فیلم Rio Lobo 1970

ریو لوبو به کارگردانی و تهیه‌کنندگی هاوارد هاوکس (آخرین فیلمی که او کارگردانی کرد) و با بازی جان وین، خورخه ریورویو، جنفر او'نیل، جک الام و کریستوفر میچوم ساخته شده است. فیلمنامه توسط لی براکت و برتون وول نوشته شده و موسیقی آن توسط جری گلدسمیت ساخته شده است. فیلم در مکان‌های مختلفی از جمله کوردواکا، مکزیک و توسان، آریزونا فیلم‌برداری شده است. این فیلم...

ریو لوبو به کارگردانی و تهیه‌کنندگی هاوارد هاوکس (آخرین فیلمی که او کارگردانی کرد) و با بازی جان وین، خورخه ریورویو، جنفر او'نیل، جک الام و کریستوفر میچوم ساخته شده است. فیلمنامه توسط لی براکت و برتون وول نوشته شده و موسیقی آن توسط جری گلدسمیت ساخته شده است. فیلم در مکان‌های مختلفی از جمله کوردواکا، مکزیک و توسان، آریزونا فیلم‌برداری شده است. این فیلم سومین فیلم در یک سه‌گانه غیررسمی هاوکس و وین است که شامل ریو براوو (1959) و ال دورادو (1966) می‌شود. داستان فیلم درباره مأمور اتحادیه، کورد مک‌نالی (با بازی وین) است که محموله‌های طلا را به دست گوریل‌های کنفدراسیون به رهبری پیر کوردونا (ریورویو) و توکارورا فیلیپس (میچوم) از دست می‌دهد. این آغاز یک روابطی است که تمام طرف‌ها به ریو لوبو، تگزاس می‌رسند، جایی که یک خائن و یک کلانتر مستبد در میان آنها قرار دارد. ریو لوبو به‌راحتی ضعیف‌ترین وسترنی است که هاوکس با جان وین ساخته است. خود او گفته که از فیلم خوشش نمی‌آید و احساس می‌کند که فیلم خوبی نیست، در حالی که وین هم گفته که قبلاً دو بار این فیلم را ساخته است. تقریباً همه چیز در مورد ریو لوبو خسته‌کننده است، از فرمول داستان گرفته تا بازی وین که به‌نظر می‌رسد هیچ چالشی ندارد. این فیلم خداحافظی ضعیفی برای یکی از بهترین کارگردانان آمریکاست. فیلمنامه به اندازه کافی محکم است و بسیاری از تم‌های هاوکی در آن مشهود است؛ و دیدن سه شخصیت زن که اهمیت داستان را دارند، خوشایند است، اما بازیگران اطراف وین ضعیف و فراتر از توانایی‌های خود هستند و این بر روی وین معمولاً حرفه‌ای تأثیر می‌گذارد و او را در موقعیتی قرار می‌دهد که هیچ چیزی برای بازی ندارد. این فیلم کاملاً بی‌ارزش نیست، زیرا عکس‌برداری کلاوتیر و موسیقی گلدسمیت ارزش صرف زمان را دارند، و صحنه ابتدایی که شامل سرقت قطار است به خوبی اجرا شده و آدرنالین را بالا می‌برد. متأسفانه، فیلم هرگز نمی‌تواند به آن اوج‌ها برسد و پایان آن به نوعی ملایم است که به لحن انتقام تلخی که هاوکس در فیلم هدایت کرده است، انصاف نمی‌دهد. از بازیگران کم‌ارزش، تنها جک الام ارزش تماشا دارد، چه به خاطر جنبه‌های کمدی و چه به خاطر انرژی‌ای که به فیلم می‌دهد. در مجموع، فیلم به‌عنوان یک سرگرمی قابل تماشا در بعدازظهرهای یکشنبه به حساب می‌آید. یکی از تم‌های متداول در فیلم، شوخی درباره سن و سال وین است که یکی از آنها به کلمه "راحت" مربوط می‌شود. این کلمه برای ریو لوبو مناسب است، زیرا کارگردان و ستاره در منطقه راحتی خود هستند و به‌راحتی فیلمی بی‌چالش و قدیمی می‌سازند. امتیاز: 5 از 10. واقعاً تنها دو چیز برای گفتن در مورد این فیلم وجود دارد: سولو گیتار زیبای تامی تیدسکو از تم جری گلدسمیت و جک الام که به‌خوبی نقش "آقای فیلیپس" را بازی کرده است. در غیر این صورت، این فقط یک تجربه عادی برای جان وین (و هاوارد هاوکس) است که بار فیلم را به دوش می‌کشد. خورخه ریورویو، جنفر او'نیل و کریستوفر میچوم تنها برای پر کردن فضا حضور دارند. داستان جالب است - یک سرهنگ یانکی بعد از جنگ داخلی با دو افسر سابق کنفدراسیون ملاقات می‌کند تا مردی را که در طول جنگ اسرار را می‌فروخته پیدا کند و در مسیر به سمت یک اوج انفجاری چند ماجرای پیش‌بینی‌شده را تجربه می‌کنند.