فیلم هندی M.S. Dhoni: The Untold Story 2016

ما او را به نام «دهونی» می‌شناسیم، اما این داستان «ماهی» است. معمولاً طرفداران سینما در هند بر اساس مناطق تقسیم می‌شوند. زیرا اگر به هر گوشه از این کشور بروید، با صنعت فیلم‌سازی دیگری مواجه خواهید شد که حروف الفبای انگلیسی را به گونه‌ای دیگر تغییر داده‌اند تا با هالیوود هم‌خوانی داشته باشد. آن‌ها بازیگران، کارگردانان و فیلم‌های خاص خود را دارند. ممکن است در...

ما او را به نام «دهونی» می‌شناسیم، اما این داستان «ماهی» است. معمولاً طرفداران سینما در هند بر اساس مناطق تقسیم می‌شوند. زیرا اگر به هر گوشه از این کشور بروید، با صنعت فیلم‌سازی دیگری مواجه خواهید شد که حروف الفبای انگلیسی را به گونه‌ای دیگر تغییر داده‌اند تا با هالیوود هم‌خوانی داشته باشد. آن‌ها بازیگران، کارگردانان و فیلم‌های خاص خود را دارند. ممکن است در مورد فیلم‌ها و تولیدات سینمایی اختلاف نظر داشته باشند، اما همیشه در زمینه کریکت متحد هستند. یادمان باشد که حدود یک و نیم دهه پیش، یک فیلم هندی درباره همین ورزش به جوایز اسکار راه پیدا کرد، اما برنده نشد. این فیلم بر اساس زندگی یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان کریکت هندی و جهانی ساخته شده بود. به همین دلیل، در سرتاسر هند، این فیلم به شدت مورد انتظار بود. هند تاریخ طولانی در کریکت دارد و این ورزش حدود نیمه هزاره پیش توسط بریتانیایی‌ها به کشور وارد شد. آن را بازی «مردان باوقار» می‌نامند، به این معنی که فقط افراد ثروتمند و سلطنتی می‌توانند آن را بازی کنند. بنابراین در هند، کریکت همیشه بازی‌ای بوده که در شهرهای بزرگ تأثیر زیادی داشته است. بازیکنان از این مناطق تا به حال مورد توجه بودند، اما استعدادهای شهرهای دوم و سوم هرگز دیده نشده بودند. اما برخی از بازیکنان به واسطه نفوذ سیاسی و دیگر عوامل موفق شدند. این وضعیت برای همیشه تغییر کرد وقتی که موفقیت مهندرا سینگ دهونی میلیون‌ها نفر را الهام بخشید و جوانان را به بازی با توپ و چوب تشویق کرد با این باور که روزی می‌توانند برای ایالت خود یا تیم ملی بازی کنند. اگر شما هندی هستید، مطمئنم چیزهای زیادی درباره او و مسیر سختش به سمت ستاره شدن شنیده‌اید. در زندگی آن‌ها تفاوت چندانی وجود ندارد. هر دو در ابتدا بلیط‌فروش بودند و برای شروع حرفه‌شان تلاش کردند، اما در زمینه‌ای متفاوت. اکنون آن‌ها فوق ستاره هستند. در سینمای هند، تازگی‌ها روند ساخت بیوگرافی‌ها آغاز شده است. برای یک بازیکن کریکت، این یک شروع ایده‌آل است. به یاد داشته باشید که مستند سچین تندولکار قرار است تابستان امسال منتشر شود، اما این یک پروژه بین‌المللی است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت، زیرا طرفداران سرسختی دارد، نه تنها در هند، بلکه در سرتاسر جهان. او مدتی پیش بازنشسته شد، اما هنوز طرفدارانش نام او را در بازی‌های اخیر فریاد می‌زنند. من این کارگردان را می‌شناسم، زیرا یکی از فیلم‌هایش به نام «کسی مثل تو» بازسازی شده است. فیلم‌های بالیوودی همیشه بسیار شیک هستند، اما در نمایش واقعیت هند، جامعه و فرهنگ آن‌ها دچار کمبود هستند. این جایی است که من علاقه‌ام را از دست می‌دهم. من این فیلم را به خاطر «ام‌اس» تماشا کردم، زیرا او برای تیم من «سی‌اس‌کی» بازی می‌کند که به عنوان «تلا» شناخته می‌شود. به نظر جالب می‌رسد، برخی از دیالوگ‌ها به تامیل ترجمه شده‌اند. اما از نظر فرهنگی قابل درک است. پسری در ۷ ژوئیه ۱۹۸۱ به دنیا آمد، اما به زودی روایت به دوران کودکی‌اش در اواخر دهه ۸۰ تغییر می‌کند. او دروازه‌بان خوبی در فوتبال بود، اما پس از یک پیشنهاد غیرمنتظره ورزشش را تغییر داد. به شدت به بازی با چوب علاقه‌مند بود، اما فرصت او به عنوان دروازه‌بان بود. >❝تو همیشه با همان توپ در زندگی‌ات روبرو نخواهی شد. باید بر اساس شایستگی‌ات بازی کنی و فقط در آنجا بمانی. امتیازها همچنان به پیش خواهند رفت.