فیلم Chitty Chitty Bang Bang 1968

فانتاسماتیک! این فیلم بر اساس رمان نوشته ایان فلمینگ، خالق جیمز باند، سفر جذابی را به دنیای مرموز و بدون کودک ولگاریا با حضور کاراکتاکس پاتس، دو فرزندش و ماشین فوق‌العاده‌اش، چیتی چیتی بنگ بنگ، به تصویر می‌کشد. به نظر من، اصلی‌ترین چیزی که این فیلم را به خوبی کار می‌کند، این است که ترکیبی از عناصر مختلف را در خود دارد تا یک فیلم خانوادگی موفق...

فانتاسماتیک! این فیلم بر اساس رمان نوشته ایان فلمینگ، خالق جیمز باند، سفر جذابی را به دنیای مرموز و بدون کودک ولگاریا با حضور کاراکتاکس پاتس، دو فرزندش و ماشین فوق‌العاده‌اش، چیتی چیتی بنگ بنگ، به تصویر می‌کشد. به نظر من، اصلی‌ترین چیزی که این فیلم را به خوبی کار می‌کند، این است که ترکیبی از عناصر مختلف را در خود دارد تا یک فیلم خانوادگی موفق بسازد. آهنگ‌های جذاب در هر گوشه، یک پادشاهی افسانه‌ای پر از رنگ، فناوری دیوانه‌وار و کمی شیطنت در مورد تمایز طبقاتی. فیلم به دو نیمه تقسیم می‌شود و در هسته‌اش واقعاً درباره تشکیل یک خانواده کامل است. ما با کاراکتاکس (با بازی دیک ون دایک) که یک پدر مجرد است و سعی دارد با اصول اخلاقی فرزندانش را بزرگ کند، آشنا می‌شویم. عشق فرزندان به یک ماشین قدیمی زنگ‌زده، چیتی چیتی بنگ بنگ را به وجود می‌آورد و پس از ورود خانم زیبا، تروالی اسکرامپتس (با بازی سالی آن هاوز)، چهار نفر آنها به نیمه دوم فیلم وارد می‌شوند و توجه تماشاگران را با وعده‌ای محکم از یک خانواده که در انتظار است، جلب می‌کنند. نیمه دوم فیلم ما را به سرزمین خیال می‌برد. ولگاریا تحت حکومت بارون بمبورتس (با بازی گرت فروبه در حالت بسیار جذاب) قرار دارد که کودکان را ممنوع کرده است و به طور طبیعی به عظمت چیتی چیتی چشم دوخته است. بمبورتس، دزد کودکان را برای ربودن فرزندان کاراکتاکس می‌فرستد تا بتواند برای ماشین ویژه چانه‌زنی کند. دزد کودکان، با بازی رابرت هلپمن، به همان اندازه که نمادین است، ترسناک نیز هست؛ با کلاه کج و بینی تیزش، او کودکان را با وعده‌های شیرینی و تارت‌های شکر به دام می‌اندازد و به یقین به یکی از کابوس‌های بسیاری از کودکان تبدیل می‌شود. اما در نهایت، این یک فیلم خانوادگی است و به سرعت به یک پایانی شاداب می‌رسد که در رنگ و احساس خوب عجیب و غریب غرق شده است. بله، چیتی چیتی بنگ بنگ هنوز هم با تماشای مکرر کار می‌کند. این فیلم هرگز آهنگ محبوب من در دوران کودکی نبود، اما با بزرگ‌تر شدن، به نظر می‌رسد بیشتر از آن تقدیر می‌کنم. مطمئناً لحظات احمقانه‌ای دارد، اما شیمی واقعی بین شخصیت‌ها اینجا به خوبی نمایان است و به همراه متن‌های فوق‌العاده جذاب و گاهی تأثیرگذار از دوقلوهای شرمن، داستانی واقعاً لذت‌بخش را ارائه می‌دهد. خانواده پاتس در یک خانه قدیمی و خراب زندگی می‌کنند. پدربزرگ (با بازی لایونل جفرز) و پدر "کاراکتاکس" (با بازی دیک ون دایک) که مخترع خوبی است، و دو فرزند "جرمی" (با بازی آدریان هال) و "جمیما" (با بازی هدر ریپلی). خوشبختانه، روزی این کودکان تقریباً زیر چرخ‌های "تروالی" (با بازی سالی آن هاوز) دختر قنادی ثروتمند "لرد اسکرامپتس" (با بازی جیمز رابرتسون جاستیس) می‌روند. او ممکن است بتواند به پدر کمک کند تا از پدرش مقداری پول به دست آورد. در این میان، خانواده موفق می‌شوند یک ماشین قدیمی را از گاراژ محلی نجات دهند و به همین ترتیب، خودروی نام‌آشنای ما وارد داستان می‌شود. این ماشین می‌تواند حرکت کند، به هواپیما تبدیل شود و حتی هلی‌کوپتر شود - واقعاً می‌تواند تقریباً هر کاری انجام دهد جز درست کردن چای. این ماشین یک جایزه ضروری برای بارون بمبورتس، که واقعاً به روح داستان وارد می‌شود، است، بنابراین خانواده باید با تمام قوا برای نجات خود و ماشینشان از چنگال او مبارزه کند. ایان فلمینگ با این داستان تخیل فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد و ون دایک مهارت‌های متنوع خود را به خوبی و به شکل جذابی نشان می‌دهد. هاوز گاهی صدایش را بیش از حد افزایش می‌دهد، اما نزدیک به ۲.۵ ساعت این داستان واقعاً به سرعت می‌گذرد. آهنگ برنده اسکار "چیتی چیتی بنگ بنگ"، "هشابی کوه"، "می ال بامبو" و اجرای لذت‌بخش جفرز از "پاش!" در حالی که در حال غرق شدن در توالتش است، به این مجموعه رنگارنگ و شاداب از ماجراهای به خوبی فیلم‌برداری شده افزوده می‌شود. شاید این فیلم برای جوان‌ترها از دست رفته باشد؟ قطعاً برای من این‌طور بود!