فیلم Sunset 1988

این یکی از آن فیلم‌هایی است که باید خیلی بهتر از آنچه هست، عمل می‌کرد. فقط تصور اینکه اَرب و میکس در هالیوود یک معمای قتل را حل کنند، فوق‌العاده و سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. با این حال، فیلمنامه ادواردز هرگز واقعاً هویت خود را پیدا نمی‌کند و بین نئو-نوآر، وسترن و کمدی سرگردان است. شاید اگر در ترکیب نئو-وسترن یا کمدی-وسترن ارائه می‌شد، بهتر عمل...

این یکی از آن فیلم‌هایی است که باید خیلی بهتر از آنچه هست، عمل می‌کرد. فقط تصور اینکه اَرب و میکس در هالیوود یک معمای قتل را حل کنند، فوق‌العاده و سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. با این حال، فیلمنامه ادواردز هرگز واقعاً هویت خود را پیدا نمی‌کند و بین نئو-نوآر، وسترن و کمدی سرگردان است. شاید اگر در ترکیب نئو-وسترن یا کمدی-وسترن ارائه می‌شد، بهتر عمل می‌کرد، اما فیلم نمی‌دانست که آیا باید جدی باشد یا نه. با این حال، این تنها مشکل واقعی آن است. تولید و زمان‌بندی فیلم عالی است و طراحی لباس به‌خصوص لباس‌های میکس قابل توجه است. رنگ‌ها بسیار زیبا هستند و احساس گرمی و حرارتی به فیلم می‌دهند که یادآور وسترن است، اما در یک فضای نوآر. موسیقی متن مانچینی یکی از بهترین‌هایی است که تا به حال شنیده‌ام. شاید به دلیل عدم هویت واقعی فیلم، مانچینی در موسیقی‌اش به هر سمتی رفته است. قطعات "شنبه غربی" او که با ترک‌های جدی‌تر و غمگین‌تر ترکیب شده‌اند، به خوبی یکدیگر را تکمیل می‌کنند و یادآور کارهایش در «لمس شر» (1958) هستند. ویلیس در مرحله‌ای از کارنامه‌اش است که تماشای او جالب است. حتی قبل از بزرگ‌ترین موفقیتش (و اثر هنری‌اش) «دی هارد» (1988)، که در آن هنوز شخصیت خود را نیافته بود. با این حال، او به طرز قابل توجهی شبیه ستاره‌ای است که چند ماه بعد خواهد شد، با کمی از حس وسترنی میکس. او حضوری بسیار "سبک" روی پرده دارد و به شکل خوبی. مک‌داول همیشه بازیگری متقاعدکننده است و «آلوی آلپرین» با عنوان "درباره خوشحال" او بسیار تماشایی است - به‌ویژه با توجه به شباهت‌ها به شخصیت دیگری با عنوان "درباره خوشحال"، یعنی «داست» چاپلین - اما او زمان زیادی در صفحه نمایش ندارد و از همان ابتدا کاملاً مشخص است که او شرور است. اما نقطه قوت فیلم، جیمز گارنی بازیگر کهنه‌کار است. تجسم او از قانون‌گذار افسانه‌ای مرز، وایت اَرب، (هرچند که آناراکرونیک است) یکی از بهترین‌هاست. به نظر من، تنها پس از کارت راسل در «تومبستون» (1993) قرار می‌گیرد. آن آرکی‌تایپ "چشم عقابی" که اَرب اساساً در فرهنگ عامه تعریف می‌کند، به خوبی توسط گارنی به تصویر کشیده شده است - حتی بیرون از "زیستگاه طبیعی" او در غرب. «غروب» یک فیلم دوستانه و سرگرم‌کننده است. این یک فیلم عالی است که باید یک کلاسیک تمام‌وقت می‌بود، اما به نوعی احساس درستی دارد. این یک قطعه خاص و منحصر به فرد است و قلب من می‌گوید که شایسته توجه بیشتری است. یک یا دو ستاره بیشتر یا کمتر.