فیلم Batman Forever 1995

یک جهت‌گیری متفاوت نتایج متفاوتی به همراه دارد. بتمن در حالی که تلاش می‌کند شهر گاتهام را از چنگ دوچهره و معماگو دور نگه دارد، یک همکار جدید به خود می‌گیرد. "نه، متشکرم، من از درایو-تو عبور می‌کنم." این اولین جمله‌ای است که ول کیلمر در نقش بتمن بیان می‌کند و به این ترتیب استانداردی برای دو فیلم بتمن جوئل شوماخر تعیین می‌شود. سایه تیره‌ای که در آثار...

یک جهت‌گیری متفاوت نتایج متفاوتی به همراه دارد. بتمن در حالی که تلاش می‌کند شهر گاتهام را از چنگ دوچهره و معماگو دور نگه دارد، یک همکار جدید به خود می‌گیرد. "نه، متشکرم، من از درایو-تو عبور می‌کنم." این اولین جمله‌ای است که ول کیلمر در نقش بتمن بیان می‌کند و به این ترتیب استانداردی برای دو فیلم بتمن جوئل شوماخر تعیین می‌شود. سایه تیره‌ای که در آثار تیم برتون وجود داشت، به کلی ناپدید شده و به جای آن، صحنه‌های اکشن سست و حالتی فانتزی بر فیلم حاکم است. انتخاب ول کیلمر به عنوان بتمن و کریس اودانل به عنوان رابین یک اشتباه بزرگ است؛ کیلمر به راحتی خسته‌کننده‌ترین بازیگر در این لباس به شمار می‌آید و اودانل نیز نمی‌تواند فراتر از شخصیت کارتونی رابین بازی کند. نیکول کیدمن در نقش چیس مریدین زیبا و جذاب به نظر می‌رسد، اما این تنها چیزی است که به فیلم اضافه می‌شود و در واقع هدر دادن توانایی‌های بسیار خوب او و وقت تماشاگران است. اما نکات مثبتی نیز وجود دارد، زیرا یک اقتباس از کتاب‌های کمیک به اندازه شرورهایش ارزشمند است. در اینجا، جیم کری به خوبی در نقش معماگو بازی می‌کند و تامی لی جونز به طرز کاملاً اغراق‌آمیزی در نقش دوچهره ظاهر می‌شود. کری هر صحنه‌ای را که در آن حضور دارد می‌دزدد و این واقعاً به عنوان نقطه قوت فیلم به حساب می‌آید. فیلمنامه به اندازه کافی کار می‌کند تا داستان را برای همه سنین قابل فهم کند و صحنه‌های اکشن کافی برای سرگرم کردن تماشاگران دارد. این فیلم بزرگ‌ترین موفقیت سال 1995 بود و تماشاگران آن را با اشتیاق پذیرا بودند و راه را برای یک فیلم دیگر از شوماخر در این مجموعه هموار کردند، اما با وجود این همه ستاره که هدر رفته و نوارهای لاستیکی بر روی لباس‌ها، اکنون سخت است که بفهمیم چرا آن زمان این فیلم اینقدر محبوب بود. 5 از 10. در _بتمن ابدی_ برخی چیزهای خوب وجود دارد. فکر می‌کنم ول کیلمر به دلیل بازی‌اش در این نقش انتقادات زیادی را متحمل شده است. او قطعاً بتمن تعریف‌شده‌ای نیست، اما به نظرم کارش قابل قبول بود. طراحی شهر بسیار جالب و خلاقانه است، ماشین بتمن به شیوه‌ای کاملاً اورجینال به‌روز شده و آن باند خیابانی نئون یکی از جالب‌ترین چیزهایی است که تا به حال بر روی صفحه نمایش دیده‌ام. اما این یک فیلم بد است. برتون ممکن است 100 درصد به منبع اصلی وفادار نبوده باشد، اما جوئل شوماخر (که معمولاً طرفدارش هستم) به طور کلی بتمن را خراب کرده است. _امتیاز نهایی: ★★ - برخی از