فیلم Sing Street 2016

به سال‌های ۸۰ و دنیای راک و رمانس برگردیم. ابتدا فکر می‌کردم که ممکن است این فیلم بیش از حد تعریف شده باشد. می‌دانستم که قضاوت درباره آن زود است، بنابراین انتظار چیز فوق‌العاده‌ای نداشتم، اما خیلی زود با پیشرفت داستان و زیبایی آن غافلگیر شدم. نمی‌دانم دیگران چه نظری دارند، اما به نظر من این اثر، شاهکار جان کارنی است. من دیگر فیلم‌های او را...

به سال‌های ۸۰ و دنیای راک و رمانس برگردیم. ابتدا فکر می‌کردم که ممکن است این فیلم بیش از حد تعریف شده باشد. می‌دانستم که قضاوت درباره آن زود است، بنابراین انتظار چیز فوق‌العاده‌ای نداشتم، اما خیلی زود با پیشرفت داستان و زیبایی آن غافلگیر شدم. نمی‌دانم دیگران چه نظری دارند، اما به نظر من این اثر، شاهکار جان کارنی است. من دیگر فیلم‌های او را هم دوست داشتم، اما این یکی به‌نظر من دوز کاملی از محتوا را ارائه می‌دهد. به‌طور خلاصه، این فیلم یک لمسی طلایی دارد. من به‌ندرت به موسیقی و فیلم‌های موزیکال علاقه دارم و مدتی بود که مانند این فیلم از چیزی لذت نبرده بودم. قطعاً این فیلم باید یکی از ده فیلم برتر سال‌ها باشد. این فیلم ایرلندی-بریتانیایی در دابلین سال ۱۹۸۵ اتفاق می‌افتد. داستان درباره پسری به نام کونور است که به دلیل برنامه کاهش بودجه والدینش، از یک مدرسه خصوصی به یک مدرسه دولتی پسرانه منتقل می‌شود. او با چالش‌های جدیدی روبرو می‌شود و باید به تنهایی از پس آن‌ها برآید. در حین عادت کردن به محیط جدید، با دختری که در نزدیکی مدرسه زندگی می‌کند آشنا می‌شود و برای تحت تأثیر قرار دادن او، دروغ می‌گوید که یک باند موسیقی دارد و به‌دنبال یک خواننده زن است. بنابراین، او با موزیسین‌های آماتور گروه تشکیل می‌دهد و سفر این نوجوانان آغاز می‌شود که در ادامه فیلم مشخص می‌شود چقدر حاضرند برای تحقق رویاهایشان تلاش کنند. در پایان صحنه نهایی، یادداشتی وجود دارد که می‌گوید «برای برادران در هر کجا». این جمله مرا تحت تأثیر قرار داد، زیرا در حین تماشای فیلم به آن توجه نکرده بودم. منظورم این است که این فیلم صرفاً یک داستان عاشقانه نوجوانانه نیست، بلکه در واقع درباره برادران است، که به خاطر تم رمانس تحت‌الشعاع قرار گرفته است. من به یاد خاطراتم در آن قسمت‌ها افتادم و به سرعت متوجه شدم که مرکز داستان چگونه توسعه یافته است. بازیگری که نقش برادر بزرگتر کونور را بازی می‌کند، به شدت شبیه ست روگن است و این شخصیت باید مورد توجه قرار گیرد. او فقط یک شخصیت فرعی است، اما تأثیرش به‌طور غیرمستقیم بر داستان بیشتر است. البته، عاشق شدن ممکن است باعث شود کارهای دیوانه‌واری انجام دهید، حتی ممکن است یک شبه به ستاره راک تبدیل شوید. اما برای هر چیزی یک قدم اول وجود دارد و تضمینی نیست که با این تلاش‌ها موفق شوید. در اینجا است که دست تجربه برادر، یا دوستی نزدیک که از بدو تولد در کنار ما بوده، به کمک می‌آید. عاشق شدن آسان است، اما داشتن برادری که ما را در هر قدم راهنمایی کند، آسان نیست. در این فیلم، فضای بین این دو شخصیت بسیار کم بود، اما این موضوع مانع از آن نشد که نشان دهد چگونه عشق می‌تواند الهام‌بخش باشد و مسیر درست را شکل دهد. من برادری ندارم، اما احساس کردم داشتن یک برادر چگونه خواهد بود. بنابراین، تمام برادران جهان باید این فیلم را ببینند، این فیلم به آن‌ها تقدیم شده است. من در دهه ۸۰ بزرگ نشدم، اما به شدت به آن نزدیک بودم و می‌دانم که احساس تولد در آن نسل چگونه است. جین، موهای ضخیم و فر، همه خیلی لاغر بودند، آرایش‌های عجیب با خط چشم قوی، عینک‌های بزرگ و کاست‌ها، اگر این چیزها را از یادهای محو شده‌تان به یاد دارید، این فیلم را دوست خواهید داشت. یک کمدی موزیکال بسیار شیک و از نظر رمانس، این فیلم بسیار جذاب بود. همه بازیگران عالی بودند، به‌ویژه پسر اصلی که اولین فیلمش همین بود و دختر با نگاه کاملاً برق‌آسا و حیرت‌انگیزش. این دو قطعاً آینده‌ای درخشان در سینما خواهند داشت. همچنین باید به بازیگران فرعی اشاره کرد که نقش خود را به خوبی ایفا کردند، به‌ویژه برادری که در پاراگراف قبلی به آن اشاره کردم. تمام آهنگ‌ها فوق‌العاده بودند. باید شروع به اضافه کردن آن‌ها به مجموعه «آهنگ‌های فیلم» خود کنم، به‌ویژه «معمای مدل» که عنوان فیلم را تعریف می‌کند و آهنگ اوج فیلم «برو حالا» است. بنابراین، از بازیگران تا گروه تولید، اعتبار برابر باید به آهنگسازان و ترانه‌نویسان از گروه‌های واقعی دهه ۸۰ داده شود. فیلم زمانبندی مناسبی داشت و اگر نیم ساعت دیگر هم تمدید می‌شد، هیچ مشکلی نداشتم. سرعت روایت همیشه در یک موقعیت ثابت بود، اما به سمت ربع پایانی بالا رفت. بله، من از پایان خوشم آمد، تأثیرگذار بود، اما نمی‌دانم چگونه آن را توصیف کنم، فقط باید آن را خودتان تجربه کنید. فیلمی که بدون هیچ انتظاری تماشا کردم، حالا یکی از فیلم‌های موردعلاقه‌ام شده است. نسل امروزی ممکن است آن را به‌عنوان یک تم الهام‌گرفته از راک و رول ببیند، اما فقط مردان میانسال و برخی افراد مسن‌تر می‌دانند چگونه از آن لذت ببرند. بنابراین اگر شما یکی از آن‌ها هستید، این فیلم را از دست ندهید. امتیاز: ۸.۵ از ۱۰. با یک ذره تعصب این را بپذیرید، زیرا من نیز به یک مدرسه برادران مسیحی رفتم و از آن متنفر بودم، اما واقعاً از _Sing Street_ لذت بردم. این فیلم بسیاری از چیزهایی را که قبلاً دیده‌اید، دوباره بازگو می‌کند، اما اگر شما عاشق دهه ۸۰، موسیقی آلترناتیو، داستان‌های بلوغ یا حتی سینمای خوب هستید، _Sing Street_ می‌تواند گزینه‌ای بسیار خوب باشد. امتیاز نهایی: ★★★★ - یک فیلم خوب با کمی چیزی اضافی.