فیلم The Eyes of My Mother 2016

این فیلم یادآور آثار مشابهی مانند _Excision_ و _May_ است. **امتیاز نهایی: ★★★ - به شما پیشنهاد می‌کنم که آن را تماشا کنید.** **درس‌های ناتمام و رویدادهای غیرمنتظره در زندگی یک دختر!** داستان فیلم عمیق‌تر از آن چیزی است که به‌عنوان یک درام روان‌شناختی به نظر می‌رسد. همه‌چیز دقیقاً همان‌طور که عنوان می‌گوید، پیش می‌رود. یک زن جوان در یک مزرعه دورافتاده با پدرش بزرگ شده و بازدیدکنندگان...

این فیلم یادآور آثار مشابهی مانند _Excision_ و _May_ است. **امتیاز نهایی: ★★★ - به شما پیشنهاد می‌کنم که آن را تماشا کنید.** **درس‌های ناتمام و رویدادهای غیرمنتظره در زندگی یک دختر!** داستان فیلم عمیق‌تر از آن چیزی است که به‌عنوان یک درام روان‌شناختی به نظر می‌رسد. همه‌چیز دقیقاً همان‌طور که عنوان می‌گوید، پیش می‌رود. یک زن جوان در یک مزرعه دورافتاده با پدرش بزرگ شده و بازدیدکنندگان زیادی نداشته است. اما علاقه او به چشم‌ها از مادرش نشأت می‌گیرد که جراح بوده و توسط یک مهاجم کشته شده است. بنابراین شخصیت او بر اساس این شرایط شکل گرفته و آینده‌اش در قسمت‌های بعدی مشخص می‌شود. در حالی که مفهوم داستان به نظر می‌رسید بهتر باشد، اما فیلم بسیار کند پیش می‌رود، حتی با این که کمی کوتاه‌تر از مدت زمان متوسط فیلم‌هاست. همچنین این فیلم به صورت سیاه و سفید است و برای چنین موضوعی مناسب به نظر می‌رسد. اگرچه صحنه‌های خشن قوی‌ای وجود ندارد. بازیگران محدود هستند و بیشتر صحنه‌ها در یک مکان و اطراف آن فیلمبرداری شده‌اند. بنابراین این فیلمی با بودجه کم و بازیگری خوب است. اما احساسات متناقضی نسبت به آن دارم. فکر می‌کنم برخی آن را دوست داشته باشند و برخی دیگر نه، اما اکثریت مانند من در میانه قرار می‌گیرند. بنابراین نتیجه می‌گیرم که این یک فیلم قابل قبول است. _6/10_ کارگردان جوان، نیکلاس پس، می‌خواست ما فیلمی را از منظر یک روان‌پریش که خلق کرده است، تماشا کنیم. بنابراین یک فیلم ترسناک تاریک را می‌بینیم که در آن خلأی زیادی وجود دارد. اما شخصاً چیزی که هرگز نمی‌توانم ببخشم، رفتار غیرمنطقی شخصیت‌هاست. در مورد پدر، مادر و دخترشان صحبت می‌کنم. مادرش جراحی سر یک گاو را انجام می‌دهد و به دختر کوچک خود درباره چشم‌ها آموزش می‌دهد. اکنون مطمئن نیستم که رفتار یک پزشک در برابر یک کودک تا چه حد مناسب است. پس از اینکه یک روان‌پریش مادر را می‌کشد، می‌بینیم که پدر دچار افسردگی می‌شود و کودک به طرز غیرانسانی و روان‌پریشانه‌ای خون را تمیز می‌کند و از روان‌پریش زندانی مراقبت می‌کند. این به این معنی است که این دختر بدون همدلی، مهربانی و تمام ویژگی‌های انسانی پایه‌ای به دنیا آمده است. از این نقطه به بعد، مطمئن هستم که نه پدر و نه مادر هرگز مانند انسان‌های طبیعی رفتار نکرده‌اند. نمی‌خواهم به این فکر کنم که در این فیلم چه می‌گذرد و چگونه این دختر کوچک زندگی روزمره‌اش را حفظ می‌کند. در نهایت، حتی وقتی که خودروهای پلیس به‌سوی خانه روان‌پریش دیوانه می‌روند، فکر می‌کردم زنی که سال‌ها در چنین زندانی زندگی کرده، در صحنه‌ای که ما می‌بینیم دچار اختلال گفتاری شده، چگونه توانسته است در عرض چند ساعت پس از نجات، مکان دقیق را مشخص کند. چیز دیگری که غیرمعمول و در عین حال ترسناک است، این است که وقتی روان‌پریش دیوانه‌ای که هیچ همدلی برای او ندارم، جراحی‌های خشن را انجام می‌دهد، قربانیان حتی فریاد نمی‌زنند. واقعاً نمی‌توانم تصور کنم که کارگردان قبل از ساخت چنین داستان یا صحنه‌ای در ذهنش چه می‌گذشته است. ما صحنه‌های عریض و گاهی صحنه‌های تنگ از طریق پنجره‌ها یا معمولاً ورودی درها را می‌بینیم. از فیلم‌برداری و شیوه کارگردانی قدردانی می‌کنم، اما هیچ چیز جدیدی در آن وجود ندارد که قبلاً ندیده باشیم و هیچ چیز خوبی که قبلاً احساس نکرده باشیم.