فیلم The Wicker Man 1973

به اعتقاد من، زندگی جاویدان وعده داده‌شده به ما توسط پروردگارمان، عیسی مسیح، حقیقت دارد. سرگرد نیل هاوی (با بازی ادوارد وودوارد) برای بررسی ناپدید شدن یک دختر ۱۲ ساله به جزیره دورافتاده‌ای در اسکاتلند به نام سامرآیل پرواز می‌کند. او با فرهنگی روبه‌رو می‌شود که سرشار از باورهای پگانی است و تحت رهبری لرد سامرآیل (با بازی کریستوفر لی) قرار دارد. هر کجا که می‌رود...

به اعتقاد من، زندگی جاویدان وعده داده‌شده به ما توسط پروردگارمان، عیسی مسیح، حقیقت دارد. سرگرد نیل هاوی (با بازی ادوارد وودوارد) برای بررسی ناپدید شدن یک دختر ۱۲ ساله به جزیره دورافتاده‌ای در اسکاتلند به نام سامرآیل پرواز می‌کند. او با فرهنگی روبه‌رو می‌شود که سرشار از باورهای پگانی است و تحت رهبری لرد سامرآیل (با بازی کریستوفر لی) قرار دارد. هر کجا که می‌رود با سردی و بی‌اعتنایی مواجه می‌شود و حمله به باورهای مسیحی‌اش او را به خشم می‌آورد. هاوی به شدت احساس تنهایی می‌کند و به احتمال زیاد در خطر جدی قرار دارد. فیلم «مرد کاهدان» به کارگردانی رابین هاردی و با اقتباس از رمان «مراسم» نوشته دیوید پینر، به‌واقع یک اثر کلاسیک و فرقه‌ای است. داستان‌های پشت صحنه این فیلم می‌توانند یک فیلم مستقل بسازند، چه از نظر سانسور، حذف صحنه‌ها، بدل‌های بدن یا صرفاً توهین به گروه‌های مذهبی. این فیلم ارزش بررسی و توجه دارد. از لحظه‌ای که هاوی (با بازی بسیار خوب وودوارد) به سامرآیل می‌رسد، همه چیز نامتعارف به نظر می‌رسد. جو تاریک و مشکوکی بر داستان حاکم است. او در هر جا با تصاویری نگران‌کننده روبه‌رو می‌شود و آوازها و مراسمات حس‌های او را تحت تاثیر قرار می‌دهند. او نمی‌داند چه اتفاقی در حال وقوع است و ما نیز در این زمینه سردرگم هستیم. اما پس از ورود لرد سامرآیل (که او نیز بسیار عالی بازی می‌کند) و افزایش تنش‌ها، اوضاع به شکل نگران‌کننده‌ای پیش می‌رود و به پایان مشهور و هولناکی می‌انجامد. برخی از طرفداران مدرن ترس ممکن است به دلیل نبود خشونت آشکار با فیلم مشکل داشته باشند، اما این فیلم ترسناک کلاسیک است. فیلمی پر از هوش و اندیشه با تنش‌های ادبی. سینما به شدت شلوغ بود و ما در انتظار شروع فیلم، به تماشای پیش‌درآمد طولانی‌ای که شامل مصاحبه‌هایی با افراد مرتبط با فیلم، از جمله بریت اکلند بود، نشستیم. آیا این انتظار ارزشش را داشت؟ برای من چندان این‌طور نبود. پلیس «هاوی» (ادوارد وودوارد) به جزیره دورافتاده‌ای در اسکاتلند می‌رسد پس از اینکه گزارش‌هایی مبنی بر ناپدید شدن دختری منتشر شده است. او از بی‌تفاوتی ظاهری محلی‌ها که ادعا می‌کنند دختر هرگز وجود نداشته یا مادرش که می‌گوید او شش فوت زیر خاک است، گیج می‌شود. او همچنین از رفتار کلی روستاییان - که تحت رهبری لرد سامرآیل (کریستوفر لی) و معلمشان «میس رز» (دیان سیلنتو) تربیت شده‌اند - گیج‌تر می‌شود. به زودی، تحقیقات او به یک رقص شاداب منتهی می‌شود و او شروع به مشکوک شدن به وجود چیزی بسیار بدتر می‌کند - و او کاملاً درست حدس زده است. فیلم رویکردی پیچیده و تقریباً اسطوره‌ای به یک فیلم ترسناک ارائه می‌دهد که پر از عرفان