فیلم On the Beat 1962

گاهی فراموش می‌کنم که نورمن ویسدام چقدر charismatic و بااستعداد بود. هرگز طرفدار کمدی‌های اسلپ‌استیک نبودم، اما او همیشه به طرز عجیبی توانسته است کوچک‌ترین عناصر از کلاس و حتی ظرافت را به اجراهایش بیفزاید. در این فیلم، او یکی از بهترین و پرکارترین نقش‌های خود را به عنوان "پیتکین" ایفا می‌کند؛ پسر یک افسر پلیس که به دلیل قد کوتاهش نتوانسته در نیروی پلیس...

گاهی فراموش می‌کنم که نورمن ویسدام چقدر charismatic و بااستعداد بود. هرگز طرفدار کمدی‌های اسلپ‌استیک نبودم، اما او همیشه به طرز عجیبی توانسته است کوچک‌ترین عناصر از کلاس و حتی ظرافت را به اجراهایش بیفزاید. در این فیلم، او یکی از بهترین و پرکارترین نقش‌های خود را به عنوان "پیتکین" ایفا می‌کند؛ پسر یک افسر پلیس که به دلیل قد کوتاهش نتوانسته در نیروی پلیس خدمت کند و بنابراین شغلش تمیز کردن ماشین‌های پلیس می‌شود! حالا نوبت به یک جنگ آبی مفرح می‌رسد؛ کمیسیونر خیس می‌شود و او اخراج می‌شود. اما خوشبختانه برای او، پلیس تحت فشار زیادی برای دستگیری یک دزد جواهر است که فکر می‌کنند به عنوان یک آرایشگر لوکس در حال فعالیت است. حدس بزنید چه؟ "نئاپولیتانی" کاملاً شبیه "پیتکین" است و بنابراین او دوباره به نیروی پلیس ملحق می‌شود تا به داخل سالن نفوذ کند و امیدوار باشد این جنایتکار را به دام بیاندازد. این فیلم به شدت از بازیگران شناخته‌شده تئاتر و سینما بهره می‌برد که در کمدی غریبه نیستند: ترنس الکساندر، اسمی کنون که صحنه را می‌دزدد، دیوید لاج و ری‌مون هانتلی (که می‌توانم قسم بخورم در بعضی از لحظات تلاش می‌کرد لبخندش را کنترل کند). "پیتکین" حتی موفق می‌شود در "روزانا" (جنیفر جین) یک علاقه عشقی پیدا کند و البته هیچ شکی نیست که اسکاتلند یارد به هدفش خواهد رسید. فیلم کمی طولانی است و مقداری از کلیشه‌سازی در آن وجود دارد، اما فکر می‌کنم درست باشد که به یاد داشته باشیم که این موضوع‌ها به طور کلی بی‌ضرر و نماینده کمدی بریتانیایی در اوایل دهه 1960 هستند و با این روحیه، این فیلم نمونه خوبی از یک ستاره است که تلاش مشترکی را در مسیر شیطنت و آشوب رهبری می‌کند.