فیلم Inherent Vice 2014

'درامدی ذاتی' فیلم بعدی پل توماس اندرسون است و می‌توان به وضوح این موضوع را حس کرد. این فیلم دارای موسیقی متن عالی، بازیگری فوق‌العاده و داستانی بسیار پیچیده است که داستان یک کارآگاه خصوصی (فینیکس) را روایت می‌کند که در حال تحقیق درباره ناپدید شدن یک دوست‌دختر سابق است. فیلمنامه بسیار گیج‌کننده است. دنبال کردن آن دشوار است و این ویژگی به‌طور عمدی در آن...

'درامدی ذاتی' فیلم بعدی پل توماس اندرسون است و می‌توان به وضوح این موضوع را حس کرد. این فیلم دارای موسیقی متن عالی، بازیگری فوق‌العاده و داستانی بسیار پیچیده است که داستان یک کارآگاه خصوصی (فینیکس) را روایت می‌کند که در حال تحقیق درباره ناپدید شدن یک دوست‌دختر سابق است. فیلمنامه بسیار گیج‌کننده است. دنبال کردن آن دشوار است و این ویژگی به‌طور عمدی در آن گنجانده شده، چرا که شخصیت‌های زیادی را معرفی می‌کند و داستان‌های متعددی را به تصویر می‌کشد، اما شنیده‌ام که این جنبه از فیلمنامه به منبع اصلی وفادار است. تنها کاری که می‌توانستم بکنم این بود که بپذیرم فیلم بیش از حد گیج‌کننده است و از شوخی‌ها و موقعیت‌های طنزآمیز آن لذت ببرم. خواکین فینیکس در نقش شخصیت اصلی، لری "داک" اسپورتلو، بی‌نظیر است. او با بازیگران پشتیبانی عالی مانند جاش برولین و بنسیو دل تورو همراهی می‌شود. در مجموع، 'درامدی ذاتی' یک فیلم معمولی و سطحی نیست و من به شدت از پیچیدگی داستان آن گیج شدم. احساس می‌کنم اندرسون به چنین فیلمی می‌پردازد. او از زوایای عریض افراطی استفاده می‌کند و اگر هرگز در دوران دانشگاه کمی مواد مخدر مصرف کرده‌اید، دنیا به کمی شبیه به زمانی که لنز 18 میلی‌متری را روی دوربین SLR خود نصب می‌کنید، به نظر می‌رسد. انتخاب لنزهای او به روایت داستان شخصیتی مانند داک بدون اینکه به طور افراطی آن را بزرگنمایی کند، کمک می‌کند. طنز به بهترین شکل ممکن، به صورت خشک و شبیه به یک ماریتینی عمل می‌کند و به صورت جدی مانند کمدی باید باشد. اما واقعاً، premise (پایه‌گذاری) من را جذب کرد. یک معمای نوآر سخت‌کوش را تصور کنید و سم اسپید را با یک دائماً نشئه جایگزین کنید و سپس ببینید او چطور سعی می‌کند یک معما را حل کند. این فیلم به حدی نامفهوم است که شما را متقاعد می‌کند داک معمولاً بیش از حد گیج است تا به درستی عمل کند، که این موضوع در کارایی و مهارت‌های تصمیم‌گیری او منعکس می‌شود. او به اندازه کافی باهوش است که از طریق آن نگذرد، اما از اتوبوس جادویی به اندازه کافی فاصله گرفته تا بهترین کار ممکن خود را انجام دهد. و این فیلم آن یک چیز منحصر به فردی را انجام می‌دهد که تمام فیلم‌ها برای موفقیت باید انجام دهند... سرگرم‌کننده است. و واقعاً تماشای آن لذت‌بخش است. بازیگری عالی بود، کارگردان بهترین فرد ممکن برای اقتباس بود و نورپردازی بین طبیعی و سینمایی تعادل خوبی برقرار کرده بود. می‌توانم آن را یک فیلم زیبا بنامم، اما سخت است که درباره فیلمی درباره مواد مخدر بگویم "زیبا" بدون اینکه به طور کاملاً متظاهرانه به نظر برسم... بنابراین، به بالاترین ستایشی که یک فیلم می‌تواند دریافت کند، قناعت می‌کنم... این فیلم سرگرم‌کننده است و تماشای آن لذت‌بخش است.