فیلم Brubaker 1980

فیلم «برو بیکر» (1980) داستانی درباره فساد و قتل است که با سبکی کاتارتیک روایت می‌شود. جالب است که وقتی صحبت از فیلم‌های زندان می‌شود، به ندرت نام «برو بیکر» به‌عنوان یک اثر معتبر ذکر می‌شود، که به نظر من واقعاً جای تأسف دارد، زیرا منبع اصلی داستان، روایت ارزشمندی را ارائه می‌دهد. این فیلم بر اساس نوشته‌های تام مورتون، رئیس اصلاحات مزرعه زندان در آرکانزاس...

فیلم «برو بیکر» (1980) داستانی درباره فساد و قتل است که با سبکی کاتارتیک روایت می‌شود. جالب است که وقتی صحبت از فیلم‌های زندان می‌شود، به ندرت نام «برو بیکر» به‌عنوان یک اثر معتبر ذکر می‌شود، که به نظر من واقعاً جای تأسف دارد، زیرا منبع اصلی داستان، روایت ارزشمندی را ارائه می‌دهد. این فیلم بر اساس نوشته‌های تام مورتون، رئیس اصلاحات مزرعه زندان در آرکانزاس در اواخر دهه 60 ساخته شده و به فساد و قتل‌هایی می‌پردازد که واقعیتی ترسناک را به تصویر می‌کشد. اگرچه این فیلم به‌طور واضحی تا حدی تخیلی است، شواهد اصلی تم‌های آن از بسیاری منابع به‌دست آمده‌ است. رابرت ردفورد در نقش شخصیت اصلی بازی می‌کند که به‌عنوان زندانی به مزرعه زندان می‌رود تا از نزدیک ببیند این مزرعه چگونه اداره می‌شود. آنچه او می‌بیند او را به شدت شوکه می‌کند و این شوک به‌درستی به تماشاگر نیز منتقل می‌شود. پس از کسب اطلاعات لازم، او تصمیم می‌گیرد کنترل مزرعه را به‌دست بگیرد و سعی می‌کند به شکنجه، فساد و افسردگی حاکم بر مزرعه پایان دهد. او با موانع زیادی در این مسیر روبرو می‌شود و قدرت شخصیت او باعث می‌شود تماشاگر در تمام طول فیلم در کنار او باشد. بازیگری فیلم به‌طرز احساسی قابل قبول است و نقش اصلی به شخصیتی آرام نیاز دارد تا در برابر مقاومت‌های فزاینده بی‌قرار نشود و ردفورد به‌خوبی از عهده این کار برمی‌آید. بازیگران مکمل مانند یافیت کاتو، دیوید کیت، مورگان فریمن و جین الکساندر نیز کار بسیار خوبی ارائه می‌دهند. کارگردانی استوارت روزنبرگ نیز با ریتمی مناسب انجام شده است. داستان فیلم تاریک و آزاردهنده است و پایان فیلم هم به‌طور همزمان ناامیدکننده و روحیه‌بخش است. به عقیده من، این اثر به شدت undervalued (کم‌ارزش) شده است. به‌عنوان یکی از سه فیلم برتر زندانی که تاکنون ساخته شده، «برو بیکر» به شدت underrated (کم‌ارزش) است. گاهی اوقات واقعاً غمگین می‌شوم وقتی می‌بینم که فیلم‌های کلاس اول زیادی از دهه 80 و 90 به‌خوبی شناخته نمی‌شوند، در حالی که شایسته توجه و شهرت بیشتری هستند. در سال‌های 1967-1968، یک مزرعه زندان دولتی در آرکانزاس یک رئیس جدید (رابرت ردفورد) به‌دست می‌آورد که فساد، سوءاستفاده جنسی، ضرب و شتم شدید، شکنجه الکتریکی و اخاذی از زندانیان را کشف می‌کند. کیفیت پایین و مقدار ناچیز غذا برای زندانیان در این مزرعه همچنان نگران‌کننده است. «برو بیکر» روایت تخیلی کتاب تام مورتون به نام «همدست‌های جرم: رسوایی زندان آرکانزاس» است. این فیلم درامی واقعی درباره زندان است که به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه این نهاد اساساً وسیله‌ای برای کسب درآمد دولت با استفاده از زندانیان به‌عنوان اموال (برده) بوده است. فیلم به‌ اندازه‌ای که می‌توانست جذاب باشد، نیست، زیرا اجازه نمی‌دهد شخصیت‌ها بعد انسانی بیشتری پیدا کنند. اما ایده‌های جالبی را مطرح می‌کند. به‌عنوان مثال، فساد زمانی وجود دارد که در سطوح بالای قدرت به‌طور آگاهانه اجازه داده شود. چگونه می‌توان در دنیایی غیرایده‌آل، ایده‌آل‌گرا بود؟ آیا برای رسیدن به چیزی با قدرت‌های فاسد مصالحه می‌کنید یا با اصول خود بدون مصالحه رفتار می‌کنید؟ با وجود اینکه این فیلم عمدتاً داستانی مردانه دارد، جین الکساندر نقش قابل توجهی به‌عنوان متخصص روابط عمومی برای فرماندار دارد. اگر به دنبال فیلمی مشابه «Cool Hand Luke» (1967) و «The Longest Yard» (1974) هستید، «برو بیکر» می‌تواند گزینه مناسبی باشد. نکته آخر این است که پایان فیلم به‌طرز واضحی از فیلم «Dead Poets Society» (1989) قرض گرفته شده است. این فیلم 2 ساعت و 11 دقیقه طول می‌کشد و در مزرعه زندان قبلی «جانکشن سیتی» در اوهایو و همچنین در ناحیه‌های نزدیک «نیو لکسینگتون» و «فیرفیلد» فیلم‌برداری شده است. امتیاز: B-