فیلم The Evil Dead 1981

این فیلم در سال 1981 منتشر شد (اما در ایالات متحده تا آوریل 1983 به نمایش درآمد) و به نویسندگی و کارگردانی سم ریمی، "مرده‌های شیطانی" روایت‌گر وقایعی است که پنج دانشجوی ایالت میشیگان برای تعطیلات به یک کلبه دورافتاده در تنسی غربی سفر می‌کنند و در آنجا نسخه‌ای از کتاب مردگان و یک نوار صوتی پیدا می‌کنند که دعاهایش شیاطین را در جنگل زنده...

این فیلم در سال 1981 منتشر شد (اما در ایالات متحده تا آوریل 1983 به نمایش درآمد) و به نویسندگی و کارگردانی سم ریمی، "مرده‌های شیطانی" روایت‌گر وقایعی است که پنج دانشجوی ایالت میشیگان برای تعطیلات به یک کلبه دورافتاده در تنسی غربی سفر می‌کنند و در آنجا نسخه‌ای از کتاب مردگان و یک نوار صوتی پیدا می‌کنند که دعاهایش شیاطین را در جنگل زنده می‌کند. پس از آن، هرج و مرج آغاز می‌شود. این فیلم یک اثر کلاسیک کالت و اولین فیلم بلند این کارگردان مشهور است. هزینه تولید آن تنها 350,000 دلار بود و در سال 1979 و همچنین اوایل سال 1980 فیلم‌برداری شد. بروس کمپبل به عنوان شخصیت اصلی عملکرد خوبی دارد و یک گروه خوب از بازیگران زن (الن سندوایس، ترزا تیلی و بتسی بیکر) نیز در این فیلم حضور دارند، اما ریمی تنها از این منابع زنانه به خوبی با سندوایس در نقش شرل بهره می‌برد. نیمه اول فیلم فوق‌العاده است و شامل ورود پنج دانشجو به کلبه و توالی‌های اولیه تسخیر/حمله است. این بخش جو خوبی دارد، به خوبی اجرا شده و جذاب است. اما نیمه دوم فیلم تکراری می‌شود. در حالی که هر حمله جدید شدت بیشتری دارد، در واقع بیشتر از همان چیز در همان مکان (کلبه) است. منظورم این نیست که نیمه دوم کارایی لازم را ندارد؛ این بخش ترسناک و آشفته با مقدار زیادی خون و تکه‌های کاریکاتوری است، اما خیلی یک‌بعدی است و هیچ زیرمتن مهمی برای فکر کردن ندارد. فقط مردم توسط موجودات وحشتناک یکی پس از دیگری مورد حمله قرار می‌گیرند. این رویکرد ساده می‌تواند کارساز باشد، همان‌طور که در "گارگویل‌ها" در سال 1972 شاهد بودیم، اما در آن فیلم، حملات اولیه گارگویل‌ها به یک رویارویی جذاب در غارهای جهنمی آنها در عمل آخر منجر شد. اما نیمه دوم "مرده‌های شیطانی" فقط یک حمله پس از دیگری در همان مکان عمومی است. این ممکن است برای نوجوانان 11 تا 14 ساله‌ای که از خون‌ریزی‌های کاریکاتوری و هیجان‌های شیطانی مداوم شگفت‌زده می‌شوند، کار کند، اما برای بزرگ‌ترها که به عنصر فکر یا حداقل تنوع نیاز دارند تا به آن‌ها علاقه‌مند شوند، جواب نمی‌دهد. یک نکته منفی دیگر، توالی خونین نهایی است که به وضوح با بودجه کم و کاریکاتوری است، هرچند که به طور خلاقانه و با مهارت در سطح یک دانشجوی فیلم‌سازی انجام شده است. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 25 دقیقه است و در موریستون، تنسی فیلم‌برداری شده و کارهای اضافی در میشیگان انجام شده است. نمره: B-/C+ تماشای مناسبی در بهترین حالت، احتمالاً دوباره تماشا نخواهم کرد و نمی‌توانم توصیه کنم مگر اینکه واقعاً عاشق جلوه‌های ویژه خونین کلاسیک باشید. راستش نمی‌دانم چرا این فیلم در آن زمان چنین موفقیتی به دست آورد. شاید بخشی از روندها بود، شاید دهه 1980 زمانی بود که مردم می‌خواستند خون‌ریزی وحشتناکی را ببینند و گزینه‌های کمی وجود داشت. منظورم این نیست که این فیلم بد است. احساس می‌کنم که توضیح مناسبی از آنچه در حال رخ دادن است، دریافت نمی‌کنیم، بنابراین هیچ انتظاری برای زیر سوال بردن ایجاد نمی‌شود، اما قطعاً نمی‌خواهم این فیلم بیشتر از آنچه که بود توضیح دهد. راستش نمی‌دانم دقیقاً چه بگویم: این یک الگوی "با نیروهای تاریک که نمی‌توانید آنها را درک کنید، بازی نکنید" است که با مقدار زیادی خون، وحشت و تسخیرهای عجیب و غریب همراه است. بخشی از چیزی که من در مورد این نوع موقعیت‌های بقا (حتی ماورایی) دوست دارم، این است که ایده‌ای وجود دارد که راهی برای خروج از آن وجود دارد، اگر شخصیت‌ها بتوانند آن را کشف کنند. این بیشتر شبیه این است که کسی یک سد را منفجر کرده و حالا قرار است از سیل بمیریم. فقط احساس می‌کنم این فیلم می‌توانست خیلی بیشتر باشد، و من این را به یاد نخواهم آورد، اما زمان خوبی را تماشا کردم. آخرین باری که این فیلم را تماشا کردم، حدود ده سال پیش بود. بنابراین این اساساً یک تماشای جدید است. فکر می‌کنم بیست دقیقه اول آن بسیار کند بود. بازیگری ضعیف و دیالوگ به من این احساس را داد که این قرار است یک فیلم ترسناک معمولی از دهه 80 باشد. اما، وقتی که عمل آغاز شد، متوقف نشد و ساعت بعدی پر از هیجان‌های بی‌وقفه بود که فضای تنفس بسیار کمی را باقی گذاشت. این فیلم هیجان‌انگیز بود و تنش، کار دوربین و جلوه‌های ویژه فوق‌العاده‌ای داشت که موهایم را به ایستاده درآورد. واقعاً شگفت‌انگیز است که ریمی با چنین بودجه کمی چه کارهایی توانسته انجام دهد. داستان و دیالوگ‌ها کمی نیاز به بهبود داشتند، اما بقیه واقعاً شگفت‌انگیز است. این فیلم واقعاً ارزش تمام ستایش‌هایی که دریافت می‌کند را دارد. نمره: 86% 🏅 نظر نهایی: عالی خب، همه ما برای یک سفر آخر هفته به یک کلبه دورافتاده می‌رویم. وقتی می‌رسیم و پلی مشکوک را عبور می‌کنیم، یک کلبه ناهموار پیدا می‌کنیم. من، خوب، از ماشین بیرون نمی‌روم، چه برسد به اینکه شب را در آنجا بگذرانم. اما آن‌ها از من شجاع‌ترند، بنابراین وارد می‌شوند برای یک شب بازی‌های تریویا... در زیرزمین، یک ضبط‌کننده نوار واقعی پیدا می‌کنند که نوار آن نشان می‌دهد که ساکنان قبلی کشف کرده‌اند که کل مکان به یک نفرین سومری مبتلا است و این احمق‌ها آن را با صدای بلند پخش می‌کنند - من قطعاً به ماشین برمی‌گردم؛ اما حالا خیلی دیر شده و همه‌چیز به هم می‌ریزد. چیزی که برایم جالب است، انتخاب‌هایی است که تحت فشار می‌گیرند - بیرون