فیلم A Thousand and One 2023

این فیلم با اجرای قوی تئانا تیلور آغاز می‌شود که نقش "اینس" را بازی می‌کند. او تصمیم می‌گیرد که پسر جوانش "تری" را از زندگی در خیابان‌های نیویورک پس بگیرد. آنچه در ادامه می‌آید، به خوبی دشواری‌هایی را که هر دوی آن‌ها با آن مواجه‌اند، نشان می‌دهد. آن‌ها با فرصت‌های کم و کمبود پول بزرگ می‌شوند، اما مصمم هستند که به یکدیگر بچسبند، حتی اگر...

این فیلم با اجرای قوی تئانا تیلور آغاز می‌شود که نقش "اینس" را بازی می‌کند. او تصمیم می‌گیرد که پسر جوانش "تری" را از زندگی در خیابان‌های نیویورک پس بگیرد. آنچه در ادامه می‌آید، به خوبی دشواری‌هایی را که هر دوی آن‌ها با آن مواجه‌اند، نشان می‌دهد. آن‌ها با فرصت‌های کم و کمبود پول بزرگ می‌شوند، اما مصمم هستند که به یکدیگر بچسبند، حتی اگر همیشه همدیگر را درک نکنند. در این مسیر، او با "لاکی" (ویلیام کتلت) ازدواج می‌کند، مردی نیکو که ثباتی را به زندگی‌شان می‌آورد و به نظر می‌رسد "تری" (در این مرحله توسط جوزیا کراس بازی می‌شود، اما به خوبی توسط آرتور کینگزلی آدتوولا در دوران کودکی بازی کرد) ممکن است فرصتی برای موفقیت داشته باشد. اما، همان‌طور که بیننده‌ها می‌دانند، رابطه بین مادر و پسر آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست و اقدام قریب‌الوقوع مقامات به همراه یک صاحب‌خانه بی‌رحم، به نظر می‌رسد که به رویاهای آن‌ها آسیب خواهد زد. این فیلم برای من کمی بی‌هدف می‌چرخد؛ به راحتی می‌توانست بیست دقیقه از زمان خود را از دست بدهد و نویسندگی می‌توانست به توسعه شخصیت "تری" تمرکز بیشتری داشته باشد. اما هنوز هم ارزیابی قدرتمندی از ارزش‌های خانوادگی، وفاداری و بی‌توجهی اجتماعی ارائه می‌دهد که باید هر کسی را به فکر وادارد. این فیلم به صفحه بزرگ نیاز ندارد، اما دیدن آن در تلویزیون ارزشمند است. گفته شده است که عشق یک مادر به فرزندش آن‌قدر عمیق است که او تقریباً هر کاری برای محافظت از فرزندش انجام می‌دهد. اما آیا ممکن است که از حد خود فراتر برود؟ این سؤال در فیلم اول نویسنده-کارگردان A.V. راک‌ول مطرح می‌شود که درباره مادری با سابقه جنایی (تئانا تیلور) است که پس از آزادی از زندان، پسر جوانش (آرتور کینگزلی آدتوولا) را از مراقبت‌های اجتماعی ربوده و به خانه می‌برد. او به کفایت مراقبت‌هایی که پسرش به عنوان یک فرزند تحت سرپرستی دولت دریافت می‌کند، شک دارد و به همین دلیل او را از مراقبش می‌رباید و او را پنهان می‌کند تا زندگی‌اش را سر و سامان دهد. در طول یازده سال آینده (۱۹۹۴-۲۰۰۵)، او تا حد زیادی در این کار موفق می‌شود، حتی در میان چالش‌های فراوان، از جمله رابطه‌ای ناپایدار با شریک سابقش در جرم (به معنای واقعی) (ویل کتلت) و نیویورک در حال تغییر سریع، به ویژه در محله هارلم. با وجود شروعی نسبتاً کند و نامتمرکز، داستان به عمق می‌رود در حالی که این خانواده غیرمنتظره سعی دارد به پا ایستد. با این حال، بخش ابتدایی کمی نامنظم، لحن کلی داستان را تعیین می‌کند و از پیش‌فرض اصلی‌اش دور می‌شود و به سرزمین‌های جذاب ولی عمدتاً نامرتبط می‌چرخد، که این مسئله تمرکز داستان را تا نزدیک پایان مختل می‌کند. این کاستی‌ها تا حدی با اجراهای خوب، به ویژه تیلور و بازیگران مستعدی که نقش پسرش را در سنین ۱۳ و ۱۷ سالگی (آون کورتنی و جوزیا کراس) بازی می‌کنند، جبران می‌شود، اما این نقش‌آفرینی‌ها به اندازه کافی برای غلبه بر نقاط ضعف ذاتی در کارگردانی فیلمنامه کافی نیست. با این حال، کارگردان در بیان داستان‌های احساسی امیدبخش است و امیدوارم این آغاز به تلاش‌های بهتری در آینده او منجر شود. این داستان درباره رابطه مادر و پسری است و چگونگی تغییر آن در طول یک دهه را روایت می‌کند. با بستر زمانی نیویورک در دهه‌های ۹۰ و ۰۰، فیلم نشان می‌دهد که چگونه مسائلی مانند فقر، جرم، نژاد و گنجایش اجتماعی با یکدیگر تعامل دارند. بازی‌ها خوب است و شخصیت‌ها زیبا هستند. تنها اینکه ممکن است گاهی کودک بیش از حد نالان به نظر برسد. من درک می‌کنم که مشکلاتی از جمله آسیب‌های دوران کودکی و مسائل ترک وجود دارد، اما واقعاً...