مستند Super Size Me 2: Holy Chicken! 2017

فیلم مستند «سوپر سایز می ۲: هالی چیکن!» در سال ۲۰۱۷ به کارگردانی مگان اسپارلاک ساخته شده است. این فیلم دنباله‌ای بر فیلم «سوپر سایز می» در سال ۲۰۰۴ است و به بررسی تغییرات صنعت فست فود پس از انتشار فیلم اول می‌پردازد. اسپارلاک در این مستند تلاش می‌کند تا رستوران فست فود خودش را راه‌اندازی کند و به این ترتیب، برخی از شیوه‌های بازاریابی...

فیلم مستند «سوپر سایز می ۲: هالی چیکن!» در سال ۲۰۱۷ به کارگردانی مگان اسپارلاک ساخته شده است. این فیلم دنباله‌ای بر فیلم «سوپر سایز می» در سال ۲۰۰۴ است و به بررسی تغییرات صنعت فست فود پس از انتشار فیلم اول می‌پردازد. اسپارلاک در این مستند تلاش می‌کند تا رستوران فست فود خودش را راه‌اندازی کند و به این ترتیب، برخی از شیوه‌های بازاریابی این صنعت را که بیشتر بر مبنای ادراک است تا واقعیت، افشا می‌کند. پس از انتقادات جدی اسپارلاک از صنعت فست فود در سال ۲۰۰۴، گزینه‌های منوی سالم به یک روند محبوب تبدیل شده‌اند، با استفاده از واژه‌های بازاریابی مانند «ارگانیک»، «هنر دست» و «کاملاً طبیعی». اما آیا این تغییرات واقعاً به معنای بهبود گزینه‌ها برای مصرف‌کنندگان است؟ اسپارلاک با سبک خاص خود، زنجیره فست فود خود را از صفر آغاز می‌کند؛ او فضایی را در یک مزرعه مرغ کرایه می‌کند، منویی طراحی می‌کند و تیم بازاریابی ماهری را برای ایجاد برندی که به مشتریان سلامت‌محور appealing باشد، استخدام می‌کند. او با درک این که چقدر آسان است که با استفاده از راهنمایی‌های مبهم FDA، واژه‌هایی مانند «مرغ آزاد» را به غذاهای خود بزند، رستوران «هالی چیکن!» را افتتاح می‌کند؛ رستورانی که غذاهای سریع را با ظاهری بهتر برای مشتریان عرضه می‌کند. هرچند که او به وضوح در مورد این فریب شفاف است، آیا کسی واقعاً متوجه خواهد شد؟ این مستند با داستان‌های مختلفی همراه است. اسپارلاک در حال تحقیق و آماده‌سازی برای افتتاح رستورانش است، همچنین نگاهی به صنعت مرغ، معروف به «بیگ چیکن» دارد و زمان زیادی را صرف گفتگو با مرغداران می‌کند. شخصاً، مصاحبه‌ها با مرغداران برایم سخت بود. این کشاورزان بزرگ و قدرتمند به وضوح از درون شکسته بودند و مجبور به کار در این ماشین وحشتناک بودند. آن‌ها به بدهی گرفتار شده‌اند، مجبور به رقابت با سایر مرغداری‌ها هستند، در حالی که همه برای یک کارفرمای واحد کار می‌کنند و اگر از سوی کارفرمایان خود سیاه‌لیست شوند، کسب‌وکارشان دچار بحران می‌شود. در این مستند، اسپارلاک به خوبی توازن بین لحظات شاد و شوخ‌طبعی و موضوعات جدی را برقرار می‌کند و به وضوح نشان می‌دهد که بسیاری از واژه‌های بازاریابی مانند «مرغ آزاد»، «کاملاً طبیعی»، «ارگانیک» و «بدون قفس» در واقع هیچ معنایی در واقعیت ندارند. یک صحنه عالی وجود دارد که او از FDA می‌فهمد حداقل الزامات برای اینکه بتواند مرغ‌هایش را «مرغ آزاد» بنامد، چه بوده است و این حداقل واقعاً ناچیز است. من یک کارشناس در زمینه کشاورزی یا اقتصاد نیستم، بنابراین نمی‌توانم در مورد صحت ادعاهای مطرح‌شده در مستند نظر بدهم. اما نکته‌ای که برای من مهم بود، این است که شرکت‌های فست فود به هیچ وجه به شما اهمیت نمی‌دهند جز توانایی‌تان در مصرف غذاهایشان. واژه‌هایی مانند «هنر دست»، «دست‌ساز» و جملاتی از این قبیل فقط برای بازاریابی به کار می‌روند و برای این است که شما را به فکر انتخاب‌های خوب بیندازند. این یک مستند خوب است که باعث تفکر می‌شود و اگر از سبک و لحن «سوپر سایز می» لذت بردید، به احتمال زیاد از «سوپر سایز می ۲: هالی چیکن!» نیز بهره‌مند خواهید شد.