انیمیشن Beowulf 2007

**سرگرم‌کننده و تفکر برانگیز، حتی احساسی** "Beowulf" (2007) نسخه‌ای انیمیشنی از شعر حماسی باستانی است که شامل صداپیشگانی چون ری وینستون، آنتونی هاپکینز، آنجلینا جولی و رابین رایت پن می‌باشد. این فیلم از انیمیشن موشن کپچر زنده استفاده می‌کند که پیش‌تر در فیلم‌هایی مانند "The Polar Express" (2004) و "Monster House" (2006) به کار رفته بود. هرچند که این فیلم به‌عنوان "انیمیشن" شناخته می‌شود، اما معادل...

**سرگرم‌کننده و تفکر برانگیز، حتی احساسی** "Beowulf" (2007) نسخه‌ای انیمیشنی از شعر حماسی باستانی است که شامل صداپیشگانی چون ری وینستون، آنتونی هاپکینز، آنجلینا جولی و رابین رایت پن می‌باشد. این فیلم از انیمیشن موشن کپچر زنده استفاده می‌کند که پیش‌تر در فیلم‌هایی مانند "The Polar Express" (2004) و "Monster House" (2006) به کار رفته بود. هرچند که این فیلم به‌عنوان "انیمیشن" شناخته می‌شود، اما معادل یک فیلم با رده سنی R است و شامل خشونت شدید و صحنه‌ها و دیالوگ‌های جنسی صریح است. این فیلم همان شخصیت‌ها را از شعر حماسی به تصویر می‌کشد – بیوولف، هروتگار، ویگلاف، گرندل، مادر گرندل و اژدها – و سه بخش اصلی آن به مبارزه بیوولف با گرندل، مادر "دریایی" گرندل و اژدها تقسیم می‌شود. به جز این، فیلم با ایده‌های جالبی که آن‌ها را به هم متصل می‌کند، از شعر انحراف پیدا می‌کند. به‌طور کلی، اگر طرفدار نسخه اصلی بیوولف هستید، این فیلم را تماشا نکنید. اما اگر با انیمیشن یا بازآفرینی آن مشکلی ندارید و از ماجراجویی‌های شمشیر و جادو مانند "کانن" لذت می‌برید، احتمالاً این فیلم را خواهید پسندید. این فیلم هم سرگرم‌کننده و هم تفکر برانگیز است. تماشای آن را به‌طور همزمان با "Beowulf & Grendel" (2005) که نسخه‌ای زنده با بازی جرارد باتلر و سارا پالی است، توصیه می‌کنم؛ این فیلم در مناظر زیبا و تاریک ایسلند فیلمبرداری شده است. باید اضافه کنم که این فیلم نه تنها از نظر بصری زیباست، بلکه موسیقی حماسی فوق‌العاده‌ای به آهنگسازی آلن سیلورستری نیز دارد که با عنوان اصلی "What We Need Is A Hero" و دو نسخه از "A Hero Comes Home" (نسخه اول توسط رابین رایت پن و نسخه دوم توسط ادینا منزل اجرا شده) مشخص می‌شود. پیام این نسخه انیمیشنی این است که واقعیت پشت داستان بسیار متفاوت از افسانه است، زیرا در طول سال‌ها زیبا شده است. برخی از منتقدان ادعا می‌کنند که بیوولف قهرمان واقعی نیست، اما او به‌طور قطع قهرمان است، با تمام نقص‌هایش. او یک جنگجوی شجاع است که بدون سلاح با گرندل غول‌پیکر و زشت مبارزه می‌کند و به‌نحوی او را شکست می‌دهد! سپس او برای دهه‌ها بر یک پادشاهی نوردیک تسلط پیدا می‌کند. اگر این قهرمانی نیست، پس چیست؟ او گذشته‌اش را بزرگ‌نمایی می‌کند و ضعف‌هایی نسبت به زنان دارد، چه چیز دیگری جدید است؟ درس اصلی این فیلم، به‌جز آنچه که ذکر شد، این است که رهبران سیاسی جدید تمایل دارند همان اشتباهات رهبران سیاسی گذشته را تکرار کنند، بنابراین رهبران جدید باید محتاط باشند یا با همان مشکلات مواجه خواهند شد. سایر درس‌ها شامل این است: علاوه بر رستگاری، "گناه پدران" سایه‌ای بر خانواده یا جامعه می‌افکند و در نهایت به آن‌ها بازمی‌گردد (در این مورد به‌صورت واقعی)؛ حتی بزرگ‌ترین قهرمانان نیز انسانی و دارای نقص‌های جدی هستند؛ با اشتباهات گذشته خود (گناهان) مواجه شوید وگرنه احساس گناه و شرم زندگی شما و محیط‌تان را می‌گیرد؛ این احساس همچنین شما را به مرگ آرزو خواهد کرد؛ به یک مرد قدرت، ثروت و شهرت نامحدود بدهید و او احتمالاً بدون توجه به هزینه، به آن خواهد رفت و به نوعی روحش را به شیطان خواهد فروخت؛ مردان به زیبایی زنانه به آسانی مجذوب می‌شوند، بدون توجه به نیت‌های ناپاک او؛ اهمیت گفتن متأسفم و بخشیدن؛ اهمیت و پیروزی نهایی عشق. چند نکته برای تفکر: چرا اژدها همانند یک مرد با پوست طلایی و نجیب به نظر می‌رسد؟ آیا این به معنای این است که او ترکیبی از خون شرور و خون نجیب است (مادر و پدر به ترتیب)؟ آیا مرد طلایی جنبه روحانی او و اژدها جنبه تاریکش است؟ برخی انتقاد می‌کنند که بیوولف به‌عنوان یک شخصیت مسیحی، همانند شعر نیست که این دقیق نیست. (***هشدار: لو رفتن داستان***) اگرچه در اواخر داستان بیوولف می‌گوید که در دوران مسیحی جدید قهرمانان وجود ندارند، فقط "شهادت‌دهندگان گریان"، به طرز عجیبی او به نوعی از مسیح تبدیل می‌شود با فدا کردن خود برای مردم پادشاهی‌اش (جهان) با کشتن اژدها (شیطان). به یاد داشته باشید که طبق کتاب مقدس، همه چیز از طریق مسیح آفریده شده است، که شامل فرشته لوسیفر (یک "پسر خدا") می‌شود که بعداً به شیطان تبدیل شد. به همین ترتیب، مرد طلایی در فیلم پسر بیوولف است و در نهایت به‌عنوان یک اژدهای زشت معرفی می‌شود. تمام شخصیت‌های انسانی به نوعی مسیح flawed هستند زیرا انسان‌ها ناقص هستند، حتی "قهرمانانی" مانند بیوولف که یکی از نکات اصلی فیلم است. بنابراین، درک بیوولف درباره "شهادت‌دهندگان گریان" نادرست است و می‌توان آن را به وضعیت سقوط‌کرده‌اش نسبت داد. بعداً، او از خاکستر برمی‌خیزد تا اژدها را بکشد و خود را برای مردم فدا کند. درست قبل از انجام این کار، او عشق خود را به همسرش اعلام می‌کند و از او می‌خواهد که برای اشتباهات گذشته‌اش او را ببخشد. یک صحنه برای من تأثیرگذار بود. سال‌ها پس از تبدیل شدن به پادشاه، بیوولف به شجاعت با یک جنگجوی فرشی که او را در سواحل نوردیک مسخره می‌کند، روبرو می‌شود. بیوولف از مردانش می‌خواهد که عقب بروند، شمشیرش را کنار می‌گذارد و به جنگجو چالش می‌دهد که او را بکشد (در این مرحله فرشی چکش جنگی‌اش را برداشته است). بدون سلاح، بیوولف با تمام وجودش فریاد می‌زند، "مرا بکش! این کار را بکن! مرا بکش! مرا بکش!" چرا بیوولف این کار را می‌کند؟ آیا او آسیب‌ناپذیر است و بنابراین از مرگ نمی‌ترسد؟ نه، پایان داستان نشان می‌دهد که او کاملاً فانی است. در واقع او آن‌قدر به خاطر احساس گناه و شرم بار سنگینی دارد که دیگر حتی اهمیتی نمی‌دهد که زنده بماند یا بمیرد. این واقعیت است. