فیلم The Open House 2018

این فیلم به نظر می‌رسد که نویسندگانش فراموش کرده‌اند آن را تمام کنند... داستان فیلم با یک پیش‌زمینه‌ی نسبتا آشنا آغاز می‌شود: پسری با آینده‌ای درخشان به‌طور ناگهانی پدرش را از دست می‌دهد و مادر و پسر مجبور می‌شوند به منطقه‌ای دوردست نقل‌مکان کنند تا با مشکلات مالی و غم خود کنار بیایند. خانه‌ای که به آنجا می‌روند متعلق به یکی از اعضای خانواده است که...

این فیلم به نظر می‌رسد که نویسندگانش فراموش کرده‌اند آن را تمام کنند... داستان فیلم با یک پیش‌زمینه‌ی نسبتا آشنا آغاز می‌شود: پسری با آینده‌ای درخشان به‌طور ناگهانی پدرش را از دست می‌دهد و مادر و پسر مجبور می‌شوند به منطقه‌ای دوردست نقل‌مکان کنند تا با مشکلات مالی و غم خود کنار بیایند. خانه‌ای که به آنجا می‌روند متعلق به یکی از اعضای خانواده است که در حال فروش آن است و به همین دلیل در آخر هفته‌ها به‌عنوان یک خانه‌ی باز نمایش داده می‌شود. با شروع بازدیدهای خانه‌ی باز، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد. اما اینجاست که فیلم شروع به فروپاشی می‌کند. سازندگان فیلم نمی‌توانند تصمیم بگیرند که آیا این اتفاقات ممکن است ماوراء الطبیعه باشد یا ناشی از شخصی است که به بازدید آمده و هرگز نرفته است. این می‌تواند برای ایجاد کمی رمز و راز خوب باشد، اما این رمز و راز جذاب نیست و هیچ نقطه‌ی جلب توجهی ندارد. اتفاقات عجیب بدون دلیل خاصی به وقوع می‌پیوندند و شما انتظار دارید که اطلاعاتی در مورد دلیل هدف‌گذاری آن‌ها دریافت کنید، اما هیچ چیزی نمی‌گیرید. زمانی که فیلم بالاخره تصمیم می‌گیرد به سمت مسیر ترسناک و تندرو پیش برود، تمام اجزای آن از کار می‌افتند و فیلم به شدت دچار افت می‌شود. فیلم ۳/۴ زمان خود را صرف ایجاد سوالاتی می‌کند و هیچ‌یک از آن‌ها را پاسخ نمی‌دهد، نه به‌صورت مبهم بلکه به‌صورت نگارش ضعیف. هیچ توضیحی وجود ندارد، هیچ دلیلی برای آنچه اتفاق می‌افتد وجود ندارد، و قاتل به‌طور مداوم تار، خارج از کادر یا در سایه قرار دارد، بنابراین هرگز نمی‌بینید که او چه شکلی است. این عناصر می‌توانند کار کنند؛ در فیلم‌های کلاسیکی مانند "دوئل" هرگز راننده‌ی روانی کامیون را نمی‌بینید، اما حداقل او انگیزه دارد. در "هالووین" هرگز نمی‌دانید چرا مایکل مایرز به کشتار می‌پردازد، اما حس فیزیکی از آنچه که او به نظر می‌رسد دارید، حتی اگر هیچ‌گاه به خوبی به چهره‌اش نگاه نکنید. اما ترکیب نداشتن پیشینه، آزاردهنده بودن و عدم ارائه‌ی نمایی قابل قبول از قاتل به‌هیچ‌وجه کار نمی‌کند. شما هیچ احساسی نسبت به آنچه در حال وقوع است ندارید زیرا دلیلی برای آن وجود ندارد و چیز زیادی برای دیدن نیز نیست. شخصیت‌های اصلی به‌راحتی می‌توانند مورد حمله‌ی یک سایه قرار گیرند. هیچ چیز ترسناک یا جالبی درباره‌ی قاتل وجود ندارد، زیرا قاتل واقعاً چیزی جز یک جفت چکمه نیست. هیچ چیز زیر سطح این فیلم وجود ندارد. هیچ استعاره‌ای وجود ندارد، هیچ چیزی برای یادگیری نیست، هیچ چرخش داستانی، هیچ بینشی نسبت به غم و اندوه، هیچ افشاگری در مورد شخصیت‌ها. تنها کلیشه‌های تکراری به‌صورت ضعیف بسته‌بندی شده‌اند تا نتیجه‌ای خسته‌کننده و بی‌فایده به شما ارائه دهند. از این فیلم دوری کنید؛ این یک اتلاف وقت شماست. این فیلم پتانسیل داشت. با یک شروع جالب پیش رفت و فکر می‌کردم به جایی خواهد رسید، اما در نهایت مرا عصبانی کرد، مانند هیچ فیلمی در خاطرات اخیر. به نظر می‌رسد نویسندگان هیچ ایده‌ای از مسیر داستان نداشتند، بنابراین به‌نظر می‌رسد که بخش‌های غیرضروری زیادی به داستان اضافه شده‌اند تا چیزی "چسبیده" شود. در نهایت چیزی جز احساس "تقریباً ۲ ساعت از زندگی‌ام را تلف کردم!" به دست نمی‌آورید. گاهی یک رمز و راز می‌تواند فیلم را جذاب کند. اما گاهی اوقات، این احساس تنبلی آشکار است. "خانه‌ی باز" از این دست است. بازیگری خوب است و شخصیت‌ها به‌طور مداوم و آشکار می‌گویند: "آیا دیوانه‌کننده نیست که ممکن است یک نفر در حال حاضر در خانه‌ی شما پنهان شده باشد؟" ممکن است کمی در ذهنتان اثر بگذارد، اما "خانه‌ی باز" از هر نوع موفقیت واقعی فاصله دارد. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات برای من جذاب بود، اما محصول نهایی ضعیف است.