فیلم Excalibur 1981

تصویر غیرمعمول از افسانه‌های قرون وسطایی مربوط به شاه آرتور در اواخر قرن پنجم میلادی، مرلین، جادوگر بریتانیا، از هوس شاه اوتر (گابریل برن) نسبت به همسر دوک، اینگریین (کاترین بومن)، بهره‌برداری می‌کند تا به او پسری بدهد که با کشیدن شمشیر جادویی اکسکالیبور از سنگ، به شاه آرتور کملوت (نیگل تری) تبدیل می‌شود. آرتور با گوئینور (شری لونهی) ازدواج می‌کند، اما زمانی که لنسلوت (نیکلاس...

تصویر غیرمعمول از افسانه‌های قرون وسطایی مربوط به شاه آرتور در اواخر قرن پنجم میلادی، مرلین، جادوگر بریتانیا، از هوس شاه اوتر (گابریل برن) نسبت به همسر دوک، اینگریین (کاترین بومن)، بهره‌برداری می‌کند تا به او پسری بدهد که با کشیدن شمشیر جادویی اکسکالیبور از سنگ، به شاه آرتور کملوت (نیگل تری) تبدیل می‌شود. آرتور با گوئینور (شری لونهی) ازدواج می‌کند، اما زمانی که لنسلوت (نیکلاس کلی) به شوالیه‌های میز گرد ملحق می‌شود، این دو احساس عمیقی نسبت به یکدیگر پیدا می‌کنند. در همین حال، خواهر ناتنی آرتور، مورگانا (هلن میرن) قصد دارد با فریب‌کاری خانوادگی پسری به نام موردرد به دنیا آورد. فیلمنامه این فیلم تحسین‌شده 1981 به کارگردانی جان بومن، از کتاب «مرگ آرتور» اثر سر توماس مالوری که در سال 1485 منتشر شده، اقتباس شده است. افسانه‌های آرتوری به عنوان تمثیلی از جانشینی تولد، زندگی، افول و تجدید حیات استفاده می‌شوند. فیلم به نوعی یادآور آثار اسطوره‌شناسی است و بنابراین از نظر ساختاری اپیزودیک به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، صحنه‌ای که مفهوم میز گرد برقرار می‌شود به شکل نامناسبی پیش می‌رود. نمونه دیگر در دقیقه 95 است که داستان به جستجوی شوالیه‌ها برای جام مقدس می‌پردازد و بر روی شوالیه‌ای که قبلاً ناشناخته بود، تمرکز دارد. بدیهی است که داستان به‌طور مداوم جذاب نیست زیرا فیلم خیلی تقسیم شده است. بخش میانی که به رمانس بین گوئینور و لنسلوت و پیامدهای آن پرداخته، بهترین قسمت فیلم است. نیم ساعت اول داستان کمی پیچیده است و پیشنهاد می‌کنم از زیرنویس‌ها برای درک دیالوگ‌های با لهجه و پیگیری نام‌های عجیب استفاده کنید. جستجوی جام مقدس در 45 دقیقه آخر، شتاب فیلم را مختل می‌کند زیرا حس می‌شود که به طور اضافی به داستان اضافه شده است. با این حال، اگر بتوانید با بازی‌های اغراق‌آمیز، ملودرام و ساختار اپیزودیک کنار بیایید، نکات مثبتی برای لذت بردن وجود دارد. برخی از مثال‌های خوب شامل: لوکیشن‌های زیبا، قلعه‌ها و دکورهای شبیه به افسانه، لباس‌های تخیلی (مانند زره‌ها)، زنان زیبا و رنگ‌های شاداب هستند. همچنین، موسیقی متن که به خوبی از «اُ فورچونا» اثر کارل اورف و چند قطعه از ریچارد واگنر استفاده می‌کند، قابل توجه است. همچنین، مراقب یک لیام نیسون جوان در نقش شوالیه گاوین باشید. نقص بزرگ فیلم این است که داستان نیروی پیوسته‌ای ندارد. برای داستانی با رویکرد واقع‌گرایانه‌تر، می‌توانید به «شوالیه اول» (1995) و «شاه آرتور» (2004) نگاه کنید. مدت زمان فیلم 2 ساعت و 20 دقیقه است و به طور کامل در ایرلند فیلم‌برداری شده است. امتیاز: B-/C+ فیلمی سرگرم‌کننده از نوع «فانتزی تاریک قدیمی» با دقت تاریخی قابل تحسین، جلوه‌های بصری اوج دهه 80 و برخی لحظات کمیک. یک جواهر از دهه 80 که هنوز هم خوب به نظر می‌رسد.