فیلم Little Miss Sunshine 2006

فیلم "لیتل میس سان شاین" در سال 2006 ساخته شده و در ژانر کمدی درام قرار دارد و به‌طور کلی تجربه‌ای رضایت‌بخش ارائه می‌دهد. این فیلم با بازیگران مستعدی از جمله گرگ کینر، تونی کولت، پل دانو، ابیگیل برسلین، استیو کارل و بازی تحسین‌شده آلن آرکین و همچنین برایان کرانستون و دین نوریس در آلبوکرکی قبل از "بریکینگ بد" همراه است و فیلمنامه‌ای عالی دارد....

فیلم "لیتل میس سان شاین" در سال 2006 ساخته شده و در ژانر کمدی درام قرار دارد و به‌طور کلی تجربه‌ای رضایت‌بخش ارائه می‌دهد. این فیلم با بازیگران مستعدی از جمله گرگ کینر، تونی کولت، پل دانو، ابیگیل برسلین، استیو کارل و بازی تحسین‌شده آلن آرکین و همچنین برایان کرانستون و دین نوریس در آلبوکرکی قبل از "بریکینگ بد" همراه است و فیلمنامه‌ای عالی دارد. من این فیلم را در زمان اکرانش از دست دادم، اما خوشحالم که بالاخره به تماشای آن نشستم. کینر در نقش شوهر بازنده‌ای بازی می‌کند که به تونی کولت (شریل) وابسته است و کارل برادر همجنس‌گرای اوست که تمایل به خودکشی دارد. دانو پسر آرام او را بازی می‌کند و آرکین در نقش پدربزرگ معتاد به مواد مخدر و بی‌دست و پا ظاهر می‌شود. شخصیت ابیگیل برسلین (اولیو) برای مسابقه "لیتل میس سان شاین" صلاحیت پیدا می‌کند و خانواده در تلاش است تا از آلبوکرکی به کالیفرنیا سفر کنند و در این مسیر با شگفتی‌ها و افشاگری‌های شخصی مواجه می‌شوند. پایان فیلم پیوند خانواده را تحکیم می‌کند و ما را به دیدن فصل دیگری از زندگی آن‌ها در آینده مشتاق می‌سازد. "لیتل میس سان شاین" قطعاً ارزش تماشا دارد، چه برای اولین بار و چه به عنوان یک بازبینی برای یادآوری اینکه چقدر خوب است. آلن آرکین شاید جایزه اسکار را گرفت، اما به نظر من این گرگ کینر است که برنده اصلی است. او "ریچارد" را بازی می‌کند، مردی خودمحور که در تلاش است تا طرح نُه‌گانه‌اش برای موفقیت را به "گروسمان" (با حضور کوتاه برایان کرانستون) بفروشد. در همین حال، دختر کوچک‌اش "اولیو" (ابیگیل برسلین) به طور مداوم در حال تمرین برای مسابقه است، تحت نظر پدربزرگ بددهن و معتادش (آرکین) و برادر عجیب‌اش "دواین" (پل دانو) که سوگند سکوت خورده و از همه و هر چیزی متنفر است. او فقط می‌خواهد به نیروی هوایی بپیوندد. همچنین یک مهمان غافلگیرکننده در خانه آن‌ها وجود دارد: "عمو فرانک" (استیو کارل). او به تازگی از بخش اورژانس خارج شده و تلاش کرده تا خودکشی کند زیرا دوست‌پسرش او را برای یک دانشجوی ثروتمندتر ترک کرده است! در راس این خانواده، "شریل" (تونی کولت) سعی می‌کند از خود تخریبی کامل آنها جلوگیری کند و این کار زمانی سخت‌تر می‌شود که "اولیو" به مرحله نهایی ملی در کالیفرنیا راه پیدا می‌کند. پدر نمی‌تواند برود، مادر نمی‌تواند رانندگی کند، و برادر هم اهمیتی نمی‌دهد، اما "اولیو" مصمم است، بنابراین همه reluctantly به یک ون دست‌دوم می‌روند و سفر کوچکی را آغاز می‌کنند. این فیلم به‌صورت سرگرم‌کننده‌ای به مسائل درونی آن‌ها پرداخته و اجازه می‌دهد تا یک تراژدی کوچکی نگرش‌ها را تغییر دهد و در نهایت، برای من، به‌وضوح زشتی مراسم‌های ناخوشایندی را نشان می‌دهد که بوی خودشیفتگی و آرزوهای والدین را می‌دهند. این سفر چهارچرخ به‌نوعی نمادی از تلاش همه آن‌ها در این سفر است، و با بازی کینر که در هر لحظه بر اعصابم می‌خزد، این فیلم کمدی غیرمعمول و تفکر برانگیزی است که تقریباً هیچ چیزی را از قلم نمی‌اندازد. کولت نیز به نظر می‌رسد که در حین ارائه یک فیلمنامه جذاب، از این تجربه لذت می‌برد (و این سوال را مطرح می‌کند که چرا او اصلاً با "ریچارد" ازدواج کرده است؟). خدا را شکر که پدربزرگ و سلیقه‌های موسیقی‌اش وجود دارند. اوه، و پورن‌اش هم...!