چیزها برای من جذاب بود، اما نتیجه نهایی ضعیف بود._ من واقعاً از ول کیلمر به عنوان بتمن متنفرم. از همه کسانی که بتمن را بازی کرده‌اند، او بدترین است که تا به حال دیده‌ام. با این حال، فیلم با توجه به بقیه چیزها چندان بد نبود. با وجود اینکه دادستان سابق "دنت" (تامی لی جونز) به شدت از یک حمله اسیدی آسیب دیده و حالا به تلافی به شهر گاتهام آسیب می‌زند، این بتمن (ول کیلمر) است که باید تلاش کند تا از اقدامات اغراق‌آمیز او جلوگیری کند قبل از اینکه مردم کشته شوند. در این میان، شغل روزانه‌اش به عنوان "بروس وین" او را با دانشمند دیوانه "نیگما" (جیم کری) آشنا می‌کند که برنامه دارد تا امواج مغزی مردم را به سرقت ببرد و بزرگ‌ترین آرزوها (یا عمیق‌ترین ترس‌ها) را پیدا کند. "وین" این پیشنهاد را به دلیل غیر اخلاقی بودن رد می‌کند، اما این تنها نیگما را به همکاری با "دوچهره" سوق می‌دهد و آن‌ها یک هدف دارند: کشتن "بتمن". سیرک به محیطی بسیار خطرناک تبدیل می‌شود زیرا با بمبی بزرگ که زمان‌بندی شده است، به شهروندان آسیب می‌زند، اما خوشبختانه خانواده آکروبات‌های "گریسون" وارد عمل می‌شوند. شجاع اما احمق، زیرا اقدامات آن‌ها "دیک" (کریس اودانل) را یتیم می‌کند و تحت سرپرستی "وین" قرار می‌دهد. خدمتکار حکیم و پیر "آلفرد" (مایکل گاف) که در جوانی امید و شباهت‌هایی به اربابش می‌بیند، کمی دستکاری می‌کند تا آن‌ها را وادار به همکاری کند و دوئوی افسانه‌ای را ایجاد کند. اکنون خطوط نبرد کشیده شده است و این دو قهرمان باید با دشمنان زیرک خود که به دنبال تحقیر و نابودی آن‌ها هستند، مبارزه کنند. با تمام این هرج و مرج، "وین" هنوز زمان برای پرورش یک عشق کوچک با "دکتر چیس" (نیکول کیدمن) پیدا می‌کند - زنی که نمی‌تواند تصمیم بگیرد که او را به عنوان خود واقعی‌اش دوست دارد یا به عنوان هویت دیگری‌اش. چه اتفاقی قرار است بیفتد؟ داستان اینجا یک وسیله کاملاً مناسب برای شخصیت است، اما به هیچ وجه اقدام کافی وجود ندارد، دیالوگ‌ها بسیار زیاد است و بازی‌های اصلی واقعاً آزاردهنده هستند. به انصاف باید بگویم که اودانل به خوبی به عنوان همکار پرشور در لباس تنگ عمل می‌کند، اما کیلمر به اندازه لباسش انعطاف‌پذیر است و تامی لی جونز به نظر می‌رسد که فقط در حال انجام کارهایش است و کری با شخصیت‌پردازی‌اش که کاملاً فاقد ظرافت، شوخ‌طبعی و شیطنت است، از همان ابتدا اعصابم را خرد کرد. جوئل شوماخر (و تیم برتون) به داستان رویکردی کوبنده داشته و تلاش کرده‌اند تا ما را با یک سری سناریوهای تکراری که واقعاً به نظر می‌رسد مستقیماً از داستان کمیک ثابت آمده‌اند، به تسلیم بکشانند. همان‌طور که معمولاً با "بتمن" پیش می‌آید، این خدمتکار است که توجه را جلب می‌کند و گاف این کار را به خوبی انجام می‌دهد. در غیر این صورت، این یک ماجراجویی بزرگ‌بودجه و طولانی است که بسیار پر از جلوه‌های ویژه و ابزارها است، اما به شدت در بقیه چیزها کمبود دارد.