فیلم The Man with the Golden Arm 1955

این داستان حس آشنا و تکرارشونده‌ای دارد. فرانک سیناترا در نقش "فرانکی" از زندان آزاد می‌شود و مستقیماً به دنیای پر از مواد مخدر که از آن آمده، برمی‌گردد. او در ابتدا قصد دارد پاک بماند، اما به زودی فشارهای اجتماعی و تلاش برای بقا، به همراه همسر پرهزینه‌اش "زوش" (با بازی الینور پارکر) او را به نقطه اول بازمی‌گرداند. ممکن است نجات او از...

این داستان حس آشنا و تکرارشونده‌ای دارد. فرانک سیناترا در نقش "فرانکی" از زندان آزاد می‌شود و مستقیماً به دنیای پر از مواد مخدر که از آن آمده، برمی‌گردد. او در ابتدا قصد دارد پاک بماند، اما به زودی فشارهای اجتماعی و تلاش برای بقا، به همراه همسر پرهزینه‌اش "زوش" (با بازی الینور پارکر) او را به نقطه اول بازمی‌گرداند. ممکن است نجات او از طرف معشوقه‌اش، کیم نوواک در نقش "مالی" و از طریق ساز درامش بیاید. سیناترا در اینجا نشان می‌دهد که بازیگری چندوجهی است و پارکر و نوواک به همراه تلاش نگران‌کننده رابرت استراوس در نقش تامین‌کننده‌اش "شوئیفکا"، این درام را به مراتب خشن‌تر و تأثیرگذارتر از آنچه که انتظار می‌رفت، تبدیل می‌کند. این فیلم بی‌رحمی و ناامیدی وضعیت او را نشان می‌دهد و همچنین از تلاش‌های نسبتاً بی‌فایده‌ای که برای بهبودی در زندان انجام داده، پرده برمی‌دارد. فیلم کمی طولانی است؛ بیست دقیقه اول به معرفی شخصیت‌ها می‌پردازد اما به قیمت کندی ریتم داستان. اما وقتی همه چیز سرجای خود قرار می‌گیرد، اتو پرمینجر به بازیگران کاراکترهایی می‌دهد که این فیلم را به واقعیتی تلخ و گاهی دشوار برای تماشا تبدیل می‌کند. فیلمی با ریتم کند است که شاید می‌توانست زودتر به پایان برسد، اما من "مرد با بازوی طلایی" را به عنوان یک اثر بسیار خوب ارزیابی می‌کنم. فرانک سیناترا و کیم نوواک با نمایش‌های قوی خود، داستان را پیش می‌برند و به‌ویژه سیناترا در این زمینه برجسته است. الینور پارکر، اما، به عنوان شخصیتی که بیشترین تأثیر را بر من گذاشت، در طول فیلم به چشم می‌خورد؛ چیزی در بازی او وجود دارد که او را از همکارانش متمایز می‌کند؛ حتی می‌توانم بگویم در برخی لحظات بیش از حد بازی می‌کند، اما این موضوع برای من کاملاً موثر بود. داستان کمی پیچیده به نظر می‌رسد، اما این موضوع به‌طور خاص بر لذت شخصی من تأثیر نگذاشت - فقط می‌توانستند برخی از قسمت‌ها را کوتاه کنند و احتمالاً چیزی از دست نمی‌دادیم. همچنین، موسیقی متن عالی است - به‌ویژه تمی که هنگام تمایل فرانکی به عاداتش پخش می‌شود. برای بازگشت به این فیلم، باید در حالت روحی مناسب باشم. با این حال، این یک فیلم بسیار خوب از سال 1955 است - قطعاً جلوتر از زمان خود.