فیلم Mary Queen of Scots 2018

این فیلم به وضوح یک اثر بی‌ارزش است. تنها در صورتی به تماشای آن بنشینید که از سیاست‌های مدرن خسته شده‌اید و تمایل دارید که این مباحث به شما تحمیل شود. فیلم بیشتر بر حقوق LGBT تمرکز دارد تا بر وقایعی که در زمان وقوع داستان اتفاق می‌افتد. انتخاب بازیگران ضعیف، بازی‌های horrendous از بازیگران درجه یک و دکورهای کم‌بودجه از نقاط ضعف آن هستند. این فیلم...

این فیلم به وضوح یک اثر بی‌ارزش است. تنها در صورتی به تماشای آن بنشینید که از سیاست‌های مدرن خسته شده‌اید و تمایل دارید که این مباحث به شما تحمیل شود. فیلم بیشتر بر حقوق LGBT تمرکز دارد تا بر وقایعی که در زمان وقوع داستان اتفاق می‌افتد. انتخاب بازیگران ضعیف، بازی‌های horrendous از بازیگران درجه یک و دکورهای کم‌بودجه از نقاط ضعف آن هستند. این فیلم نه ارزش استریم دارد و نه دانلود غیرقانونی. حتی برای تماشای آن در کنار پاپ‌کرن هم ارزش ندارد. ما در سرزمینی دچار آفتی هستیم که بدتر از طاعون و قحطی است. و آن آفت، زنی با تاج است. تلاش ماری استوارت (سیرشا رونان) برای سرنگونی دخترعمویش، الیزابت اول (مارگوت رابی)، ملکه انگلستان، او را به سال‌ها زندان و در نهایت اعدام محکوم می‌کند. این فیلم به کارگردانی جوزی رورک و نویسندگی بئو ویلی‌مون و جان گای، آخرین نسخه از سری آثار تاریخی است که تاریخ را به نفع خود تحریف می‌کند. از لحاظ فنی، طراحی، لباس و بازی‌های اصلی کیفیت خوبی دارند، اما شخصیت ماری در نهایت بیشتر شبیه یک کارتون است تا یک شخصیت تاریخی تراژیک. متأسفانه، داستان دایره‌وار پیش می‌رود و به مه‌ fog سیاسی می‌رسد. سرعت فیلم کُند است و این باعث می‌شود که دو ساعت زمان تماشا به یک زحمت بدل شود. در مراحل پایانی، با وجود تلاش‌هایی برای پذیرش گرایش‌های جنسی و مسائل جنسی، داستان به سمت هیجان‌انگیزی پیش می‌رود، اما این به یک صبح کاذب تبدیل می‌شود، به گونه‌ای که طراحی لباس به بهترین ویژگی تولید تبدیل می‌شود، که نشان‌دهنده ضعف این درام تاریخی است. متأسفانه در این تصویر از زندگی ماری استوارت نقص‌های زیادی وجود دارد. نویسندگی به طرز ناشیانه‌ای دیدگاه‌های قرن 21 را بر تاریخ اسکاتلند در قرن 16 تحمیل می‌کند و بیشتر به دنبال القای اخلاق و نظرات قرن معاصر بر زمان و سناریوهای قرن گذشته است. هیچ‌یک از بازی‌های اصلی به‌ویژه جذاب نیستند؛ و جک لودن و جو آلوین واقعاً در نقش‌های "دارنلی" و "لیستر" ناموفق هستند. نامزدی‌های اسکار برای آرایش و لباس قطعاً شایسته است، اما واقعاً نشان‌دهنده تأکید بر سبک بر محتوا در این اقتباس ضعیف از یکی از بزرگترین رقابت‌های تاریخی است. خبر خوب این است که نیازی نیست نگران دقت تاریخی باشید. این فیلم تحت عنوان "بازنویسی" قرار می‌گیرد. معمولاً برایم مهم نیست که آیا یک فیلم از نظر تاریخی دقیق است یا نه؛ اما در مورد این فیلم، نگرانم که یک بازنویسی کامل از تاریخ باشد. این یک بازنویسی است و آنقدر از دقت دور است که یک تلاش واضح برای تغییر دانش مردم از شخصیت‌های تاریخی و آن دوره به شمار می‌آید. اما خبر خوب این است که در جایی که از نظر دقت تاریخی کمبود دارد، در دقت سیاسی جبران می‌کند. و ممکن است این دلیل اصلی انحراف آن از نمایش واقعی رویدادهای تاریخی باشد. تمرکز آن در جای دیگری بوده است، برآورده کردن خواسته‌های افرادی که از سانسور حمایت می‌کنند و نمی‌خواهند چیزی جز بازنویسی تاریخ برای مناسب کردن آن با دستور کار سیاسی خود ببینند. اما خبر خوب این است که آنها کار خوبی در کاهش یک مبارزه سیاسی و مذهبی به مسائل جنسی انجام می‌دهند، که به نظر می‌رسد نیروی محرکه اصلی شخصیت‌های مرد در فیلم باشد و داستانی که می‌توانست جذاب و پر از رمز و راز سیاسی باشد را نادیده می‌گیرد.