اُلیو" (با بازی گرِتا اسکاچی) می‌پردازد. این خانم به تازگی به همراه شوهرش "داگلاس" (با بازی کریستوفر کازنوو) به آنجا آمده و به سرعت در سبک زندگی اشرافی و استعمارگرانه غرق می‌شود؛ جایی که با مقامات بریتانیایی و نوا ب محلی (با بازی شاشی کاپور) که به آرامی بازی می‌کند، در ارتباط است. در همین حال، به ما هشدار داده می‌شود که اوضاع چقدر ناامن است؛ زیرا دزدان در حال غارت مناطق اطراف هستند و احساسات ضد بریتانیایی هرگز دور نیستند. همانطور که "آن" بیشتر درباره خویشاوندش می‌آموزد، سوالاتی درباره زندگی خود به ذهنش خطور می‌کند و این پرسش‌ها او را به reevaluate کردن هویت خود وادار می‌کند. فیلم از نظر بصری بسیار زیباست، اما به طرز عجیبی هیچ‌کدام از شخصیت‌ها هیچ گونه شور و احساسی در خود ندارند. حتی صحنه‌های عاشقانه نیز به طرز عجیبی فاقد احساس به نظر می‌رسند. کریستی در نقش‌های واقعی و عمیق‌تر به مراتب بهتر عمل کرده است و به جز "خانم کرافورد" (با بازی سوزان فلیت‌وود)، اکثر بازیگران با شخصیت‌های خود بسیار راحت به نظر می‌رسند. آنها به گونه‌ای به تصویر کشیده می‌شوند که واقعاً می‌توانند افرادی بی‌فکر، خودخواه و خیانتکار باشند و این برای من کمی خسته‌کننده بود. گرد و غبار زیاد است، اما گرما؟ نظر شما چیست؟