فیلم Man of the West 1958

یک وسترن هوشمندانه دیگر از آنتونی من. لینک جونز در مسیر خود به سمت فورت ورث است تا معلمی را استخدام کند و خانواده‌اش را به حال خود رها کرده است. لینک به نظر می‌رسد که تجسم یک مرد ساده و صادق باشد. اما قطاری که او سوار آن است توسط راهزنان مورد حمله قرار می‌گیرد و این موضوع باعث می‌شود که گذشته لینک و پیوندهای...

یک وسترن هوشمندانه دیگر از آنتونی من. لینک جونز در مسیر خود به سمت فورت ورث است تا معلمی را استخدام کند و خانواده‌اش را به حال خود رها کرده است. لینک به نظر می‌رسد که تجسم یک مرد ساده و صادق باشد. اما قطاری که او سوار آن است توسط راهزنان مورد حمله قرار می‌گیرد و این موضوع باعث می‌شود که گذشته لینک و پیوندهای خانوادگی مشکوکش به سمت روزی از حسابرسی پیش برود. این فیلم، دومین آخرین تلاش آنتونی من در ژانر وسترن است و شاید از نظر ساختاری، داستانی کلینیکی درباره مردانی باشد که هم پیچیده هستند و هم با تعارضات درونی دست و پنجه نرم می‌کنند. همیشه در وسترن‌های من حس سنگینی از سرنوشت محتوم وجود دارد و کمتر کارگردانی در تاریخ سینمای وسترن توانسته است تماشاگر را به این اندازه با حس ناراحتی عمیق پر کند. در اینجا ما با گری کوپر در نقش لینک مواجه هستیم که در ظاهر مردی مهربان است، اما تسلسل حوادث او را به زندگی‌ای که فکر می‌کرد مدتهاست پشت سر گذاشته، بازمی‌گرداند. عبارت «گربه هرگز رنگ خود را تغییر نمی‌دهد» به خوبی در اینجا معنا پیدا می‌کند، اما من در این فیلم، شخصیت اصلی را می‌بینم که با آگاهی از اینکه زندگی قبلی‌اش گذشته است، به خوبی ترسیم شده و کوپر به طور کامل از این خط داستانی به خوبی عبور می‌کند. نکته جالب در مورد این فیلم این است که شخصیت‌های من به معنای رایج خوب و بد نیستند، بلکه مردانی هستند با مشکلات فردی خود که همه آنها انسان‌های خطاپذیر هستند و این چیزی است که مطمئناً همه ما می‌توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم. بازیگری در این فیلم فوق‌العاده است؛ کوپر در اینجا به خوبی جایگزین موز آشنای وسترن من، جیمز استوارت، شده و ارزش‌های واقعی و قابل شناسایی خود را به نمایش می‌گذارد. لی جی. کاب واقعاً چسبی است که فیلم را به هم پیوند می‌زند و بازی او به عنوان داوک توبین به خوبی در کنار نمایش احساسی کوپر از تعارض لینک جونز قرار می‌گیرد. اما به طور منفی، ما باید باور کنیم که گری کوپر، برادرزاده لی جی. کاب است، با تنها ده سال تفاوت سنی بین این دو مرد که به نظر می‌رسد یک اشتباه در انتخاب بازیگر باشد. با این حال، این فیلم به شدت توصیه می‌شود. هوش و جو تاریک فیلم آن را برای سرمایه‌گذاری عاطفی ارزشمند می‌کند و در حالی که دو مبارزه اصلی کوپر (هر کدام متفاوت) واقعاً سینما را به اوج می‌رساند، این فیلم وسترنی بسیار خشن‌تر از آن چیزی است که من از آنتونی من انتظار داشتم و به کوپر فرصتی بیشتر برای درگیر شدن با نقش نسبت به معمولی که فقط تیراندازی ساده است، می‌دهد. او در نقش یک راهزن اصلاح‌شده ظاهر می‌شود که در یک کمین قطار گرفتار می‌شود. «لینک» با دو مسافر دیگر فرار می‌کند و به یک خانه قدیمی می‌رود، تنها برای اینکه متوجه می‌شود که آنجا توسط مردانی که به قطار حمله کرده‌اند اشغال شده و آنها سابقاً اعضای باند او هستند. عموی او «داوک» - لی جی. کاب - مصمم است او را به مسیر خشونت برگرداند. این جنبه روانشناختی به فیلم عمق بیشتری می‌بخشد، اما متأسفانه، نه کاب، نه کوپر و نه جولی لندن در نقش «بیلی» واقعاً با هم هماهنگی ندارند و دیالوگ‌ها کمی سنگین و پایان، هرچند که خشن است، به راحتی قابل پیش‌بینی است. عکاسی فیلم به طرز قابل توجهی بزرگ و موسیقی متن آن به خوبی هیجان‌انگیز است، اما این هنوز بهترین فیلم نیست.