مستند The Cove 2009

در ژاپن، شهری کوچک به نام تایجی وجود دارد. در تایجی، مکانی به نام "کوف" وجود دارد که یک مکان مخفی است و هر ساله ۲۳,۰۰۰ دلفین در آنجا کشته می‌شوند. این دلفین‌ها فقط کشته نمی‌شوند، بلکه به طرز وحشتناکی ذبح می‌شوند و همه اینها در حالی اتفاق می‌افتد که کسی از آن خبر ندارد. من تا به حال درباره کشته شدن دلفین‌ها در تورهای صید...

در ژاپن، شهری کوچک به نام تایجی وجود دارد. در تایجی، مکانی به نام "کوف" وجود دارد که یک مکان مخفی است و هر ساله ۲۳,۰۰۰ دلفین در آنجا کشته می‌شوند. این دلفین‌ها فقط کشته نمی‌شوند، بلکه به طرز وحشتناکی ذبح می‌شوند و همه اینها در حالی اتفاق می‌افتد که کسی از آن خبر ندارد. من تا به حال درباره کشته شدن دلفین‌ها در تورهای صید تن ماهی شنیده بودم، اما هرگز فکر نمی‌کردم که مردم واقعا دلفین‌ها را به عنوان منبع غذا شکار کنند. دلفین‌ها، مانند هر نهنگ دیگری، به نظر می‌رسند که بسیار زیبا و مرموز هستند و به راحتی نمی‌توان آنها را مانند خوک‌ها و گاوها کشت. اگر این فیلم را باور کنیم، خوردن دلفین‌ها همچنین می‌تواند خطرناک باشد زیرا حاوی مقدار زیادی جیوه هستند. این فیلم یک مستند است که بر حول یک واقعه خاص تمرکز دارد و در آن واقعاً کشتار دلفین‌ها را مشاهده می‌کنیم. ما می‌بینیم که گروه چگونه دوربین‌ها را در نیمه شب راه‌اندازی می‌کنند و همچنین چگونه منطقه را جستجو کرده و کل این واقعه را برنامه‌ریزی می‌کنند. اما جالب‌تر از همه، ما با ریک اوبری، یکی از بازیگران و مربیان اصلی برنامه تلویزیونی "فلپر" آشنا می‌شویم که اکنون تمام زندگی‌اش را وقف متوقف کردن کشتار و سوء‌استفاده از دلفین‌ها کرده است. او که در "فلپر" نقش داشته و دلفین‌ها را برای نمایش آن برنامه شکار کرده، احساس مسئولیت شخصی برای آغاز این وضعیت دارد. البته، احتمالاً این اتفاقات در هر صورت رخ می‌داد، اما ما درد او را حس می‌کنیم. به عنوان یک مستند، این فیلم به طرز فوق‌العاده‌ای ساخته شده است. ساختار آن بسیار شبیه به یک فیلم است، اما در عین حال بیش از حد احساسی نمی‌شود، به جز در پایان، جایی که ریک داستانش را به دنیا می‌گوید، به آرامی و با صفحه‌ای روی شکمش. در پایان... من عاشق دلفین‌ها نیستم یا چیزی از این قبیل، اما این فیلم در نهایت به من تأثیر گذاشت، زیرا... این کار به نظر بی‌معنا می‌آید. فکر نمی‌کنم دلفین‌ها به زودی در خطر انقراض باشند، اما با این حال، این موجودات مرموز هستند و ممکن است چیزی برای آموختن به ما داشته باشند و به همین دلیل، شایسته رفتار متفاوتی هستند. این مستند واقعاً دلخراش است و قطعاً برای افرادی که دل ضعیفی دارند مناسب نیست. این مستند به یک تحقیق مخفی از سوی برخی از محافظت‌کنندگان محیط زیست آمریکایی می‌پردازد که مشکوک هستند که یک خلیج دورافتاده در نزدیکی شهر ژاپنی تایجی توسط ماهی‌گیران محلی برای زنده‌گیری و سپس کشتن صدها دلفین استفاده می‌شود. با مواجهه با دشمنی محلی‌ها و مقامات، این تیم عزم خود را جزم کرده‌اند تا مدارک ویدئویی از این جنایت را ضبط کنند و به همین منظور از تکنولوژی پیشرفته و مقداری ترفند استفاده می‌کنند تا به این مکان بسیار امن نفوذ کنند. در طول برنامه‌ریزی آنها، ما از نقش کمیسیون بین‌المللی نهنگ‌گیری در نظارت بر صید نهنگ‌ها در سراسر جهان آگاه می‌شویم و ادعاهای معقولی مطرح می‌شود که ژاپن از قدرت مالی و اقتصادی خود برای جذب اعضای جدید به صف خود استفاده می‌کند تا بتواند ممنوعیت‌های طولانی‌مدت خود را لغو یا حداقل تغییر دهد. همچنین به ما درباره خطرات جیوه در زنجیره غذایی و خطرات مصرف گوشت دلفین به‌ویژه برای کودکان هشدار داده می‌شود - به‌ویژه زمانی که به‌درستی در بسته‌بندی تعریف نشده یا به عنوان چیزی دیگر پنهان شده باشد. در اینجا، همدستی واضحی از جانب مقامات به تصویر کشیده می‌شود که معمولاً به نام سنت ارائه می‌شود و به نوعی این مستند به آن می‌خندد. این جوامع ماهیگیری که قرن‌هاست به این شیوه ماهیگیری کرده‌اند، ممکن است در حال حاضر در عمل‌های وحشیانه خود مقصر باشند، اما آنچه که در اینجا کم است، کمی از زمینه تاریخی است که این ماهی‌گیران در آن عمل می‌کنند و ممکن است توضیحی برای استراتژی گسترده‌تر دولتشان در کشوری باشد که مانند بسیاری از جزایر دیگر، به دریا برای تأمین عمده غذای خود نگاه می‌کند. در برخی مواقع، از تصاویری به عنوان ابزاری خشن برای بیان یک نکته استفاده می‌شود که می‌تواند از طریق بحث و گفتگو تقویت شود. این مستند تأمل‌برانگیز است و تماشای آن ارزشمند است، اما شاید کمی بیش از حد ساده‌انگارانه در فلسفه‌ی کلی خود باشد.