فیلم Get Carter 1971

وقتی جک به خانه می‌رود! فیلم "Get Carter" نه تنها یکی از بهترین نمونه‌های نئو-نوآر بریتانیایی، بلکه یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های بریتانیایی تاریخ است. مایکل کین در نقش جک کارتر، یک شخصیت سخت و بی‌ملاحظه در دنیای زیرزمینی لندن، بازی می‌کند که به زادگاهش نیوکاسل آپون تاینی بازمی‌گردد، زمانی که برادرش به طرز مشکوکی کشته می‌شود. این فیلم به کارگردانی و اقتباس از رمان "بازگشت جک به...

وقتی جک به خانه می‌رود! فیلم "Get Carter" نه تنها یکی از بهترین نمونه‌های نئو-نوآر بریتانیایی، بلکه یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های بریتانیایی تاریخ است. مایکل کین در نقش جک کارتر، یک شخصیت سخت و بی‌ملاحظه در دنیای زیرزمینی لندن، بازی می‌کند که به زادگاهش نیوکاسل آپون تاینی بازمی‌گردد، زمانی که برادرش به طرز مشکوکی کشته می‌شود. این فیلم به کارگردانی و اقتباس از رمان "بازگشت جک به خانه" اثر تد لوئیس، توسط مایک هاجز ساخته شده است و به شکلی غم‌انگیز و با فضاسازی خاص خود، واقع‌گرایی سخت را با حس نوآر ترکیب کرده و از دریچه‌ای تاریک به آن نگاه می‌کند. جک کارتر، به‌طرز شگفت‌انگیزی که توسط کین و هاجز خلق شده، نماد اصلی ضدقهرمان در فیلم‌های نوآر است. او سیگار فرانسوی می‌کشد و رمان‌های ریموند چندلر را می‌خواند. احترام و ادای دین به نوآر کلاسیک در تمام طول فیلم حس می‌شود، در حالی که جک در مسیر انتقام خود قدم می‌زند. او فرشته مرگ انتقامجوی جذابی است که حتی نکات طنزآمیزش را با چاشنی خاصی بیان می‌کند و کین در بهترین فرم خود به تصویر کشیده شده است. در یک چرخش عجیب در داستان، جک به خانه بازگشته اما در میان جامعه‌ای که در آن بزرگ شده، احساس بیگانگی می‌کند. او یک جوان ککنی با کت و شلوار است که در میان بقایای اجتماع شمال شرقی حرکت می‌کند. اینجا منظره‌ای از خانه‌های قدیمی و محله‌های زغالی است، جایی که کلوپ‌های زیرزمینی و مهمان‌خانه‌ها وجود دارند و جک به طعنه می‌گوید که تخت‌ها شاهد فعالیت‌های بی‌شماری بوده‌اند. جک کارتر شخصیتی سخت است، مرز روان‌پریشانه‌ای دارد و وقتی ذهنش به فرکانس‌هایی از بی‌اعتمادی و دسیسه‌ها تنظیم می‌شود، تبدیل به یک نیروی خطرناک می‌شود. او در دنیایی از دروغگویان و دزدها حرکت می‌کند، جایی که مجرمان در حال کسب ثروت در حالی هستند که جامعه به سمت افسردگی می‌رود. با این حال، جک فاقد احساسات قلبی نیست و پیوندهای خانوادگی‌اش قوی است. در نقطه‌ای از فیلم، او اشک می‌ریزد و در این لحظه می‌دانیم که دیگر هیچ راه برگشتی وجود ندارد. هاجز و تصویربردار ولادیمیر سوشیتسکی همه چیز را برای حداکثر تأثیرگذاری ساده کرده‌اند، به‌طوری که می‌توان بوی نمک دریا و دود کوره‌ها را حس کرد و عرق کارگران را در فضا احساس کرد. در تمام این مدت، موسیقی معاصر روی بود با ریتمی مانند رقص مرگ که به سمت پایان اپرایی خود پیش می‌رود. و با پشتیبانی از بازیگران کاراکترهای کارگری، "Get Carter" با گذر هر دهه بهتر می‌شود. این فیلم به سختی به عنوان یک اثر نوآر شناخته می‌شود و نسخه‌های خانگی آن باید در جعبه‌های فلزی به درب منزل تحویل داده شوند. هیچ عاشق فیلم نوآر نمی‌تواند بهانه‌ای برای ندیدن آن داشته باشد. این فیلم طنزآمیز، جذاب و خشن است و با وجود بمب‌گذاری عاطفی، "Get Carter" بمب "A" در خیابان خاکستری است. 10/10 مایکل کین در نقش "جک کارتر" - یک گانگستر که از لندن به نیوکاسل در شمال شرقی انگلستان می‌رود تا برادرش "فرانک" را به خاک بسپارد. به ظاهر، او در یک تصادف رانندگی کشته شده است، اما کارتر می‌داند که برادرش اهل مشروب‌خواری نبوده و به همین دلیل بوی دسیسه‌ای در کار است. به زودی دوباره درگیر فعالیت‌های محلی گنگسترها می‌شود که در آن بزرگ شده و در پی حقیقت و مجرمان می‌گردد. به‌راستی، فکر نمی‌کنم این بهترین کار کین باشد - او در بسیاری از صحنه‌ها به‌طرز مشهودی بی‌روح است؛ حتی زمانی که با شات‌گان به دو مرد (جرج سویل و تونی بکلی) که او را در حین ارتکاب عمل مجرمانه با "ادنا" (روزماری دانهم) دیده‌اند، نشانه می‌گیرد. با این حال، مایک هاجز به‌خوبی فضای تیره و تهدیدآمیز داستان را به تصویر می‌کشد؛ سرعت روایت خوب پیش می‌رود و داستان، با اینکه واقعاً نسبتاً ضعیف است، به پایان مناسبی می‌رسد، اگرچه کمی کشیده شده است. شاید زمان، انگیزه این فیلم را تضعیف کرده باشد؟ می‌توانم بفهمم که چرا ممکن است به عنوان یک فیلم کالت در نظر گرفته شود و کین هم در اینجا جذابیت خاصی دارد - اما در اینجا، نه تنها داستانی کافی وجود ندارد، بلکه قدرت بازیگران پشتیبان هم (که شامل یک صحنه نسبتاً برانگیزاننده با بریت اکلند بر روی تلفن است که به سختی شایسته توجه در این فیلم است) نمی‌تواند این فیلم را از میانگین نوآر بالا ببرد. با این حال، فیلم ارزش دیدن دارد. این فیلم شمال شرقی انگلستان را به تصویر می‌کشد که تقریباً در پایین‌ترین نقطه اقتصادی خود قرار داشت و با یک برادر جنایتکارانه که در تقریباً هر کالایی از جمله کودکان تجارت می‌کرد، اما به‌طرز عجیبی بسیاری از آن پتانسیل اکنون کم‌رنگ شده است.