❞ وقتی او به نوجوانی وارد می‌شود، یاد می‌گیرد که به روش خود بازی کند. به‌ویژه در بازی با چوب که کمترین توجه را از سوی مربی‌اش دریافت کرده بود. والدین حمایت‌کننده‌ای داشت، اما مهم‌تر از آن، دوستان بزرگ‌تری که در تمام لحظات خوب و بد در کنار او بودند. نیمه اول فیلم تماماً درباره کریکت است. در واقع، کل فیلم درباره او و کریکت است و بقیه زندگی‌اش به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. به جز داستان عاشقانه‌ای که در آغاز نیمه دوم آغاز می‌شود. بنابراین اساساً در اینجا متوجه می‌شوید که این مرد هم احساسی و عاطفی مانند شما و من دارد. ما همه او را به عنوان یک بازیکن کریکت، یک بازیکن بزرگ می‌شناسیم. از آنجا که بخش‌های عاشقانه او به میان می‌آید، برای مدتی ورزش کنار گذاشته می‌شود. یک داستان عشق آغاز می‌شود. همه آن‌هایی که باور دارند او یک انسان فوق‌العاده است، با دیدن سبک عاشقانه بالیوودی متوجه خواهند شد که این واقعاً چگونه در هند اتفاق می‌افتد. او به طور عمومی یا در حین بازی نشان‌دهنده احساساتش نیست. اما صحنه‌ای در فیلم وجود دارد که واقعاً قلب را می‌شکند. بدون هیچ توهینی، به نظر می‌رسد ساکشی خواستار یک پیشنهاد بود تا اینکه انتظار داشته باشد به صورت طبیعی به او ارائه شود. سه ساعت برای یک فیلم خیلی طولانی است، اما در این فیلم احساس کردم که آن‌ها بسیاری از چیزها را در صحنه‌ها و رویدادهای کوتاه جا گذاشته‌اند، در غیر این صورت ممکن بود از مرز چهار ساعت عبور کند. بنابراین فیلم دو قسمتی می‌توانست محصول بهتری باشد، اما من خوشحالم که این فیلم به صورت یک‌تکه منتشر شده است. در مورد آهنگ‌ها نگران بودم، اما آن‌ها به طور هوشمندانه‌ای آن‌ها را با داستان‌گویی ترکیب کردند. به‌ویژه فیلم‌های تجاری نمی‌توانند الگوی سینمای هند را از دست بدهند، زیرا آهنگ‌ها تبلیغات تلویزیونی رایگان هستند تا فیلم را قبل از انتشارش محبوب کنند. همه بازیگران عالی بودند. بازیگر اصلی در بهترین حالت خود بود، به‌ویژه وقتی که به تکنیک‌های بازی برای تطبیق با سبک بازی دهونی می‌رسید. اکثر مکان‌ها نیز مکان‌های واقعی بودند، از جمله مدرسه، زمین‌ها و خانه‌ها. فکر می‌کنم این یک حرکت خوب بود. این فیلم به طور کامل واقعی نبود. آن‌ها رویدادها را تغییر داده‌اند تا با سینما سازگار شود. سفر ۳۰ ساله زندگی یک مرد را در یک فیلم سه ساعته گنجاندن باید انجام شود و آن‌ها به‌خوبی این کار را به سبک هندی انجام دادند. برخی افراد درباره این و آن شکایت می‌کنند، اما اگر مفهوم فیلم‌سازی، به‌ویژه فیلم‌های تجاری را درک کنید، قابل فهم است. فقط دو قسمت اول بسیار جذاب بودند. قسمت نهایی پیش‌بینی‌پذیر بود، اگر شما یک دنبال‌کننده جدی کریکت باشید. زیرا شما همه چیز را در زمین درباره این مرد می‌دانید که در این قسمت‌ها پوشش داده شده است. و بقیه فیلم مانند پشت صحنه فیلمی به نام زندگی او است. این یک فیلم شگفت‌انگیز است و می‌دانم که اکثریت هندی‌ها آن را از دست نخواهند داد یا قبلاً آن را تماشا کرده‌اند. اما برای خارجی‌ها، این فیلم بدی نیست، حتی اگر شما ورزش یا بازیکن را نشناسید. ارزش یک بار دیدن را دارد و به طور قطع توصیه می‌شود. _۸/۱۰_