فیلم Titanic II 2010

تایتانیک II دنباله‌ای بر فیلم تایتانیک نیست، بلکه داستان یک کشتی دوم به همین نام است. این موضوع به وضوح به دردسر می‌افتد. این مثل این است که کسی پاپ باشد و خود را جان پل دوم بنامد (در نظر داشته باشید که جان پل اول در سی و سومین روز پاپ بودنش به طرز مرموزی درگذشت. چه؟ خیلی عمیق بود؟). چند نفر حاضرند سوار کشتی‌ای...

تایتانیک II دنباله‌ای بر فیلم تایتانیک نیست، بلکه داستان یک کشتی دوم به همین نام است. این موضوع به وضوح به دردسر می‌افتد. این مثل این است که کسی پاپ باشد و خود را جان پل دوم بنامد (در نظر داشته باشید که جان پل اول در سی و سومین روز پاپ بودنش به طرز مرموزی درگذشت. چه؟ خیلی عمیق بود؟). چند نفر حاضرند سوار کشتی‌ای به نام تایتانیک II شوند؟ خیلی کم، با اینکه کشتی‌ای به این نام به همان اندازه ممکن است در حادثه‌ای گرفتار شود که هر کشتی دیگری با هر نامی. اما در یک فیلم، داستان متفاوت است – یا بهتر بگوییم، همان داستان است. ما می‌دانیم که کشتی عنوان‌دار به زودی به یک کوه یخ برخورد خواهد کرد – و هر چه زودتر بهتر، زیرا تا آن زمان فقط منتظریم تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. با این حال، به دلایلی غیرقابل توضیح، نویسنده و کارگردان شین ون دایک ۴۰ دقیقه صبر می‌کند تا به جایی که ما همه می‌دانستیم می‌خواهد برود، برسد. در واقع، لحظات غیرقابل توضیح بسیاری در این فیلم وجود دارد. به عنوان مثال، کاپیتان جیمز می‌ن (بروس دیویسون در یک نقش بی‌فایده دیگر) که فرمانده هلیکوپتر گارد ساحلی ایالات متحده است، کاپیتان تایتانیک II را درباره یک سونامی که بلوک‌های بزرگ یخ را با خود می‌برد، هشدار می‌دهد. بلافاصله بعد از آن، می‌ن با دخترش آمی (ماری وستبروک)، که پرستار کشتی است، تماس می‌گیرد و به پیغام‌گیرش پیام می‌گذارد درباره "موج دوم" سونامی. این اطلاعات به‌قدری مهم به نظر می‌رسد که نباید به پیغام‌گیر سپرده می‌شد. چرا می‌ن این را به کاپیتان نگفت وقتی قبلاً صحبت می‌کردند؟ (یک صحنه دیگر هم وجود دارد که در آن یک زخم با یک کارت اعتباری بانداژ می‌شود. واقعاً). در مورد کاپیتان صحبت کنیم، او گفت‌وگویی با یکی از مردانش دارد: "دمای آب ۳۱ درجه است. جالب است، نه؟؛" "چرا؟؛" "همان دما که ۱۰۰ سال پیش بود." اینکه دمای آبی که تایتانیک II در آن حرکت می‌کند، همان دما باشد که تایتانیک اصلی در آن سفر کرده، یک تصادف بزرگ است، اما این یک طعنه نیست. کی می‌داند؟ می‌گویند تاریخ خود را تکرار می‌کند، اول به‌عنوان تراژدی، سپس به‌عنوان کمدی؛ شاید ون دایک می‌خواهد تاریخ را به‌عنوان "طعنه" تکرار کند. علاوه بر این، شاید تایتانیک II به‌قدری غیرطناز است که در واقع فوق‌العاده طعنه‌آمیز است – مانند یک آهنگ آلنis موریست. می‌دانید، مانند باران در روز عروسی‌تان، یا کوه یخی در سفر دریایی‌تان. این واقعاً خنده‌دار است که در روزی که تصمیم می‌گیرم از دعوت محبت‌آمیز آمازون پرایم برای پرداخت ۳۰ درصد اضافی برای اشتراک سالیانه بدون تبلیغ چشم‌پوشی کنم، این بی‌معنایی روی صفحه‌ام ظاهر می‌شود. این به این معنا نیست که آنها این فیلم را تولید کرده‌اند، اما به وضوح نشان‌دهنده عدم کنترل کیفیت کاملاً فاجعه‌بار است که آنها تصمیم به ارائه‌اش گرفتند. واقعیت اینکه کارگردان یا تیم تولید اجازه دادند این فیلم از سرور خارج شود، خود یک انتقاد سخت به استودیو است! این یک درام CGI به‌طرز ارزان‌قیمتی است که نمی‌تواند تصمیم بگیرد آیا "تایتانیک" است یا "ماجراجویی پوزایدن" که در آن یک تکه بزرگ یخ جدا می‌شود و کشتی را تهدید می‌کند. خوشبختانه، بروس دیویسون در حال پرواز است و به دخترش ماری وستبروک نصیحت‌های عاقلانه‌ای می‌دهد تا از عرشه‌های پایین کشتی دوری کند در حالی که کشتی با سرعت ۵۰ نات به سمت آب‌های گرم می‌رود. فقط برای اضافه کردن به مجموعه‌ای از استعدادهای (غیر) حاضر در صفحه، شین ون دایک هدایت ماجراجویی را بر عهده دارد در حالی که حس غرق شدن را به شما منتقل می‌کند. اگر شما سعی می‌کردید از یکی از فروشگاه‌های هدیه در کشتی درآمدی کسب کنید، باید واقعاً دردسر بزرگی می‌کشیدید زیرا مسافران به‌سرعت چیزهای دیگری در ذهن دارند و... خوب، می‌توانید بقیه را حدس بزنید زیرا این فیلم به طرز خنده‌دار و به معنای واقعی کلمه از بد به بدتر می‌رسد. نود دقیقه‌ای که هرگز برنمی‌گردد، و خداحافظ آمازون پرایم.