فیلم The Soul Eater 2024

"فرانک" (پاول هامی) در حال سفر به یک روستای کوچک فرانسوی است که توسط "الیزابت" (ویرجینی لدوین) سوار می‌شود. مشخص می‌شود که او یک افسر پلیس است که برای رهبری تحقیقاتی در مورد دو قتل فرستاده شده و فرانک نیز یک کاپیتان در ژاندارمری ملی است که به دنبال کودکان گمشده می‌گردد - مسیری که او را به این روستای به ظاهر آرام رسانده است....

"فرانک" (پاول هامی) در حال سفر به یک روستای کوچک فرانسوی است که توسط "الیزابت" (ویرجینی لدوین) سوار می‌شود. مشخص می‌شود که او یک افسر پلیس است که برای رهبری تحقیقاتی در مورد دو قتل فرستاده شده و فرانک نیز یک کاپیتان در ژاندارمری ملی است که به دنبال کودکان گمشده می‌گردد - مسیری که او را به این روستای به ظاهر آرام رسانده است. این مکان با یک ساناتوریوم احاطه شده و به زودی هر دو، که در ابتدا نسبت به یکدیگر مشکوک هستند، متوجه می‌شوند که پرونده‌های مرموزشان ممکن است به هم مرتبط باشند. یک افسانه محلی درباره هیولای معروفی که از ارواح مرده‌های شهر تغذیه می‌کند، به مشکلاتشان دامن می‌زند و با پیشرفت فیلم، به نظر می‌رسد به یک جشنواره خونین و وحشیانه نزدیک می‌شوند. ممکن است یک سرنخ بسیار مهم وجود داشته باشد: "اوان" (کامرون بین) که تنها بازمانده از خودکشی‌های ظاهراً خانوادگی والدینش است. او چه دیده است؟ چه می‌داند؟ آیا چیزی می‌داند؟ روانپزشک او "مارباس" (ساندین بونر) مصمم است که او بهبودیابی کند، اما "فرانک" می‌داند که او لینک این ماجراست... در برخی مواقع، این یک معمای قتل با کارگردانی تنش‌زا است، اما با توسعه داستان به نظر می‌رسد که کمی رقیق می‌شود و هیچ‌یک از شخصیت‌های اصلی واقعاً شیمی خاصی را به نمایش نمی‌گذارند، چرا که شانس به میزان زیادی در نتیجه‌گیری که چرخشی مناسب دارد، دخالت می‌کند، اما همچنین حس "اسکوبی دو" را نیز به همراه دارد. این فیلم در سینما تقریباً جواب می‌دهد؛ چشم‌اندازهای جنگلی و فضای مرموز به آن کمک می‌کند، اما در تلویزیون به طور معمولی خواهد بود. "روح عید فصح" در مسیری شناخته‌شده از درام جنایی پیش می‌رود اما کار چندانی برای تمایز خود انجام نمی‌دهد. داستان با یک سری جنایات بسیار وحشتناک و غیرقابل توجیه در یک روستای آرام فرانسوی آغاز می‌شود، اما به یک نتیجه‌گیری پیش‌بینی‌پذیر و تا حدی بی‌محتوا می‌رسد. شاید "هیچ‌چیز" تنها چیزی باشد که شخصیت اصلی با آن مواجه است، اما واقعاً احساس می‌شود که نیاز به حل و فصل بیشتری وجود دارد. بازیگری بالاتر از متوسط است، اما توسعه کوتاه شخصیت‌ها و فاصله عمدی و احتمالی بین شخصیت‌های اصلی، به عملکردهای واقعاً درخشان نمی‌انجامد. به طور خلاصه، این فیلم بد نیست. چیزهای زیادی برای دوست داشتن دارد، اگر این اصطلاح درست باشد. با این حال، موفق به ارائه تأثیر عاطفی کامل و درک آنچه رخ داده، به جلو نمی‌آید و از یک نوع روشن‌فکری که می‌توانست این فیلم را "خاص" کند، محروم است. در حال حاضر، این یک تماشای معقول، اگرچه فوق‌العاده نیست، به شمار می‌آید.