آخرین جایی است که می‌خواهند بروند - حداقل بدون یک تفنگ گاتلینگ - اما با این حال، می‌روند - در وسط شب مه‌آلود و تاریک - و حدس بزنید چه...! این فیلم از آسیب‌های گذر زمان رنج می‌برد؛ جلوه‌ها اکنون فقط خنده‌دار هستند (به یاد ری هریهاوزن با کیت شیمیایی سال اولش و مقداری مایع ظرفشویی) - اما هنوز هم نسبتاً ترسناک است و این عمدتاً به سبک روایت سم ریمی برمی‌گردد: او از نماهای نزدیک، نور و صدا برای ایجاد تنش و تعلیق استفاده می‌کند و بروس کمپبل در نقش "اش" واقعاً خوب بازی کرده است. هنوز هم 40 سال بعد در صفحه نمایش بزرگ خوب کار می‌کند. **یک مطالعه موردی در مورد آرایش و جلوه‌های پیش از CGI.** من اخیراً این فیلم را دیدم و چندان راضی نبودم. من به استعداد سم ریمی و توانایی ویژه‌اش در فیلم‌های ترسناک اعتراف می‌کنم، اما فیلم‌هایی که او در دهه 80 ساخته است، به نظر من، به شدت کهنه شده و امروز بسیار قدیمی به نظر می‌رسند. و این فیلم به خوبی این موضوع را تعریف می‌کند. با این حال، فیلم در آن زمان مهم بود، موفقیت بزرگی در گیشه داشت که ثروت چندین نفر درگیر را فراهم کرد و هنوز هم طرفداران وفاداری دارد که مطمئناً از من می‌پذیرند که خیلی از آن خوشم نیامده است. این فیلم در یک کلبه در جنگل با گروهی از دوستان و مردگان زنده می‌گذرد که به طور معمول کشتار را انجام می‌دهند. نقاط زیادی از تماس بین این فیلم و سایر فیلم‌های مردگان زنده با سناریو مشابه وجود دارد، به نظر می‌رسد که همه از یک منبع اولیه مشترک الهام گرفته‌اند. علاوه بر این، نوشتن فیلمنامه به وضوح در مفهوم کلی کار از اهمیت کمتری برخوردار بود. داستان دارای نقص است و صحنه‌های خشونت‌آمیزترین آن، فیلم را از بدتر شدن نجات می‌دهد. پایان به‌خصوص خونین و نامناسب برای افراد حساس یا کسانی که معده حساسی دارند، است. من دیگر آثار بروس کمپبل را دیده‌ام و حقیقتاً این بازیگر هرگز نتوانسته من را از استعدادش قانع کند. او یک بازیگر خوب است، اما بازیگر ملی یا بین‌المللی بااستعدادی نیست. در این فیلم، او به سادگی کاری را که یک قهرمان برای زنده ماندن در شرایط مشابه انجام می‌دهد، به طور پیش‌بینی انجام می‌دهد و از کلیشه‌ای به کلیشه دیگر می‌پرد. بقیه بازیگران به قدری ضعیف هستند که نمی‌خواهم وقت خود را صرف تحلیل آنها کنم. کافی است بگوییم که آن‌ها برای مردن در اینجا هستند. جایی که این فیلم واقعاً درخشان است، استفاده از جلوه‌های ویژه برای تأکید بصری بر صحنه‌های مختلف نبرد بین جوانان و مردگان زنده است. از خون گرفته تا مایعات عجیب رنگی و چندین جلوه آرایشی متقاعدکننده، این فیلم یک مطالعه موردی در مورد آرایش و جلوه‌های بصری پیش از CGI است که به روش‌های بسیار ارزان اما به طرز شگفت‌انگیز متقاعدکننده و عملی انجام شده است. این فیلم به بودجه لازم برای کارهای حرفه‌ای‌تر و یک داستان و بازیگران بهتر احتیاج داشت.