فیلم Chasing Amy 1997

فیلمی به شدت ضعیف. من انتظار داشتم که این فیلم خنده‌دار باشد، اما این‌طور نبود. این فیلم بسیار کسل‌کننده است و هیچ چیز هیجان‌انگیز یا جالبی در آن وجود ندارد. **یک کمدی به‌طور نسبی یک‌بعدی که بر اساس دیالوگ‌ها و موقعیت‌های ناراحت‌کننده بنا شده است.** وقتی نشستم تا این فیلم را تماشا کنم، واقعاً نمی‌دانستم چه انتظاری باید داشته باشم. این فیلم توسط کوین اسمیت کارگردانی و...

فیلمی به شدت ضعیف. من انتظار داشتم که این فیلم خنده‌دار باشد، اما این‌طور نبود. این فیلم بسیار کسل‌کننده است و هیچ چیز هیجان‌انگیز یا جالبی در آن وجود ندارد. **یک کمدی به‌طور نسبی یک‌بعدی که بر اساس دیالوگ‌ها و موقعیت‌های ناراحت‌کننده بنا شده است.** وقتی نشستم تا این فیلم را تماشا کنم، واقعاً نمی‌دانستم چه انتظاری باید داشته باشم. این فیلم توسط کوین اسمیت کارگردانی و نوشته شده است (که او نیز در یک نقش کوچک به عنوان "سایلنت بوب" در فیلم حضور دارد) و ما او را بیشتر به خاطر مشارکتش در مجموعه "کلرکس" می‌شناسیم. وقتی فیلم تمام شد، احساس رضایت متوسطی داشتم، هرچند که آن را فراموش‌کردنی می‌دانم. داستان بر پایه یک romance غیرمحتمل بین دو نفر با شخصیت‌های بسیار متفاوت بنا شده است: هولدن یک هنرمند کمیک است که با بهترین دوستش، بنکی، زندگی و کار می‌کند. او مردی محافظه‌کار و متعارف است و وقتی عاشق آلیسا، زن لیبرال و با تجربه در روابط جنسی می‌شود که می‌گوید همجنس‌گرا است، اما وقتی بخواهد، از برقراری رابطه با مردان نیز دریغ نمی‌کند، دچار سردرگمی می‌شود. این romance باعث ناراحتی متقابل می‌شود و بنکی را مجبور می‌کند که سعی کند هولدن را از این زن که به شدت با آن‌ها متفاوت است "حفاظت" کند. ایجاد یک کمدی رمانتیک که در آن مردی متعارف و محافظه‌کار با زنی روشنفکر و با تجربه درگیر می‌شود ایده خوبی است، اما فیلم در این نقطه متوقف می‌شود و به جز تنشی که ایجاد می‌کند، به جلو نمی‌رود. شخصیت‌ها به خوبی توسعه نیافته‌اند و محدود به "نمادین کردن" روش‌های ناسازگار تجربه جنسی هستند. ما هرگز اطلاعات بیشتری در مورد آن‌ها و انگیزه‌ها یا افکارشان نمی‌دانیم و فیلم در ایجاد موقعیت‌های کمدی حول این موضوع چندان موفق نیست. به طور کلی، دیالوگ‌های خنده‌دارتر مربوط به بنکی هستند که از سنین پایین نشان می‌دهد شخصیتش خودجوش و تمایل به گفتن چیزهایی که نباید گفته شوند دارد. با وجود یک فیلمنامه ضعیف، موقعیت‌هایی که جوک‌هایشان هرگز از سطح معمول فراتر نمی‌رود و ارزش‌های تولیدی که نیز شگفت‌انگیز نیستند، نقطه قوت این فیلم به نظر من بازی بازیگران اصلی، به ویژه بن افلک، جیسون لی و جویی لورن آدامز است. افلک به ویژه در نحوه زنده کردن شخصیتش فوق‌العاده است. به سختی می‌توان به آن شخصیت قدرت و اعتبار بیشتری داد. لی نیز به خوبی عمل می‌کند و می‌تواند خنده‌دار باشد، حتی اگر یک‌بعدی باشد. جویی آدامز نیز کار بسیار خوبی انجام می‌دهد و عجیب است که این فیلم به رشد حرفه‌ایش کمک چندانی نکرده است.