و مراسمات پگانی است. واقعاً نمی‌دانم که آیا این فیلم به خوبی در این ژانر جا می‌گیرد یا نه - بیشتر شبیه یک تریلر روان‌شناختی است که با یک گروه بازیگران شناخته‌شده پر شده است. داستان برای من ضعیف به نظر می‌رسید؛ زمان زیادی طول می‌کشد تا داستان به نقطه اوج برسد و موسیقی به طرز غیرقابل‌تحملی بر بار احساس خطر در فیلم می‌افزاید. شاید درست نباشد که به آن به‌طور انتقادی نگاه کنیم، چهل سال بعد، زمانی که حساسیت‌های ما به شدت کاهش یافته، اما واقعاً نمی‌توانستم بفهمم که چرا این فیلم اینقدر مورد توجه قرار گرفته است. اکنون این فیلم به یک اثر فرقه‌ای تبدیل شده است - و شاید این خود همه چیز را بگوید. ارزش یک بار تماشا را دارد، اما به نظر من تماشای آن در تلویزیون هیچ چیز را کم نمی‌کند. اینجا ادوارد وودوارد در نقش سرگرد هاوی، یک پلیس مسیحی اسکاتلندی، بازی می‌کند که به جزیره دورافتاده سامرآیل فرستاده شده تا ناپدید شدن یک دختر جوان را بررسی کند. ترس در «مرد کاهدان» از نوعی نیست که به وضوح به شما حمله کند، بلکه به آرامی به شما نزدیک می‌شود. نحوه رفتار روستاییان پگانی با بی‌تفاوتی یا دفاع نسبت به ناپدید شدن یا قتل یک کودک، نگران‌کننده است، به‌ویژه اینکه به نظر می‌رسد همه چیزی را پنهان می‌کنند، از جمله همکلاسی‌های دختر. یک انتقاد از نسخه‌های مختلف که به شدت سانسور شده‌اند این است که زمان کافی به فرآیند ظریف ایجاد تنش و جو فیلم اختصاص داده نشده است. اما نسخه کارگردان یک اثر کوچک و زیبا است. ایده مرکزی این جامعه پگانی بسته، عموماً صلح‌آمیز اما با مراسم نادر قربانی انسانی، بسیار جذاب است. وودوارد در نقش هاوی در اوج بازیگری خود است، و کریستوفر لی افسانه‌ای نیز در نقش لرد سامرآیل عالی است. داستان‌گویی اقتصادی تنش و رمز و راز را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، فیلم یکی از بهترین و مناسب‌ترین موسیقی‌های متن را دارد که تا به حال شنیده‌ام و عمدتاً از آوازهای محلی درون‌جهانی تشکیل شده است، نه موسیقی «ترسناک» عمومی. پایان «مرد کاهدان» باید به‌عنوان یکی از شوکه‌کننده‌ترین پایان‌ها در تاریخ سینما ثبت شود. از آنجا که فیلم تا آن نقطه نسبتا آرام پیش می‌رود، پرداخت نهایی بسیار باورپذیر و هولناک‌تر است. ایده اینکه، از نظر آنچه ممکن است پس از مرگ وجود داشته باشد، هاوی و جزیره‌نشینان از مراسم نهایی «پاداشی» دریافت می‌کنند، برایم جالب بود. جزیره‌نشینان اطمینان می‌یابند که محصولاتشان در سال آینده رونق خواهد گرفت، در حالی که هاوی مرگ شهیدانه‌اش را به دست می‌آورد و انتظار یک جایگاه ویژه در بهشت را دارد. این فیلم مرا به تفکر درباره نظام‌های اعتقادی واداشت؛ چه کسی می‌تواند بگوید پگانیسم از هر نظام مذهبی دیگر کمتر معتبر است؟ تمام ادیان با ایمان و شور و شوق حفظ می‌شوند و نه با دلیل یا شواهد. فکر برانگیز، به طرز عجیبی زیبا و به‌سادگی ترسناک، نسخه ترمیم‌شده «مرد کاهدان» شایسته وضعیت فرقه‌ای خود است. حتی اگر معمولاً طرفدار ترس نباشید، احتمالاً از این قربانی سوخته چیزی به دست خواهید آورد. واژه «کلاسیک» برای این فیلم فوق‌العاده و عجیب به وجود آمده است.