Khamza Umarov

بیوگرافی

نورمخان جانتورین در ۲۲ آوریل ۱۹۲۸ در سکونتگاه کوندائوروو، منطقه گوریف (که اکنون به عنوان منطقه آتیrau در قزاقستان شناخته می‌شود) به دنیا آمد. در سن ۱۴ سالگی به عنوان دستیار اپراتور در یک گروه اکتشاف نفت گوریف شروع به کار کرد و بعدها در دوره‌های اپراتوری فیلم در آلماتی...

نورمخان جانتورین در ۲۲ آوریل ۱۹۲۸ در سکونتگاه کوندائوروو، منطقه گوریف (که اکنون به عنوان منطقه آتیrau در قزاقستان شناخته می‌شود) به دنیا آمد. در سن ۱۴ سالگی به عنوان دستیار اپراتور در یک گروه اکتشاف نفت گوریف شروع به کار کرد و بعدها در دوره‌های اپراتوری فیلم در آلماتی شرکت کرد. او در سال ۱۹۵۰ از مدرسه سینمای آلماتی فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۵۲ از دپارتمان بازیگری مؤسسه هنرهای نمایشی اوستروفسکی (تاشکند) فارغ‌التحصیل شد و به زودی به تئاتر آوِزوف پیوست. اولین نقش‌های سینمایی او به سال ۱۹۴۸ بازمی‌گردد و در سال ۱۹۶۷ جانتورین به‌طور رسمی در استودیوهای قزاق‌فیلم مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۸۸ به تئاتر بازگشت و تا زمان مرگش در سال ۱۹۹۰ به کار ادامه داد. مشهورترین نقش‌های جانتورین شامل چوکان ولیخانوف (نمایشنامه‌ای با همین نام از سابیت مکونوف)، کودار (کوزی کُرپش — بیان سولو از گابیت موسی‌رف)؛ کبهک و سیریم (انلیک-کبهک و کاراکوز از مختار آوِزوف)؛ آرمان (یک درخت جنگل نمی‌سازد از عبدیله تازیبایف)؛ کابن (آتش خاموش‌نشدنی از زینولا کبدولوف)؛ سانژان (کمدی غیرخنده‌دار از آکیم تارازی)؛ دکتر (مرد فراموش‌شده از ناظم حکمت)؛ سینتارو (زندگی یک زن از کائورو موری‌موتو)؛ مالیه (دسیسه ریاکاران از میخائیل بولگاکف)؛ همچنین ایگو و مکبث در اوتلو و مکبث شکسپیر (دومی در تولیدی در تئاتر سیفولین در کاراگاندا) است. مارک دونسکوی استعداد جانتورین را زمانی که به دنبال بازیگران برای فیلم خود «آلیتت به تپه‌ها می‌رود» (براساس رمان ۱۹۵۰ از سیوموشکین) در آسیای مرکزی بود، شناسایی کرد. نورمخان نقش جوانی به نام توماتوگه را بازی کرد. این اولین نقش سینمایی او راه را برای شهرتش هموار کرد. دیگر نقش‌های معروف نورمخان شامل کریم (دختر دشت‌ها، ۱۹۵۴)؛ جوومارت (سلطنت، ۱۹۵۵)؛ الژانوف (در سواحل وحشی ایرتیش، ۱۹۵۹)؛ اباکیر (گرما، ۱۹۶۲)؛ تگای (دژورا، ۱۹۶۴)؛ تانابای (گام تروتر، ۱۹۶۸)؛ ابلایخانوف (پایان آتامان، ۱۹۷۰)؛ کورمانگازی (کورمانگازی، ۱۹۷۴) بود. او برای اولین بار به عنوان شوکان ولیخانوف در فیلم «زمان او خواهد آمد» (به کارگردانی ماژیت بگالین) در سال ۱۹۵۷ ظاهر شد. نقش هم‌نام او در «سلطان بایبارس» جایزه‌ای برای دستاوردهای ویژه در بازیگری (به‌طور مشترک با نونا موردیوکوا) در جشنواره ملی «سوزوزدی-۹۰» اتحاد جماهیر شوروی به ارمغان آورد. او در مجموع بیش از ۵۰ نقش را در صفحه نمایش ایفا کرد.