فیلم I Care a Lot 2020

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. وقتی به روزاموند پایک فکر می‌کنم، مهم نیست که نوع فیلمی که در آن بازی می‌کند چه باشد، من همیشه مشتاقم. بازی‌های فوق‌العاده و پرشور او هر بار من را به صفحه نمایش جذب می‌کند، بنابراین انتظار داشتم فیلم «من خیلی مراقبت می‌کنم» نیز همین مسیر را دنبال کند. از آخرین...

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. وقتی به روزاموند پایک فکر می‌کنم، مهم نیست که نوع فیلمی که در آن بازی می‌کند چه باشد، من همیشه مشتاقم. بازی‌های فوق‌العاده و پرشور او هر بار من را به صفحه نمایش جذب می‌کند، بنابراین انتظار داشتم فیلم «من خیلی مراقبت می‌کنم» نیز همین مسیر را دنبال کند. از آخرین فیلم او «رادیواکتیو» تا یکی از معروف‌ترین نقش‌هایش در «دختر گم‌شده»، پایک هرگز نمی‌تواند یک تفسیر بد ارائه دهد. این اولین بار بود که فیلمی از جی بلیک‌سون را تماشا می‌کردم و با توجه به تولید باکیفیت نتفلیکس، باید بگویم که از اینکه چقدر از این فیلم لذت بردم، شگفت‌زده‌ام. بگذارید با چیزی که فکر می‌کنم واقعاً این فیلم را جذاب می‌کند، شروع کنم: فیلمنامه‌اش. پایک و سایر بازیگران همه اجراهای فوق‌العاده‌ای دارند و به زودی به آن‌ها می‌پردازم، اما فیلمنامه بلیک‌سون هم دیوانه‌وار و هم هوشمندانه است. اگر پیش‌زمینه داستان کافی واضح نباشد، سرمایه‌داری یک موضوع مهم در تمام مدت فیلم است. از مقایسه‌های ناامیدکننده اما واقع‌گرایانه بین ثروتمندان و فقرا تا رقابت بی‌رحمانه میان آنچه که به اصطلاح کوسه‌های این سیستم اقتصادی نامیده می‌شوند، «من خیلی مراقبت می‌کنم» پارالل‌های عالی با دنیای واقعی ارائه می‌دهد. پیام‌های نه چندان ضمنی در این زمینه عمدتاً از طریق مارلا گریسون، قهرمان داستان که از پذیرفتن وضعیت شیرزن خود ابایی ندارد، منتقل می‌شود. دارای دانش زیرکانه‌ای از مزایا و معایب سرمایه‌داری و حقه‌های مرزی قانونی‌اش، بیننده در این سفر فوق‌العاده جذاب با مارلا همراه می‌شود تا از یک هدف جدید به‌دست آورد و سود ببرد، درست مانند صدها شرکت و مدیرعامل در سراسر جهان که بدون اینکه اکثر مردم متوجه شوند، این کار را انجام می‌دهند. وقتی مارلا با رقبای جدی مواجه می‌شود، بلیک‌سون داستان را به خطر می‌اندازد و آن را با نیمه دومی کاملاً دیوانه‌وار جایگزین می‌کند که با تصمیمات شخصیت و داستانی غیرواقعی و عجیب مشخص می‌شود، که این یک مشکل بزرگ خواهد بود اگر هدف آن نمایش رفتارهای دیوانه‌وار و جنایتکارانه سرمایه‌داران باشد. نمی‌توانم انکار کنم که برای سلیقه من کمی بیش از حد دیوانه‌وار و غیرمنطقی می‌شود، اما با در نظر گرفتن زمینه و هدف بلیک‌سون، آن را یک نمایش موفق می‌دانم. همچنین، ارزش سرگرمی کاهش نمی‌یابد، بلکه برعکس، به حدی می‌رسد که من برخی از دیوانگی‌های آن را خوشامد می‌گویم. فصل سوم تنش و تعلیق فوق‌العاده‌ای دارد، با تحولات کمی غیرمنتظره و پایانی شگفت‌انگیز