فیلم The Front Runner 2018

**به طور نسبی خوب ساخته شده، اما تنها به سطح موضوعی می‌پردازد** این یک سیرک است. پیامدها فراتر از نامزدی من خواهد بود. این پیامدها برای دهه‌ها با ما خواهند بود. این ترور شخصیت زشت و هماهنگ، افراد شایسته و خوب از تمامی گرایش‌های سیاسی را از خدمت به کشورمان باز خواهد داشت. - نامزد دیوان عالی، برت کاوانا؛ در جلسه کمیته قضایی سنای ایالات متحده در...

**به طور نسبی خوب ساخته شده، اما تنها به سطح موضوعی می‌پردازد** این یک سیرک است. پیامدها فراتر از نامزدی من خواهد بود. این پیامدها برای دهه‌ها با ما خواهند بود. این ترور شخصیت زشت و هماهنگ، افراد شایسته و خوب از تمامی گرایش‌های سیاسی را از خدمت به کشورمان باز خواهد داشت. - نامزد دیوان عالی، برت کاوانا؛ در جلسه کمیته قضایی سنای ایالات متحده در ارتباط با چندین اتهام آزار جنسی (۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸) باید به طور جدی در مورد سیستم انتخاب رهبران ملی‌مان سوال کنیم، سیستمی که مطبوعات این کشور را به شکارچیان و نامزدهای ریاست‌جمهوری را به شکار شده تبدیل کرده است، که خبرنگاران در درخت‌ها پنهان می‌شوند، داستان‌های نادرست و نادقیق چاپ می‌شود، عکاسان در حال نگاهی به داخل خانه‌های ما هستند و هلیکوپترهایی بر فراز سقف ما در حال پروازند و همسر بسیار قوی من در آستانه اشک ریختن است زیرا او حتی نمی‌تواند شب‌ها بدون آزار به خانه خود برود. و سپس، پس از همه این‌ها، تحلیل‌گران سنگین‌وزن به طور جدی به این فکر می‌کنند که چرا برخی از بهترین افراد این کشور انتخاب نمی‌کنند که برای مناصب عالی دولت نامزد شوند. - گری هارت در حال کناره‌گیری از انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در سال ۱۹۸۸ پس از اتهام خیانت (۸ مه ۱۹۸۷) بر اساس کتاب غیر داستانی «تمام حقیقت در بیرون است: هفته‌ای که سیاست به تابلو تبدیل شد» (۲۰۱۴) نوشته مت بای، که برای صفحه نمایش توسط بای، جیسون رایتمن (با آثار «متشکرم برای سیگار»، «جونو»، «تالی») و جی کارسون (دبیر مطبوعاتی سابق هیلاری کلینتون) نوشته شده و به کارگردانی رایتمن، «راننده جلو» داستان کمپین ریاست‌جمهوری گری هارت، سناتور کلرادو در سال ۱۹۸۸ را روایت می‌کند. هارت که به عنوان نامزد اصلی برای دریافت نامزدی دموکرات‌ها شناخته می‌شد، با انتشار گزارشی از «میامی هرالد» مبنی بر خیانت زناشویی‌اش، شهرتش تخریب شد و تنها سه هفته پس از شروع کمپینش، از رقابت کناره‌گیری کرد. فیلم وقایع آن هفته‌ها را به عنوان نقطه عطفی زلزله‌وار به تصویر می‌کشد؛ زمانی که روزنامه‌نگاری سیاسی و سنسیونالیسم تابلو به طور غیر قابل برگشتی با هم ترکیب شدند، زمانی که رسوایی‌های خصوصی به همان اندازه برای مردم آمریکا مهم شد که توانایی سیاسی، شاید حتی بیشتر. در حالی که فیلم نتوانسته است هارت را به عنوان یک شوهر بد توصیف کند، او را به عنوان انسانی ذاتاً خوب معرفی می‌کند که در تلاش است حریم خصوصی خود و خانواده‌اش را در برابر رسانه‌های شکارچی و تازه‌کار حفظ کند. فیلم با نگاهی تیره به چهارمین قدرت، بیشتر بر جنبه‌های حریم خصوصی نسبت به بحث‌های سیاسی تأکید می‌کند. در حالی که ظاهراً در مورد وقایع سال ۱۹۸۷ است، «راننده جلو» به وضوح به شرایط کنونی نیز اشاره دارد و در مورد این که چرا مردی که تنها به داشتن یک رابطه متهم شده بود (اتهامی که هرگز ثابت نشد) کارنامه سیاسی‌اش نابود شد، اما فردی که چندین بار به رفتار جنسی نادرست متهم شده و در نوار صوتی به این موضوع با افتخار اشاره کرده، توانسته است به بالاترین مقام کشور برسد، تفکر می‌کند. با این حال، علی‌رغم اینکه همه این‌ها باید درامی جذاب به نظر برسد، «راننده جلو» در واقع به خوبی عمل نمی‌کند. یکی از بزرگترین مشکلات، تصویرگری خود هارت است. در حالی که فیلم به برخی از ابعاد رسوایی می‌پردازد، اما نتوانسته است به عمق آن برود و شخصیت‌ها را به خوبی توسعه دهد. در نهایت، این فیلم فرصتی از دست رفته است که از نظر بینش اجتماعی-سیاسی و طعنه‌آمیز بودن کمبود دارد.