فیلم Our Kind of Traitor 2016

**بررسی فیلم "نوعی از خائن ما"** فیلم "نوعی از خائن ما" به عنوان یک فیلم ضد تابستانی ایده‌ال شناخته می‌شود: این یک تریلر جاسوسی بالغ و تفکر برانگیز است که با بازی‌های برجسته از بازیگران با استعداد و یک فیلمنامه هوشمندانه و تیز، ارتقا یافته است. در این فیلم خبری از تیراندازی‌های زیاد یا صحنه‌های اکشن بی‌معنا نیست؛ بلکه موقعیت‌ها هستند که از ابتدا تا انتها...

**بررسی فیلم "نوعی از خائن ما"** فیلم "نوعی از خائن ما" به عنوان یک فیلم ضد تابستانی ایده‌ال شناخته می‌شود: این یک تریلر جاسوسی بالغ و تفکر برانگیز است که با بازی‌های برجسته از بازیگران با استعداد و یک فیلمنامه هوشمندانه و تیز، ارتقا یافته است. در این فیلم خبری از تیراندازی‌های زیاد یا صحنه‌های اکشن بی‌معنا نیست؛ بلکه موقعیت‌ها هستند که از ابتدا تا انتها ذهن شما را به طور فعال مشغول می‌کنند. کارگردان سوزانا وایت به جای تمرکز بر قدرت بدنی، بر هوش تأکید کرده و نتیجه یک فیلم دراماتیک جذاب است که عمق بیشتری از آنچه انتظار می‌رفت دارد. پری (با بازی ایوان مک‌گرگور) یک استاد دانشگاه است که در تعطیلاتی در مراکش با همسر وکیلش گیل (با بازی نعومی هریس) به سر می‌برد. او در بار هتل به تنهایی نشسته و با دیمای (با بازی استلان اسکارشگارد) که یک مافیای روسی است و خانواده‌اش در خطر اعدام هستند، گفت‌وگو می‌کند. دیمای از پری می‌خواهد که یک فلش‌درای حاوی اطلاعات محرمانه را به دولت بریتانیا تحویل دهد و با احساس خطر برای خانواده دیمای، پری این درخواست را می‌پذیرد. به زودی، پری با مامور MI6 به نام هکتور (با بازی دامیان لوئیس) روبرو می‌شود و به یک بازی جاسوسی غیر ارادی وارد می‌شود. تمامی بازیگران به خوبی با یکدیگر هم‌خوانی دارند و هر کدام سبک متمایز و متضادی را به تصویر می‌کشند. مک‌گرگور به خوبی در نقش یک استاد شعر، نا آگاه است، لوئیس به عنوان یک مأمور انگلیسی با ظرافت و منابع در برابر بوروکراسی دولت عمل می‌کند، و اسکارشگارد به عنوان یک مافیا با شخصیت و خوش‌مشرب، عالی است. هر یک از این مردان به راحتی شایسته نامزدی در جوایز بزرگ برای بازی‌هایشان هستند. این فیلم داستانی جذاب از جاسوسی است و به مراتب بهتر از آخرین اقتباس از کارهای جان لو کاره (فیلم پیچیده "سرباز تیکر تیکر" در سال ۲۰۱۱) است. "نوعی از خائن ما" انتخاب ایده‌الی برای بزرگ‌ترهایی است که از تمام سروصداهایی که این روزها سینماها را پر کرده‌اند خسته شده‌اند. این فیلم، یک سرگرمی بی‌معنی تابستانی نیست و من به همه بزرگ‌ترها پیشنهاد می‌کنم که آن را تماشا کنند. **بررسی دیگری از "نوعی از خائن ما"** من نمی‌توانم به جای دیگران نظر دهم، برخی از آن‌ها فیلم را دوست نداشتند، اما برای من این یک فیلم خوب بود و از آن لذت بردم. این یک تریلر بریتانیایی است که بر اساس کتابی به همین نام ساخته شده است. کارگردان این فیلم، زن چندان مشهوری نیست و فکر می‌کنم کار فوق‌العاده‌ای انجام داده است. داستان جذاب و کاملاً غیرقابل پیش‌بینی است، اما احساس می‌کردم که این داستان را می‌شناسم و این به خاطر سادگی آن و جذابیت عاطفی‌اش بود. بله، انتظار چنین چیزی را نداشتم و در پایان خوشحالم که آن را دیدم، با وجود بسیاری از نظرات منفی. این داستان درباره یک استاد دانشگاه در لندن به نام پری است که در حین تعطیلات در مراکش با همسرش با مردی روس به نام دیمای آشنا می‌شود. یک ملاقات ساده به دوستی عادی تبدیل می‌شود، اما بعداً دیمای هویت واقعی‌اش را فاش کرده و از او درخواست کمک می‌کند. پری سعی می‌کند درخواست دیمای را انجام دهد، اما این موضوع آن‌ها را در موقعیت دشواری قرار می‌دهد. حالا آن‌ها بین دو طرف گرفتار شده‌اند و نمی‌دانند داستان به کجا می‌انجامد. فیلم در نیمه دوم خود نتیجه این داستان را فاش می‌کند. من جمله‌ای را دوست داشتم که در آن پری از دیمای می‌پرسد: "چرا من را انتخاب کردی؟" نه تنها بازیگران بریتانیایی، بلکه استلان اسکارشگارد نیز با وجود نقش محدودش، بسیار عالی