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 55 دقیقه است. نمره: B+ بیوولف به خوبی پیش نرفته است؛ در زمان اکرانش در سال 2007 به شدت بد به نظر می‌رسید و اکنون 15 سال بعد هم به همان اندازه بد به نظر می‌رسد. این فیلم مانند این است که کسی یک بازی ویدیویی (به طور غیرمستقیم بر اساس شعر حماسی) ساخته و سپس تمام صحنه‌های آن را حذف کرده و به هم متصل کرده است. حالا، اگر فقط بیوولف گزینه‌ای برای رد کردن صحنه‌های حذفی داشت. این فیلم شخصیت‌های انسانی را با استفاده از انیمیشن موشن کپچر زنده به تصویر می‌کشد، اما نمی‌فهمم چرا حتی به این کار پرداخته‌اند. پنج سال پس از "ارباب حلقه‌ها: دو قلعه"، که اولین فیلم بلند بود که از یک سیستم موشن کپچر واقعی استفاده کرد، این نوآوری باید به‌سرعت از بین رفته باشد؛ علاوه بر این، این فناوری به اندازه بیوولف پیش نرفته است و حتی امروز بهترین موشن کپچر جهان نمی‌تواند یک کیف ابریشمی از گوش‌های یک خوک بسازد، در واقع، ترکیب این دو فقط انباشتن زباله بر روی زباله است. متأسفانه، زیرا می‌توانست یک فیلم زنده خوب با آنتونی هاپکینز، جان مالکوویچ و ری وینستون ساخته شود – هرچند نه یک فیلم زنده خوب از بیوولف، زیرا هنوز هم از CGI برای گرندل و اژدها و چه چیزهای دیگری استفاده می‌شد؛ یک فیلم انیمیشنی کاملاً حداقل سازگار بود، یا در این مورد سازگاری مداوم با کیفیت پایین. نه اینکه سازگاری چیزی باشد که بتوان به بیوولف نسبت داد؛ برخی از شخصیت‌ها به طور مبهمی شبیه به بازیگران هستند که حرکات و صداهایشان را ارائه می‌دهند (به‌ویژه هاپکینز)، در حالی که دیگران اصلاً شبیه نیستند (مالکوویچ) – و سپس وینستون وجود دارد که به‌طور کلی شبیه یک نسخه دیجیتال ضعیف از شان بین به نظر می‌رسد. این واقعاً بیش از حد بود... اما برای انصاف، من آن را در 3D دیدم. نسخه غیر 3D ممکن است واقعاً بهتر بوده باشد، اما راستش را بخواهید، هیچ راهی برای دانستن ندارم. در ابتدا، خوب بود، واقعاً شگفت‌انگیز بود. من هرگز چیزی در 3D ندیده بودم، چون برای اولین دور از فیلم‌های 3D محبوب در سینما خیلی جوان بودم، اما پدرم به من اطمینان داد که این هیچ چیز نیست در مقایسه با آن... او همچنین به من اطمینان داد که او را به حالت تهوع نمی‌اندازد، و گاهی اوقات می‌توانم ببینم که از کجا می‌آید. این فیلم درست در اولین موج جدید 3D منتشر شد، درست وقتی که 3D دوباره محبوب و واقعاً ارزشمند شد. و واقعاً شگفت‌انگیز بود، حتی اگر برخی از حرکات باعث بیماری پدرم می‌شد. اما در عین حال بیش از حد بود. یک فناوری جدید و یکی که به خودی خود شگفت‌انگیز بود، اما دقیقاً به کمال تست نشده بود. به نظر می‌رسید که یک دختر 14 ساله در حال آرایش است و هنوز نمی‌داند که کمتر، بیشتر است. کمتر از نیم ساعت از فیلم گذشته بود که من هیچ ایده‌ای از آنچه در حال وقوع بود نداشتم، 3D آن‌قدر حواس‌پرت‌کن بود که حتی نتوانستم داستان را دنبال کنم. حدود یک ساعت بعد، 3D خسته‌کننده شد و بله، هنوز هم حواس‌پرت‌کن بود. تا زمانی که فیلم را ترک کردم، احساس کردم که چیزی را تجربه کرده‌ام که هرگز تجربه نکرده‌ام. احساس می‌کردم که تماشای یک فیلم در سینما هرگز مانند قبل نخواهد بود... اما هنوز نمی‌توانستم بفهمم که آیا فیلمی را دیدم یا نه.