بیوگرافی
دیوید لی مارکس (متولد ۲۲ اوت ۱۹۴۸) یک گیتاریست آمریکایی است که یکی از اعضای اولیه گروه بیچ بویز بود. در حین بزرگ شدن در هاوثورن، کالیفرنیا، مارکس دوست محله‌ای اعضای اصلی گروه بود و در گردهمایی‌های خانوادگی آن‌ها به طور مکرر شرکت می‌کرد. پس از ترک گروه، مارکس رهبری...
دیوید لی مارکس (متولد ۲۲ اوت ۱۹۴۸) یک گیتاریست آمریکایی است که یکی از اعضای اولیه گروه بیچ بویز بود. در حین بزرگ شدن در هاوثورن، کالیفرنیا، مارکس دوست محله‌ای اعضای اصلی گروه بود و در گردهمایی‌های خانوادگی آن‌ها به طور مکرر شرکت می‌کرد. پس از ترک گروه، مارکس رهبری گروه مارکسمن را به عهده گرفت و به عنوان یک موزیسین سشن اجرا و ضبط کرد.
مارکس در فوریه ۱۹۶۲ به بیچ بویز پیوست و جایگزین آلواردین در گیتار ریتم شد و در چهار آلبوم اول گروه، یعنی Surfin' Safari (۱۹۶۲)، Surfin' U.S.A. (۱۹۶۳)، Surfer Girl (۱۹۶۳) و Little Deuce Coupe (۱۹۶۳) اجرا کرد. به دلیل اینکه او در تک‌آهنگ "Surfin'" در سال ۱۹۶۱ که اولین اجرای گروهی بود که به "بیچ بویز" تبدیل شد، حضور نداشت، بیشتر تاریخ‌نگاران او را به عنوان یک عضو واقعی بنیان‌گذار گروه نمی‌دانند. در اوت ۱۹۶۳، او به دلیل مشکلات شخصی با مدیرشان موری ویلسون، گروه را ترک کرد. پس از آن، مارکس با گروه‌هایی از جمله گروه بدون نام کاسی کاسم، ماه، دِلانی و بانی، رنگ‌ها و وارن زئون کار کرد و به مطالعه جاز و گیتار کلاسیک در کالج موسیقی برکلی و کنسرواتور نیو انگلند پرداخت.
از ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹، مارکس به بیچ بویز برای اجرای زنده آن‌ها بازگشت. در ۲۰۰۷، او یک خودزندگی‌نامه منتشر کرد به نام "بیچ بوی گمشده". او به طور مختصر برای تور پنجاهمین سالگرد گروه و آلبوم ۲۰۱۲ "این دلیل است که خدا رادیو را ساخت" دوباره با گروه reunite کرد.
در سن هفت سالگی، دیوید لی مارکس به خانه‌ای در خیابان مقابل خانه خانواده سه برادر ویلسون، برایان، دنیس و کارل ویلسون، که بعداً اعضای بنیان‌گذار بیچ بویز شدند، نقل مکان کرد. او در توصیف محله گفت: "این منطقه خراب و ویران بود. پیاده‌روها وجود نداشتند. خانه‌ها قدیمی‌تر بودند و ویلسون‌ها در یک خانه دو خوابه کوچک و متواضع زندگی می‌کردند. پسرها همه یک اتاق خواب مشترک داشتند. وقتی بزرگ‌تر شدند، برایان شروع به خوابیدن در اتاق نشیمن بیشتر و بیشتر کرد، که یک گاراژ تبدیل شده به اتاق موسیقی بود. آن‌ها یک ارگ هموند B-3، یک پیانو ایستاده و یک دستگاه های‌فای کوچک در آنجا داشتند."
با پیشرفت دهه ۱۹۵۰، مارکس با خانواده ویلسون در شب‌های یکشنبه در همخوانی‌هایشان آواز می‌خواند و موسیقی می‌نواخت. او که از یک اجرای سال ۱۹۵۸ گیتاریست جان مائوس (که بعدها از اعضای گروه واکر برادرز در دهه ۱۹۶۰ بود) الهام گرفته بود، از والدینش خواست که برایش یک گیتار بخرند که آن‌ها در شب کریسمس ۱۹۵۸ این کار را کردند. او شروع به گرفتن درس از مائوس کرد که خود او نیز دانشجوی ریچی والنز بود.
در ۱۹۵۹، مارکس و کارل، کوچک‌ترین برادر برایان ویلسون، شروع به توسعه سبک خود در نواختن گیتارهای الکتریک کردند. برایان متوجه شد که ترکیب نواختن کارل و مارکس صدای گیتار راک را به آهنگ‌های اصلی او می‌آورد و این دو نوجوان در اولین تلاش‌های آهنگ‌سازی برایان شرکت کردند که منجر به تک‌آهنگ موفق ۱۹۶۳ "Surfer Girl" شد.
مارکس در اولین ضبط بیچ بویز، "Surfin'" برای رکوردهای کندیکس در ۱۶ اکتبر ۱۹۶۱ حضور نداشت؛ آن لیست شامل آلواردین، همکلاسی دبیرستانی برایان ویلسون بود که با برادران ویلسون و پسرعمویشان مایک لاو آواز می‌خواند و گیتار بیس می‌نواخت. در چند ماه آینده، برایان با ترکیب‌های مختلفی از موزیسین‌ها آزمایش کرد، از جمله مادرش آدری ویلسون، اما نتوانست توجه یک ناشر بزرگ را جلب کند.
نمایش بیشتر
