Edgar G. Ulmer

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد. ادگار جورج اولمر (17 سپتامبر 1904 – 30 سپتامبر 1972) کارگردان فیلم اتریشی-آمریکایی بود. او بیشتر به خاطر فیلم‌های «گربه سیاه» (1934) و «دور» (1945) به یاد سپرده می‌شود. این آثار شیک و عجیب به وضعیت فرقه‌ای دست یافته‌اند، در حالی که سایر فیلم‌های اولمر نسبتاً ناشناخته...

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد. ادگار جورج اولمر (17 سپتامبر 1904 – 30 سپتامبر 1972) کارگردان فیلم اتریشی-آمریکایی بود. او بیشتر به خاطر فیلم‌های «گربه سیاه» (1934) و «دور» (1945) به یاد سپرده می‌شود. این آثار شیک و عجیب به وضعیت فرقه‌ای دست یافته‌اند، در حالی که سایر فیلم‌های اولمر نسبتاً ناشناخته باقی مانده‌اند. اولین فیلم بلند که او در آمریکای شمالی کارگردانی کرد، «زندگی‌های آسیب‌دیده» (1933) بود که یک فیلم بهره‌برداری با بودجه کم بود و وحشت‌های بیماری‌های مقاربتی را به نمایش می‌گذاشت. فیلم بعدی او، «گربه سیاه» (1934) با بازی بلا لوگوسی و بوریس کارلوف، برای استودیوی بزرگ یونیورسال پیکچرز ساخته شد. این فیلم با نشان دادن سبک بصری چشمگیر که علامت تجاری اولمر بود، بزرگترین موفقیت یونیورسال در آن فصل به شمار می‌رفت. با این حال، اولمر رابطه‌ای با شرلی بیاتریس کاسلر آغاز کرده بود که از سال 1933 با تهیه‌کننده مستقل، مکس الکساندر، برادرزاده سرپرست استودیو یونیورسال، ازدواج کرده بود. طلاق کاسلر در سال 1936 و ازدواج او با اولمر در همان سال منجر به تبعید او از استودیوهای بزرگ هالیوود شد. اولمر به ساخت فیلم‌های B در خانه‌های تولید Poverty Row محدود شد. همسرش، که اکنون شرلی اولمر نام داشت، به عنوان ناظر فیلمنامه در تقریباً تمام این فیلم‌ها فعالیت می‌کرد و فیلمنامه‌های چندی را نیز نوشت. دخترشان، آریانه، به عنوان یک بازیگر اضافی در چندین فیلم او ظاهر شد. اولمر که به حاشیه صنعت فیلم‌سازی ایالات متحده رانده شده بود، ابتدا در «فیلم‌های قومی» تخصص پیدا کرد، به ویژه در اوکراینی—«ناتالکا پلتاوکا» (1937)، «کوزاک‌ها در تبعید» (1939)—و ییدی‌ش—«نور جلو» (1939)، «شادن آمریکایی» (1940). بهترین فیلم‌های قومی او «میدان‌های سبز» (1937) است که با یعقوب بن‌امی همکار کارگردانی شده است. اولمر در نهایت به ساخت ملودرام‌هایی با بودجه‌های کوچک و معمولاً فیلمنامه‌ها و بازیگران نامناسب برای «شرکت تولیدات رهاسازی» (PRC) پرداخت و خود را به عنوان «فرانک کاپرا PRC» توصیف کرد. تریلر PRC او «دور» (1945) به عنوان نمونه‌ای عالی از فیلم نوآر با بودجه کم مورد تحسین قرار گرفته و توسط کتابخانه کنگره به عنوان یکی از اولین گروه 100 فیلم آمریکایی که شایسته تلاش‌های ویژه حفظ هستند، انتخاب شده است. در سال 1947، اولمر با کمک رهبر ارکستر فریتز راینر، پدرخوانده دختر اولمرها، آریانه، «کارنگی هال» را ساخت. این فیلم شامل اجراهای بسیاری از شخصیت‌های برجسته موسیقی کلاسیک است، از جمله راینر، یاشا هایفیتس، آرتور روبینشتاین، گرگور پیاگیورسکی و لیلی پونز. اولمر فرصتی برای کارگردانی دو فیلم با بودجه‌های نسبتا زیاد، «زن عجیب» (1946) و «بی‌رحم» (1948) پیدا کرد. فیلم اول که دارای بازی قوی هدی لامار است، توسط منتقدان به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های اولمر در نظر گرفته می‌شود. در سال 1951، او فیلم علمی تخیلی با بودجه کم و با تن نوآر «مردی از سیاره ایکس» را کارگردانی کرد. در سال 1964، او آخرین فیلم خود «غار» را در ایتالیا کارگردانی کرد. توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا ادگار جی. اولمر، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.