به نظر می‌رسید. نکته قوت فیلم، سرعت بالای آن و داستانی سریع است، هرچند که مدت زمان آن بیش از صد دقیقه است. جو کلی ایجاد شده برای روایت داستان بسیار خوب بود، دقیقاً همانطور که یک تریلر جاسوسی نیاز دارد. چند لحظه هیجان‌انگیز وجود دارد، اما حرکات نمایشی محدود بودند. این فیلم به دلیل مقادیر کمی از مواد مخدر، برهنگی و زبان نامناسب، درجه R دارد، اما واقعاً شایسته این درجه نیست. شاید این عمداً انجام شده تا به نظر برسد که فیلمی برای بزرگ‌ترهاست. فکر می‌کنم بتوانم آن را توصیه کنم و امیدوارم شما هم از آن لذت ببرید. **نمره: ۷ از ۱۰** **وقتی این فیلم شروع می‌شود، منطق از اتاق خارج می‌شود.** من به تازگی این فیلم را دیدم، اما انتظارات بالایی جز بازی مک‌گرگور و اسکارشگارد نداشتم، دو بازیگری که به طور کلی آن‌ها را قابل اعتماد و متعهد به هر پروژه‌ای که در آن شرکت می‌کنند، می‌دانم. من از یک فیلم جاسوسی خوب بسیار قدردانی می‌کنم (فیلم‌های جیمز باند اولین بار این علاقه را در من برانگیختند، سال‌ها پیش) و همیشه خوشحال می‌شوم که یک داستان تعلیق خوب را ببینم. اما نقص‌های فاحش این فیلم به قدری آشکار است که لذت بردن از آن بدون تلخی خاصی دشوار است. من به تلاش‌های کارگردان سوزانا وایت شک ندارم و مطمئنم او بهترین کار را با بازیگران، تیم تولید و تهیه‌کنندگان انجام داده است. شاهد این ادعا هم این است که فیلم از نظر فنی نقص‌های واضحی ندارد: دکوراسیون‌های خوبی دارد، چند صحنه اکشن خوب و بار دراماتیک کمی (که با توجه به موضوع و نوع فیلم بسیار کم است) و فیلم‌برداری عادی که از مناظر نمادین مکان‌های وقوع داستان استفاده نکرده، اما باز هم کمی از این محیط‌ها را به ما نشان می‌دهد. بزرگترین مشکل، عدم وجود تنش دراماتیک پایدار است که با یک فیلمنامه خوب تقویت شده باشد. تماشاگر فیلم را با علاقه کسی می‌بیند که تبلیغاتی در تلویزیون تماشا می‌کند. بازیگران نیز شایسته انتقاد شدید نیستند. مطمئنم نه ایوان مک‌گرگور و نه استلان اسکارشگارد این فیلم را یک اثر مهم در کارنامه خود نخواهند دانست. اما انکار این که هر دو به خوبی شخصیت‌های خود را ایفا کردند و با چالش‌هایشان به خوبی کنار آمدند، دشوار است. من در مورد نعومی هریس شک دارم: او نه تنها زمان زیادی در صحنه ندارد، بلکه شخصیتش به حدی ثانویه است که تقریباً به یک وسیله برای مک‌گرگور تبدیل می‌شود، به جایی که او می‌رود و کاری که او می‌خواهد را انجام می‌دهد. من سگ‌های آموزش‌دیده‌ای را دیده‌ام که کمتر از این هم‌سخن بوده‌اند، زنی که تازه خیانت شده و کاملاً آرام است. این بی‌معناست، اما کم‌معناترین چیزی است که خواهیم دید. دامیان لوئیس یک مأمور مخفی بریتانیایی را به تصویر می‌کشد که شروع به عمل کردن در مرز بین آنچه باید انجام دهد و آنچه نباید انجام دهد می‌کند، حتی با نادیده گرفتن و مقابله با دستورات مقام‌های بالاتر. اگر این را نافرمانی در رده‌ها نمی‌دانیم، نمی‌دانم چه چیزی می‌تواند باشد. و بنابراین به قلب تمام مشکلات می‌رسیم، یعنی فیلمنامه. همانطور که قبلاً در متون دیگری نوشته‌ام، کلید یک فیلم خوب به طور حتم به یک فیلمنامه خوب بستگی دارد و ما از این نظر کمبود داریم. ایده‌های عالی، پیش‌فرض‌های بزرگ وجود دارد، اما توسعه آن‌ها به قدری ضعیف است که اغلب فیلم را خراب می‌کند. فیلم با یک ایده جذاب شروع می‌شود: یک مافیای که از زندگی‌اش می‌ترسد و می‌خواهد خانواده‌اش را با همکاری با مقامات نجات دهد. داستان حول این ایده وحشتناک است: چگونه می‌توانیم باور کنیم که شخصیت‌ها تصمیمات غیر منطقی می‌گیرند؟ نمی‌خواهم به جزئیات بروم، اما فقط ایده اعتماد به یک غریبه که به طور تصادفی نزدیک بوده، همان‌طور که آن مافیا تصمیم به انجام داد، احمقانه و ساده‌لوحانه است... این بی‌معناست، بیش از حد بی‌ملاحظه است و اکثر مردم هرگز خطر کردن برای کمک به یک غریبه را نمی‌پذیرند. با این وجود، فیلم داستان خود را ارائه می‌دهد و امیدوار است که ما آن را بدون تفکر بپذیریم. برای من، این کار نکرد.