فیلم Grand Tour 2024

"گرند تور" اثر میگل گومس به عنوان یکی از جسورانه‌ترین فیلم‌های اخیر، به‌خوبی شایسته دریافت جایزه بهترین کارگردانی در جشنواره کن ۲۰۲۴ است. با الهام از آثار W. Somerset Maugham، گومس چیزی کاملاً اصیل خلق می‌کند؛ یک تابلوی سینمایی که سفرنامه، داستان عاشقانه، کمدی و تفکر فلسفی را بااستعداد و زیبایی در هم می‌آمیزد. پیش‌زمینه فیلم به ظاهر ساده است: ادوارد، یک کارمند بی‌اراده بریتانیایی در...

"گرند تور" اثر میگل گومس به عنوان یکی از جسورانه‌ترین فیلم‌های اخیر، به‌خوبی شایسته دریافت جایزه بهترین کارگردانی در جشنواره کن ۲۰۲۴ است. با الهام از آثار W. Somerset Maugham، گومس چیزی کاملاً اصیل خلق می‌کند؛ یک تابلوی سینمایی که سفرنامه، داستان عاشقانه، کمدی و تفکر فلسفی را بااستعداد و زیبایی در هم می‌آمیزد. پیش‌زمینه فیلم به ظاهر ساده است: ادوارد، یک کارمند بی‌اراده بریتانیایی در برمه ۱۹۱۷، در آستانه عروسی‌اش فرار می‌کند و نامزد شاداب و مصمم او، مالی، او را در سراسر آسیا دنبال می‌کند. اما گومس این چارچوب را به کاوشی عمیق در زمینه صمیمیت، ارتباط و دیدگاه‌های فرهنگی تبدیل می‌کند. چیزی که در ابتدا به‌عنوان یک اثر تاریخی به نظر می‌رسد، به تدریج به چیزی بسیار پیچیده‌تر تبدیل می‌شود. تناقضات زمانی که به تدریج در فیلم نمایان می‌شود – تصاویر مدرن در کنار صحنه‌های تاریخی و صداهای معاصر که به صحنه‌های دوره‌ای نفوذ می‌کند – اشتباهات نیستند بلکه انتخاب‌های هنری عمدی هستند. گومس زمان را در هم می‌شکند و گفتگویی بین گذشته استعماری و حال پس از استعمار ایجاد می‌کند که نحوه برداشت ما از تاریخ و "شگفت‌انگیز" را مورد پرسش قرار می‌دهد. هسته عاطفی "گرند تور" در تصویرسازی زیبا از دو روح که در زمان‌های مختلف از یک فضا عبور می‌کنند، نهفته است. سفر ادوارد نمایانگر ترس از صمیمیت و تعهد است، در حالی که پیگیری مالی تجلی وابستگی بی‌قید و شرط است. سفرهای جداگانه اما موازی آن‌ها به یک رقص نمادین تبدیل می‌شود که در برابر مناظر خیره‌کننده و تجربیات فرهنگی به تصویر کشیده می‌شود. فیلم از کمدی دیوانه‌وار به چیزی عمیق و متأثرکننده تبدیل می‌شود، زیرا این دو نیمه به سمت دنباله شگفت‌انگیز نهایی همگرا می‌شوند. من به رئالیسم جادویی علاقه‌مندم و اگرچه "گرند تور" دقیقاً در این ژانر نیست، اما حداقل خواهر و برادر آن محسوب می‌شود. گومس از هر ابزار سینمایی موجود بهره می‌برد – گویندگی به چند زبان آسیایی، عکاسی سیاه و سفید خیره‌کننده، و انتخاب‌های موسیقی عالی که از سازهای سنتی تا نسخه‌های کارائوکه "My Way" متغیر است – و تجربه‌ای حسی ایجاد می‌کند که هم از نظر فکری تحریک‌آمیز و هم از نظر عاطفی تأثیرگذار است. "گرند تور" نمونه‌ای از ظرفیت منحصر به فرد سینما برای فراتر رفتن از مرزها – بین گذشته و حال، کمدی و تراژدی، شرق و غرب، و مصنوعی و اصالت – است. مانند بهترین تجربیات سفر، این فیلم نه تنها ما را با مناظر جدید آشنا می‌کند بلکه دیدگاه ما را نیز تغییر می‌دهد. ما از این سفر بزرگ نه تنها یادگاری‌های پستی کارت‌پستالی بلکه درکی عمیق‌تر از ارتباط انسانی در برابر فواصل ظاهراً غیرقابل عبور زمان، فرهنگ و قلب به دست می‌آوریم.