فیلم Superman IV: The Quest for Peace 1987

بهتر از فیلم‌های خسته‌کننده «بازگشت سوپرمن» و «مرد فولادی» با وجود اثرات ضعیف، این فیلم قطعاً از «بازگشت سوپرمن» و «مرد فولادی» که خسته‌کننده و کسل‌کننده بودند، سرگرم‌کننده‌تر است. انبوهی از جلوه‌های ویژه، فیلمی جالب نمی‌سازد. عملکردها در اینجا همواره در سطح بالایی قرار دارند و داستان به سرعت پیش می‌رود بدون اینکه خود را خیلی جدی بگیرد. این فرانچایز همواره جنبه‌های احمقانه‌ای داشته است - به...

بهتر از فیلم‌های خسته‌کننده «بازگشت سوپرمن» و «مرد فولادی» با وجود اثرات ضعیف، این فیلم قطعاً از «بازگشت سوپرمن» و «مرد فولادی» که خسته‌کننده و کسل‌کننده بودند، سرگرم‌کننده‌تر است. انبوهی از جلوه‌های ویژه، فیلمی جالب نمی‌سازد. عملکردها در اینجا همواره در سطح بالایی قرار دارند و داستان به سرعت پیش می‌رود بدون اینکه خود را خیلی جدی بگیرد. این فرانچایز همواره جنبه‌های احمقانه‌ای داشته است - به خصوص زمانی که به یاد می‌آوریم که «سوپرمن» ریشارد دانر، نِد بیتی را به عنوان اوتیس احمق به تصویر کشیده بود. خصلت‌های احمقانه همواره جزء لاینفک مجموعه سوپرمن بوده‌اند. «سوپرمن IV: جستجوی صلح» پر از شوخی‌های بی‌کیفیت، جلوه‌های بصری واقعاً وحشتناک، داستانی بی‌انگیزه، موسیقی ضعیف الکساندر کوریج، یک شخصیت منفی افتضاح (مرد هسته‌ای) و برخی عملکردهای خسته‌کننده از بازیگران (غیر از کریستوفر ریور) است. این فیلم یکی از بدترین فیلم‌های تاریخ سینما، یکی از بدترین دنباله‌های سینمایی و بدترین فیلم سوپرمن است. این فیلم، میخ کریپتونیتی در تابوت فیلم‌های سوپرمن است و هیچ یک از فیلم‌های بعدی حتی تلاشی برای نجات «مرد فولادی» از آسیب خود نکردند. این فیلم به دلیل بودجه کاهش یافته و جلوه‌های ویژه بی‌کیفیت، ضعیف‌ترین فیلم از این چهارگانه است. سوپرمن (کریستوفر ریور) برای صلح جهانی تمام کلاهک‌های هسته‌ای زمین را نابود می‌کند، اما لکس لوتور (جین هکمن) راهی پیدا کرده تا از DNA سوپرمن و انرژی خورشید، یک خدمت‌کار هسته‌ای بسازد. در همین حال، یک تاجر و دخترش روزنامه «دیلی پلنت» را تصاحب می‌کنند. «سوپرمن IV: جستجوی صلح» (۱۹۸۷) ضعیف‌ترین فیلم از چهارگانه است زیرا خانواده سالکوند حق امتیاز را به یک شرکت تولید درجه B، کانن، فروختند و به جای بودجه ۳۹ میلیون دلاری «سوپرمن III» (۱۹۸۳)، این بودجه به ۱۷ میلیون دلار کاهش یافت (اگرچه در ابتدا قرار بود ۳۶ میلیون دلار باشد)، که این موضوع در عنوان‌های ابتدایی و جلوه‌های ویژه کم‌کیفیت کاملاً مشهود است. علاوه بر این نقص آشکار، بازیگران اصلی بازگشته‌اند و داستان قابل قبولی دارد که به وسیله شخصیت مرد هسته‌ای (مارک پیلو) و ادامه رابطه کلارک با لوئیس (مارگوت کیدر) تقویت شده است. دو فیلم اول مجموعه، آثار برجسته‌ای از سینمای علمی تخیلی هستند، با وجود اینکه به اواخر دهه ۷۰ تعلق دارند و فیلم سوم نیز مضامین قابل توجهی دارد اگر بتوانید با لحن پارودی و حضور کارتون‌مانند ریچارد پریور سازگار شوید (حداقل شخصیت او یک داستان قابل توجه دارد). برعکس، این فیلم به دلیل حس درجه دوم خود ناامیدکننده است. در حالی که عناصر سرگرم‌کننده‌ای وجود دارد، افت کیفیت بسیار مشهود است. این فیلم ۹۰ دقیقه طول می‌کشد و به طور کامل در انگلیس فیلمبرداری شده است، با صحنه‌های بازسازی از نیویورک، پل گلدن گیت، دیوار بزرگ چین و غیره. امتیاز: C «سوپرمن IV: جستجوی صلح» فیلمی نیست که بخواهم آن را در دسته «خوب» قرار دهم، هرچند که حداقل نسبت به «سوپرمن III» و «سوپرگرل» بهبود حداقلی یافته است. زمان پخش خوشایند آن کمتر از ۹۰ دقیقه است و داستانی دارد که چندان هم بد نیست. کریستوفر ریور برای آخرین بار در نقش سوپرمن بازی می‌کند و به اندازه‌ای که انتظار دارید، اثر قابل قبولی دارد. جین هکمن نیز به عنوان لکس لوتور بازمی‌گردد که من از این موضوع حمایت می‌کنم - فکر می‌کنم او تنها کسی است که بیشتر از بقیه این فیلم‌ها در یادم خواهد ماند. این بهترین بازی هکمن نیست، اما هنوز هم کافی است. با این حال، به طور کلی، من سرگرمی مورد نیاز را به دست نیاوردم. فکر می‌کنم فیلم بهتر شروع شد اما در انتها به وضوح کش پیدا کرد. یکی از دلایل بزرگ این موضوع، شخصیت مرد هسته‌ای است. هر بار که او ظاهر می‌شود، برایم جالب نیست. همچنین «تعویض» در مقابل لوئیس لین نیز در این مرحله بسیار تکراری شده است. برای همه افراد involved، خوش شانسی است که این دوره از سوپرمن در اینجا به پایان رسید. حالا باید ببینم برای «بازگشت سوپرمن» در سال ۲۰۰۶ چه کردند، فیلمی که به طور صادقانه کمی متعجبم که در دوران کودکی‌ام به دستم نرسید؛ مانند فیلم‌های «مرد عنکبوتی» آن سال‌ها. شاید بفهمم چرا!