فیلم Demons 1985

این فیلم فوق‌العاده بود. بودن در سایه یک کارگردان بزرگ و پیروی از همان ژانر باید تجربه عجیبی باشد. آیا شما تقریباً همان مسیر را طی می‌کنید یا سعی می‌کنید چیز کاملاً متفاوتی را تجربه کنید؟ این فیلم می‌توانست به‌عنوان یک برنامه دوتایی در یک سینما با نسخه دهه ۵۰ «The Blob» نمایش داده شود؛ فیلمی دیگر که در آن سینما مکان امن و تاریک و...

این فیلم فوق‌العاده بود. بودن در سایه یک کارگردان بزرگ و پیروی از همان ژانر باید تجربه عجیبی باشد. آیا شما تقریباً همان مسیر را طی می‌کنید یا سعی می‌کنید چیز کاملاً متفاوتی را تجربه کنید؟ این فیلم می‌توانست به‌عنوان یک برنامه دوتایی در یک سینما با نسخه دهه ۵۰ «The Blob» نمایش داده شود؛ فیلمی دیگر که در آن سینما مکان امن و تاریک و رحم‌سانی نیست که ما به آن عادت کرده‌ایم. این فیلم به وضوح به پای «Night of the Living Dead» نمی‌رسد، اما در برخی از بخش‌ها از آن لذت بردم. به‌خصوص از جوانان کک و مک‌دار و دلال‌ها خوشم آمد. با این حال، دوبله‌اش یک کابوس است. نمره نهایی: ★★½ - خیلی از چیزهایی که برایم جذاب بود، اما به‌عنوان یک کل به خوبی کار نکرد. «شورش متروپول»! فیلم «شیاطین» (Demoni) به کارگردانی لامبرتو باوا ساخته شده و باوا فیلمنامه را با داریو آرجنتو، داردانو ساکچتی و فرانکو فِرینی نوشته است. بازیگران آن شامل اوربانو باربرینی، ناتاشا هووی، کارل زینی، پاولا کازو، فیوره آرجنتو و جرِتا جیانکارلو می‌باشند. موسیقی اثر کلودیو سیمونتی و فیلمبرداری اثر جیانلورنزو باتاگلیا است. این یک فیلم ترسناک ماکار و شلوغ است که داستان آن درباره گروهی از افراد است که در یک سینمای برلین گرفتار می‌شوند و ناگهان تحت حمله شیاطین گرسنه قرار می‌گیرند. می‌توان به‌راحتی گفت که فیلم باوا عمق روایتی زیر لجن و زباله‌های بصری دارد؛ چرا که در واقع در یک سینما اتفاق می‌افتد و فیلمی که در آن به نمایش درمی‌آید، به نوعی واقعی می‌شود. اما در واقع این فیلم برای دوستداران ترسناک طراحی شده است تا در آن غرق شوند و به هیجان ترسناک آن بپردازند. فیلمنامه به اندازه دوبله‌اش ضعیف است و شامل کاراکترهای یک بعدی و سناریوهای رها شده‌ای است که برای توالی بعدی انفجاری آماده شده‌اند. با این حال، آزادی بی‌خیالی که در قتل‌های وحشتناک نمایش داده شده و سرعت بالای فیلم، باعث می‌شود که این تجربه شاداب و پرهیجان باشد. حتی موسیقی متن نیز متنوع است و از ریتم‌های معمول سینت‌سایزرهای دهه ۸۰ تا صدای رعد و برق متال سنگین متغیر است - واقعاً لذت‌بخش. نمره: ۷/۱۰. فیلم‌های ترسناک ایتالیایی دهه ۸۰ خود یک ژانر محسوب می‌شدند، می‌توانستند شامل گیلوسهای خشن، ترسناک‌های ماوراء طبیعی یا فیلم‌های آدم‌خوار باشند. در آن زمان ما هم وحشت‌زده بودیم و هم مسحور شده. با داستانی ساده، آرجنتو (به عنوان نویسنده) و باوا (به عنوان کارگردان) مردم را به دیدن فیلمی درباره شیاطین می‌برند و شیاطین به واقعیت می‌پیوندند. این موضوع به خوبی به تصویر کشیده شده است، چرا که زنی صورتش توسط یک ماسک خراشیده می‌شود و همین اتفاق در فیلم نیز بارها تکرار می‌شود. هرچه بیشتر افراد آلوده می‌شوند، هرج و مرج تشدید می‌شود و قهرمانان (و دیگر کاراکترهای مورد علاقه‌مان) تلاش می‌کنند جان خود را نجات دهند. صحنه‌های زیادی از خونریزی (با افکت‌های عملی) در این فیلم وجود دارد و از بریدن سرها یا اندام‌ها و پخش لیترها خون (قرمز، سبز یا زرد) دریغ نمی‌شود. وقتی وارد داستان فیلم می‌شوید، یک هیجان واقعی را تجربه می‌کنید و ۸۸ دقیقه به سرعت می‌گذرد.