فیلم Cannibal Holocaust 1980

این فیلم تقریباً، اما نه دقیقاً، همان چیزی است که عنوان تحریک‌آمیزش پیشنهاد می‌دهد. این فیلم به‌وضوح به دنبال شوک به‌عنوان منبع اصلی ترس است و بسیاری از صحنه‌های آن واقعاً تماشای سختی دارند (من نسخه بدون سانسور را دیدم که شامل خشونت علیه حیوانات بود و می‌توانم درک کنم که چرا این صحنه‌ها از اکثر نسخه‌ها حذف شده‌اند، هرچند که در محکوم کردن این...

این فیلم تقریباً، اما نه دقیقاً، همان چیزی است که عنوان تحریک‌آمیزش پیشنهاد می‌دهد. این فیلم به‌وضوح به دنبال شوک به‌عنوان منبع اصلی ترس است و بسیاری از صحنه‌های آن واقعاً تماشای سختی دارند (من نسخه بدون سانسور را دیدم که شامل خشونت علیه حیوانات بود و می‌توانم درک کنم که چرا این صحنه‌ها از اکثر نسخه‌ها حذف شده‌اند، هرچند که در محکوم کردن این صحنه‌ها نوعی تناقض وجود دارد اگر شما گوشت می‌خورید - و شک دارم که همه کسانی که تا به حال آن را نقد کرده‌اند، گیاه‌خوار یا وگان بوده‌اند - مگر اینکه فکر کنید آنچه در کشتارگاه‌ها اتفاق می‌افتد به مراتب مهربان‌تر از کشتار حیواناتی است که در این فیلم به تصویر کشیده شده است، یا این که ضبط آن به طرز اخلاقی تفاوتی ایجاد می‌کند). این فیلم به‌خوبی شهرت خود را به‌خاطر خشونت و بی‌رحمی به دست آورده است. با این حال، یک عنصر عمیق‌تر در ترس وجود دارد. تمام این خشونت، آدم‌خواری و تجاوز واقعاً صندلی را به زیر می‌کشند، اما صحنه‌های بین آن‌ها، به‌نوعی، به همان اندازه زشت هستند. به‌طرز عجیبی، فیلمی که به شدت مرا به یاد آن می‌اندازد، "جویندگان" است که به ما یادآوری می‌کند که به‌اصطلاح "مردم اولیه" تنها به‌خاطر شرایط از ما جدا هستند و اینکه هیچ چیزی دنیای "متمدن" را ذاتاً بهتر نمی‌کند و طبیعت همیشه در کنار ماست. البته، این خود یک مشکل است. زیرا، در صورتی که عنوان به شما اشاره نکرده باشد، این فیلم هیچ علاقه‌ای به حساسیت ندارد. این فیلم همچنان استثمارگر است. سوالی که این فیلم مطرح می‌کند بیشتر به این شکل است: "آیا واقعاً ما بهتر از قبایل آدم‌خوار و خشن اولیه هستیم؟" و قطعاً بیشتر از آنکه برای "غیرمتمدن‌ها" همدردی کند، به تمدن contempt می‌ورزد. این یک تکرار رایج است؛ "Cannibal Holocaust ادعا می‌کند که در حال نقد اکتشاف است در حالی که خود نیز استثمارگر است". من این انتقاد را درک می‌کنم، اما احساس می‌کنم که به نوعی بازی کلامی وابسته است. یک "فیلم استثمارگر" ممکن است شامل کلمه "استثمار" باشد، اما به معنای واقعی، به معنای استثمار مردم نیست. با این حال، نباید فراموش کنیم که بازیگران بومی در این فیلم واقعاً مورد سوءاستفاده قرار گرفتند. آن‌ها از سوی گروه واقعی فیلم‌برداری به مراتب بهتر از گروه درون فیلم رفتار نشدند. برخی از چیزهایی که در صحنه فیلمبرداری این فیلم اتفاق افتاد، کارگردانی مانند استنلی کوبریک در "درخشش" را به‌عنوان بودا به نظر می‌آورد. هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد، ست این فیلم یک محیط آزاردهنده بود. کارگردان این فیلم، روگر دئوداتو، فردی آزاردهنده است که به‌ویژه نسبت به زنان و بازیگران بومی رفتارهای ناپسندی داشت. لعنتی به او. و با این حال، نمی‌توانم از جذابیت فیلم چشم‌پوشی کنم، حتی اگر واقعاً نخواهم دوباره آن را ببینم. قطعاً در این فیلم هنری وجود دارد. از موسیقی زیبا و تاثیرگذار ریز اورتولانی که به‌طور مؤثری با صحنه‌های فوق‌العاده وحشتناک