فیلم The Horror of Frankenstein 1970

رویکرد متفاوتی که در فیلم «وحشت فرانکنشتاین» به کار گرفته شده، طرفداران همر هارور را تقسیم کرده، اما بدون مزیت نیست. «وحشت فرانکنشتاین» محصول استودیو همر و به کارگردانی جیمی سانگستر است. این فیلم بر اساس شخصیت‌های معروفی که ماری شلی خلق کرده است، نوشته شده و فیلمنامه آن به‌صورت مشترک توسط سانگستر و جرمی برنهم نوشته شده است. بازیگران این فیلم شامل رالف بیٹس، کیت...

رویکرد متفاوتی که در فیلم «وحشت فرانکنشتاین» به کار گرفته شده، طرفداران همر هارور را تقسیم کرده، اما بدون مزیت نیست. «وحشت فرانکنشتاین» محصول استودیو همر و به کارگردانی جیمی سانگستر است. این فیلم بر اساس شخصیت‌های معروفی که ماری شلی خلق کرده است، نوشته شده و فیلمنامه آن به‌صورت مشترک توسط سانگستر و جرمی برنهم نوشته شده است. بازیگران این فیلم شامل رالف بیٹس، کیت اوما را، ورونیکا کارلسون، دنیس پرایس، گراهام جیمز و دیوید پراوس هستند. پس از یک عمل شنیع که او را وارث املاک خانوادگی می‌کند، ویکتور فرانکنشتاین به آزمایش‌های آناتومی‌اش ادامه می‌دهد... این فیلم در ابتدا به‌عنوان بخشی از یک نمایش دوگانه با «زخم‌های دراکولا» اکران شد و همر رویکرد متفاوتی را با هیولای خود اتخاذ کرد. پیتر کاشینگ، که در یک عکس تبلیغاتی به‌عنوان «واگذارکننده رهبری» به نسل بعدی دیده می‌شد، در این فیلم حضور ندارد و به‌جای آن، رویکردی کمدی و گفت‌وگو محور در پیش گرفته شده که به جامعه آزاد و دولت رفاه بریتانیا می‌پردازد! فیلم سانگستر باید به‌عنوان یک کمدی با عناصر ترسناک دیده شود و از همان ابتدا مشخص است که سازندگان با زبانی شوخ طعنه‌آمیز به داستان پرداخته‌اند. چه چیز دیگری می‌توان از فیلمی برداشت کرد که در آن یک دست جداشده، علامت V را نشان می‌دهد؟ یا مشاهده‌ای عادی که کیت اوما را در قسمت سینه‌اش وزن اضافه کرده است؟ این‌ها واقعاً خنده‌دارند. جالب‌ترین نکته درباره فیلم، خود فرانکنشتاین جوان است که توسط بیٹس به‌خوبی به‌عنوان یک خودشیفته‌ی دمدمی مزاج به تصویر کشیده شده است. او در واقع شرور داستان است. این مرد، بی‌رحمانه بی‌گناهان را می‌کشد تا بتواند زندگی خلق کند؛ واقعاً دیوانه‌وار است. جذابیت از اوما را و کارلسون می‌آید که به‌نظر می‌رسد در یک مسابقه «چه کسی بزرگ‌ترین شکاف سینه را دارد» شرکت کرده‌اند، در حالی که دنیس پرایس، که به خاطر فیلم‌های ایلینگ شناخته شده است، به‌خوبی به‌عنوان یک دزد قبر رنگ و لعاب خاصی به داستان می‌بخشد و خوشحال است که همسرش قبرها را بکند! بله، این یک فیلم عجیبی است. حتی هیولا، که دیوید پراوس، بازیگر آینده دارث ویدر، آن را بازی می‌کند، به نظر می‌رسد که در شوخی‌ها شرکت دارد. اگر به او یک تکه اسباب‌بازی سگ بدهید، هر کاری برای شما انجام می‌دهد. به‌نظر می‌رسد موجود بیشتر از هر چیز دیگری از پوشیدن پوشک ناراحت است. دکور و لباس‌ها هنوز از استاندارد بالایی برخوردارند، اما این یک فرانکنشتاین متفاوت از همر است. نوشتار آن سرگرم‌کننده و حتی کمی شیطنت‌آمیز است، اما برای ترس‌دوستان خالص مناسب نیست. 6/10 این فیلم تنها فیلم فرانکنشتاین همر است که پیتر کاشینگ در آن حضور ندارد. بین سال‌های 1957 تا 1973، هفت فیلم فرانکنشتاین از همر ساخته شد: «نفرین فرانکنشتاین» (1957)، «انتقام فرانکنشتاین» (1958)، «شیطان فرانکنشتاین» (1964)، «فرانکنشتاین زن خلق کرد» (1967)، «فرانکنشتاین باید نابود شود» (1969)، «وحشت فرانکنشتاین» (1970) و «فرانکنشتاین و هیولای جهنم» (1973). کاشینگ در هر یک از این فیلم‌ها به جز «وحشت فرانکنشتاین» نقش بارون را بازی کرده است، زیرا این فیلم بازسازی داستان اصلی است و نیاز به بازیگری جوان‌تر داشت. آن‌ها رالف بیٹس را انتخاب کردند که به‌خوبی نقش یک شیطان‌پرست که باید از او متنفر بود را در «طعم خون دراکولا» ایفا کرد، فیلمی که پنج ماه قبل از آن اکران شده بود. بازی غیرمعمول بیٹس سرگرم‌کننده و یکی از نکات قوت فیلم است، همان‌طور که کیت اوما را (آلیس) و ورونیکا کارلسون (الیزابت) نیز زیبا و جذاب‌اند. در حالی که رویدادها جدی هستند، اما در این فیلم به‌خوبی نشانه‌هایی از طنز، مشابه «زخم‌های دراکولا» وجود دارد که یک ماه بعد اکران شد. ظاهر عضلانی هیولا در این سری منحصر به فرد است و تا حدی یادآور موجود در «بانوی فرانکنشتاین» است که سال بعد منتشر شد، هرچند تا حدی نه چندان زشت. با توجه به اینکه این فیلم بازسازی داستان اصلی فرانکنشتاین است، قابل پیش‌بینی است و به‌طور قابل‌بحثی نسبت به دو فیلم قبلی با کاشینگ، «فرانکنشتاین زن خلق کرد» و به‌ویژه «فرانکنشتاین باید نابود شود» چندان خوب نیست. اما از «فرانکنشتاین و هیولای جهنم» که بعداً ساخته شد، سرگرم‌کننده‌تر است، که آخرین تلاش همر برای تجسم نمادین ماری شلی است. یکی دیگر از مشکلات این است که دکورهای داخلی که به‌جای محیط‌های بیرونی استفاده شده‌اند، خیلی واضح هستند. با این حال، این یک قسمت محکم و بی‌نظیر است. مردم معمولاً به‌خاطر عدم حضور کاشینگ آن را نادیده می‌گیرند. این فیلم 1 ساعت و 35 دقیقه طول دارد و در استودیو الستری، بورهم‌وود، هرتفوردشایر، انگلستان، در شمال غربی لندن فیلم‌برداری شده است. مراسم تشییع جنازه در کلیسای سنت ماری در شمال مایمز فیلم‌برداری شده است. امتیاز: B-/B (6.5/10)