که اکثر بینندگان را به گفتن «کارما بی‌رحم است، درست است؟» وادار می‌کند. داستانی روشنگر درباره سرپرستان واقعی که از تحت سرپرستی خود سوءاستفاده می‌کنند. بلیک‌سون باهوشانه به تماشاگران در مورد قدرت بوروکراسی، تعهدات اخلاقی که افراد بسیار جاه‌طلب باید انجام دهند و چگونگی کسب سود به قیمت آزادی دیگران آموزش می‌دهد. موسیقی مارک کانهم در این فیلم نقطه قوت فنی است و یک موسیقی الکترونیکی را ارائه می‌دهد که معمولاً آن را چندان نمی‌پسندم، اما آهنگ‌های درست را در زمان‌های مناسب پخش می‌کند. تنها با موسیقی، بیننده می‌تواند اهمیت برخی صحنه‌ها را درک کند و این یک دستاورد بزرگ است. فیلمبرداری داگ امت نیز چندین شات زیبا با نورپردازی عالی را فراهم می‌کند، اما باید به اجراهای فوق‌العاده بازیگران بپردازم. من قبلاً به اجرای پایک اشاره کرده‌ام و در زمان نوشتن این نقد، او قبلاً نامزدی گلدن گلوب را دریافت کرده است، بنابراین نیازی به تعریف بیشتر از نمایش او ندارم. با این حال، نمی‌توانم بقیه بازیگران را بدون ذکر نام آن‌ها رها کنم. پیتر دینکلیج (سه بیلبورد خارج از ابینگ، میسوری؛ انتقام‌جویان: جنگ بی‌نهایت) یکی از بازی‌های مورد علاقه‌ام را از کارنامه سینمایی خود با تفسیر کمی اغراق‌آمیز اما جذابش به عنوان یک گنگستر خطرناک ارائه می‌دهد. ایزا گونزالس (بلادشات، هابز و شاو، الیتا: فرشته جنگ) نیز در نقش فران، معشوق مارلا، بسیار خوب است و شیمی آن‌ها با پایک عالی است. لحظات عاطفی کم‌یاب اما تاثیرگذار آن‌ها بسیار جذاب است. دایان ویست به عنوان جنیفر پترسون، یک زن سالخورده نه چندان بی‌گناه، به شدت قوی است، و در نهایت باید به کریس مسینا (پرندگان شکاری) اشاره کنم که جذابیت خود را به عنوان یک وکیل توجه‌برانگیز به نمایش می‌گذارد. «من خیلی مراقبت می‌کنم» یکی از بهترین فیلم‌های نتفلیکس است که امسال ارائه شده است. با پیش‌زمینه‌ای جذاب، جی بلیک‌سون به‌خوبی ایده خود را از طریق فیلمنامه‌ای روشنگر گسترش می‌دهد که به رابطه گاهی فریبنده سرپرست و تحت سرپرستی در زندگی واقعی می‌پردازد. با پر کردن آن با تشبیهات هوشمندانه به سرمایه‌داری واقعی، بلیک‌سون پیام‌های تاثیرگذاری درباره قدرت مقامات، جاه‌طلبی بیش از حد و تعهدات اخلاقی که فرد برای به‌دست آوردن ثروت و موفقیت در هزینه آزادی دیگران انجام می‌دهد، منتقل می‌کند. روزاموند پایک به‌خوبی رهبری فیلمی را بر عهده دارد که به عنوان یک برداشت واقع‌گرایانه از فرآیند به‌دست آوردن و سود بردن از یک «قربانی» جدید آغاز می‌شود و سپس به نیمه‌ای کاملاً دیوانه‌وار با نتایج غیرعادی تبدیل می‌شود. این توسعه غیرقابل باور کمی بیش از حد غیرمنطقی می‌شود، اما هدف آگاهانه آن برای نشان دادن رفتار بی‌رحمانه و غیراخلاقی سرمایه‌داران در مورد رقابت به وضوح محقق می‌شود. اجراهای برجسته و موسیقی الکترونیکی به طرز شگفت‌انگیزی موثر تنها این فیلم را بهتر می‌کند. نمی‌توانم آن را بیشتر توصیه کنم. امتیاز: A-