فیلم کره ای Teo-neol 2016

**فقط درباره بقا نیست...** عنوان همه‌چیز را بیان می‌کند. وقتی خلاصه داستان را خواندم، بلافاصله متوجه شدم که چه انتظاری باید از آن داشته باشم. این فیلم ممکن است یک تلاش تازه در سینمای کره باشد، حداقل برای من که برای اولین بار چنین چیزی را در یک فیلم کره‌ای می‌بینم، اما برای سینمای جهانی اینطور نیست. بله، فیلم‌های زیادی را دیده‌ام و بیشتر آن‌ها را...

**فقط درباره بقا نیست...** عنوان همه‌چیز را بیان می‌کند. وقتی خلاصه داستان را خواندم، بلافاصله متوجه شدم که چه انتظاری باید از آن داشته باشم. این فیلم ممکن است یک تلاش تازه در سینمای کره باشد، حداقل برای من که برای اولین بار چنین چیزی را در یک فیلم کره‌ای می‌بینم، اما برای سینمای جهانی اینطور نیست. بله، فیلم‌های زیادی را دیده‌ام و بیشتر آن‌ها را دوست داشتم. اما این فیلم بسیار بهتر از آن چیزی بود که در اینترنت به آن امتیاز داده شده بود. داستان و رویداد اصلی بدون هیچ وقفه‌ای آغاز می‌شود. هیچ پیش‌درآمدی وجود ندارد. وقتی بخش‌های هیجان‌انگیز و ماجراجویانه آغاز می‌شود، همه‌چیز را که باید بدانید، آشکار می‌کند. این فیلم کمی بیشتر از ۲ ساعت طول می‌کشد و داستان به‌طور مکرر بین مردی که در یک تونل فروریخته محبوس شده و دنیای بیرون که مردم و تیم نجات جمع شده‌اند، جابجا می‌شود. مانند هر فیلم دیگری با تم مشابه، تعدادی کلیشه به کار گرفته شده، اما هنوز می‌توان تلاش برای اجتناب از آن‌ها را مشاهده کرد. مثلاً اگر بخشی حیاتی از چیزی را ببینید، معمولاً می‌توانید پیش‌بینی کنید که چه بر سر آن در ادامه داستان خواهد آمد. از آنجایی که این‌ها اجتناب‌ناپذیرند، در عمل نهایی به سادگی از آن‌ها عبور می‌شود، زیرا این موضوع قابل درک است و لازم نیست که بیش از حد به آن‌ها پرداخته شود. مرد برای بقا پس از وقوع یک فاجعه می‌جنگد. اما او سیگنال تلفن همراهی دارد که در زیر کوه عمیق قرار دارد و نمی‌تواند آن را دریافت کند. با این حال، او وضعیت خود را به دنیای بیرون اطلاع می‌دهد. به زودی همه برای نجات او جمع می‌شوند. این فیلم کاملاً یک قسمت جدی نیست، با اینکه موضوعش چنین است. کمی هم طعنه‌آمیز است. اگر اینطور بوده یا نه، حداقل من چند خنده خوب داشتم. به نوعی یادآور فیلم «پیپلی (زنده)» است که درباره سیرک رسانه‌ها در چنین موقعیتی صحبت می‌کند. اما این واقعیت است که رسانه‌های امروز به چه حالتی درآمده‌اند، به خاطر رقابت میان خودشان. مرد محبوس باید درباره غذا و آب برای زنده ماندن تا زمانی که تیم نجات به او برسند، که ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد، اطمینان حاصل کند. بله، آن‌ها به رویداد اخیر شیلی که فیلم «۳۳» درباره‌اش ساخته شده، اشاره می‌کنند. بخش داستان او ترکیبی از «۱۲۷ ساعت»، «مدفون» و البته آن فیلم شیلیایی است. اتفاقات زیادی می‌افتد و می‌توان گفت چرخش‌ها و تحولاتی دارد. در برخی نقاط ممکن است کمی بیش از حد باشد، اما به طرز شایسته‌ای همه‌چیز به خوبی پیش می‌رود. در همین حال، دنیای بیرون نیز عقب نمی‌ماند. شخصیت‌ها و رویدادهای خاص خود را دارد. خیلی سرگرم‌کننده است و همچنین نقص‌ها را برجسته می‌کند. به ویژه، همانطور که گفتم، رسانه‌ها و چگونگی سوءاستفاده سیاستمداران از چنین حوادثی برای تبلیغات. و در پایان، درباره شرکت‌های ساختمانی و کارهای ضعیف آن‌ها برای سود. آن‌ها به این موضوعات پرداخته‌اند، اما به عمق نرفته‌اند، زیرا قصد داشتند فیلمی سبک‌تر و سرگرم‌کننده‌تر از آنچه که تماماً درباره آگاهی باشد، بسازند. داستان به‌طور کلی جذاب است. فیلم طولانی است، اما داستان به سرعت روایت می‌شود. از نظر بصری، این فیلم به خوبی ساخته شده است، به طوری که همه‌چیز طبیعی و قابل باور به نظر می‌رسد. نمی‌توان تفاوتی بین کارهای CGI/سبز و اشیای واقعی در بخش‌های فاجعه پیدا کرد. اما نه جزئیات فنی مانند حفاری یا فضای خالی که او در آن زنده می‌ماند. با پیشرفت روایت، اوضاع بدتر می‌شود، به گونه‌ای که می‌گویید چطور ممکن است یا اینکه شاید آن‌ها فقط می‌خواستند داستان اینگونه به پایان برسد. یک بخش کوچک از پایان به نوعی نادیده گرفته می‌شود، اما این برای فیلم بهتر است تا اینکه داستان را نیم ساعت دیگر کش بدهند. بازیگران خوب بودند و همه به خوبی ایفای نقش کردند، اما علاقه‌ام به «او دال-سو» بود. مانند همیشه، از نقش او لذت بردم؛ یکی از بهترین شخصیت‌های مکمل در سینمای جهانی. این فیلم یک فیلم عالی نیست، اما خوب و قابل قبول است. در پایان احساس می‌شود که ارزشش را داشت. بنابراین تصمیم گرفتم آن را به کسانی که علاقه‌مند هستند اما نمی‌دانند باید به آن بروند یا نه و همچنین برای طرفداران فیلم‌های کره‌ای در خارج از کره پیشنهاد دهم. _۷.۵/۱۰_