در تضاد است، تا سبک مستند خام که همه چیز را به ابتدایی‌ترین حالت بربریتی خود می‌کاهد، این فیلم دارای زیبایی‌شناسی است که در بسیاری دیگر نمی‌بینید. حتی اکنون "فیلم‌های یافت‌شده" به‌اندازه "فیلم‌های هیولایی" یا "اسلشر" زیر ژانری خانوادگی هستند، اما این فیلم، به همراه "جادوی بلر"، هنوز به‌عنوان چیزی خاص مطرح است. مطمئناً، دستگاه قاب‌گذاری ممکن است در نمونه‌های مدرن این ژانر نامتعارف باشد، اما بخش‌هایی که در این سبک هستند واقعاً حس می‌کنند که داریم آخرین لحظات کسی را بر روی فیلم می‌بینیم. بازیگری... متغیر است، که گاهی اوقات توهم را شکسته، اما به‌طرز معکوسی، به طریقی کمک می‌کند که بسیاری از بازیگران به‌طور واقعی ناراحت به نظر می‌رسند، بنابراین نیازی به بازیگری در بسیاری از صحنه‌ها ندارند. و بله، این فیلم تأثیرگذار است. می‌توانید تمام عناصر آشنا از ژانر فیلم‌های یافت‌شده را ببینید، تا جایی که بازیگران در نهایت افراد بدی هستند که تا حدودی می‌خواهید ببینید در پایان خورده شوند. بله، همانطور که گفتم، دستگاه قاب‌گذاری نامتعارف است، اما این به این معنا نیست که دلیلی برای وجود آن در فیلم نیست. بدون آن، این فیلم قطعاً بسیار متفاوتی خواهد بود و احتمالاً به همین اندازه هم نقد در اینجا نخواهد داشت. داستان فیلم‌برداری البته جایی است که بیشتر صحنه‌هایی که طرفداران "سینمای افراطی" به یاد دارند از آنجا می‌آید، اما داستان قاب‌گذاری بخشی از دلیلی است که این فیلم هنوز پیروانی مستقل دارد، به جز افرادی که فقط هر چیزی را که به اندازه کافی نابودگر باشد، تماشا می‌کنند. به نظر من، بخش مورد هدف، وقتی است که ما صحنه‌های مستند درون فیلم "آخرین جاده به جهنم" را می‌بینیم و عنوان ابتدایی به همان سبک عنوان واقعی این فیلم است. اما باید به این نقطه برسیم که آیا این فیلم واقعاً به‌طور واقعی است؟ آیا این فیلم واقعاً نقدی بر استعمار و استثمار است، یا فقط سعی دارد به چیزی بیشتر از یک فیلم آدم‌خواری بی‌حساب ادعا کند؟ آیا فقط می‌خواهد شما را کمتر در مورد تماشای آن گناهکار احساس کنید یا بیشتر؟ فکر نمی‌کنم هیچ پاسخ آسانی وجود داشته باشد. این فیلم کاملاً غیرجذاب است و این را می‌داند. بی‌رحمی هم یک وسیله و هم هدفی در خود است. در نهایت، "Cannibal Holocaust" لزوماً فیلمی نیست که بتوانم با وجدان خوب توصیه کنم، زیرا خدا می‌داند چقدر تماشای آن سخت است و واقعاً نمی‌توانم بگویم که حتی خوشحالم که وجود دارد، با توجه به آنچه در پشت صحنه اتفاق افتاد، اما می‌توانم بگویم که دنیای سینما اگر این فیلم از تاریخ حذف شود، چیزی ملموس را از دست می‌دهد. چه بهتر و چه بدتر. خوب، امروز انواع نقدهای سریع از حافظه در مورد فیلم‌های مختلفی که قبلاً دیده‌ام می‌نوشتم و این یکی از آن‌ها بود، اما در نهایت این نقد خیلی طولانی‌تر از آنچه انتظار داشتم، شد، بنابراین امیدوارم واقعاً چیزی ارزشمند در این همه طول بگویم و نه فقط سرهم‌بندی کردن. نمی‌دانم چرا این فیلم از همه فیلم‌ها نقد طولانی‌تری برای امروز دریافت کرد، اما فکر می‌کنم این فیلمی است که در ذهنتان می‌ماند و به‌خاطر ماهیتش، چیزهایی نیست که بسیاری از مردم بخواهند ببینند، بنابراین راحت‌تر است که چیزهایی بگویید که قبلاً ده میلیارد بار گفته نشده است، بنابراین فکر می‌کنم ترکیب این دو عامل باعث شد که احساس کنم بیشتر از این یکی باید بگویم. هرچه باشد، امیدوارم واقعاً چیزی ارزشمند گفته باشم.