فیلم War for the Planet of the Apes 2017

تریلوژی عالی بیشتر بازسازی‌ها/راه‌اندازی‌های هالیوود تنها تلاش‌هایی ناامیدکننده برای کسب درآمد هستند. آن‌ها نسخه‌های کمرنگی از آثار اصلی برتر هستند. اما تریلوژی جدید سیاره میمون‌ها در این زمینه شگفت‌انگیز است، زیرا تمام فیلم‌های قبلی میمون‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ چه آن‌هایی که از دهه ۶۰ و ۷۰ هستند و چه فیلم ناموفق تیم برتون در سال ۲۰۰۱. سزار هنوز هم رهبری میمون‌های باهوش را بر عهده...

تریلوژی عالی بیشتر بازسازی‌ها/راه‌اندازی‌های هالیوود تنها تلاش‌هایی ناامیدکننده برای کسب درآمد هستند. آن‌ها نسخه‌های کمرنگی از آثار اصلی برتر هستند. اما تریلوژی جدید سیاره میمون‌ها در این زمینه شگفت‌انگیز است، زیرا تمام فیلم‌های قبلی میمون‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ چه آن‌هایی که از دهه ۶۰ و ۷۰ هستند و چه فیلم ناموفق تیم برتون در سال ۲۰۰۱. سزار هنوز هم رهبری میمون‌های باهوش را بر عهده دارد که در برابر نیروهای انسانی که می‌خواهند آن‌ها را از بین ببرند، می‌ایستند. سزار حتی به برخی از انسان‌های اسیرش رحم می‌کند، اما انسان‌هایی که از میمون‌ها می‌ترسند، در تلاش‌های خود برای نابودی آن‌ها کوتاه نخواهند آمد. این فیلم عمدتاً تحت تأثیر بازی فوق‌العاده اندی سرکیس در نقش سزار قرار دارد. او شخصیتی پیچیده و جذاب است. وودی هارلسون نیز به عنوان شرور فیلم بسیار خوب است. شخصیت او هیچ‌گونه کلیشه‌ای از یک شرور معمولی نیست. او لایه‌های زیادی دارد و ممکن است به طور غیرمنتظره‌ای برای او احساس همدردی کنید. این یک فیلم سرگرم‌کننده و تفکر برانگیز است. در مورد این فیلم باید چند نکته را به سرعت مطرح کنم. اول، عنوان فیلم و توضیحات آن اغراق‌آمیز است و ارتباط چندانی با وقایع واقعی فیلم ندارد. این یک جنگ بزرگ نیست، بلکه تنها یک درگیری کوچک بین برخی میمون‌ها و دو گروه انسانی است. دوم، داستان این فیلم به وضوح توسط شخصی نوشته شده که هدفی دارد و آن هدف شامل موعظه کردن درباره بدی‌های انسان‌های سفیدپوست است. نتیجه این امر، فیلمی بی‌مزه، کسل‌کننده، ناامیدکننده و چندان سرگرم‌کننده نیست. من فکر می‌کنم "طلوع سیاره میمون‌ها" به طور ملایمی سرگرم‌کننده بود. عمدتاً به خاطر جلوه‌های ویژه. "ظهور سیاره میمون‌ها" را هم عادی دانستم. دوباره به خاطر جلوه‌های ویژه و به دلیل اینکه دارای مقدار قابل توجهی اکشن بود. "جنگ برای سیاره میمون‌ها" جلوه‌های ویژه مناسبی دارد، اما چیز دیگری ندارد. با افزودن هدف سیاسی واضح، فیلم به سمت سقوط می‌رود. انسان‌های فیلم، شخصیت‌های بد stereotypical هستند و میمون‌ها قربانیان هستند، چه میمون‌های خوبی باشند و چه بدرفتار. در ابتدای فیلم اکشن مناسبی وجود دارد و در انتها هم کمی، اما در بین این دو، ما به مجموعه‌ای از صحنه‌های احساسی (یا حداقل من فرض می‌کنم که قرار بود اینگونه باشند) "سزار" و شرارت انسان به زور در حلق‌مان ریخته می‌شود. غیرمنتظره نیست که فیلم با کشتن همه انسان‌های قابل مشاهده برای هیچ دلیلی به پایان می‌رسد، در حالی که میمون‌ها به دنیای کوچک بهشتی خود می‌رسند که با رنگ‌های گرم و شاداب نشان داده می‌شود. پرده بسته می‌شود... خدا را شکر! من از این فیلم انتظار زیادی نداشتم، اما این یک فیلم هالیوودی با اهداف خاص بود. به عبارت دیگر، به نظر من فیلم خوبی نیست. عنوان "جنگ برای سیاره میمون‌ها" ممکن است نامناسب باشد و لزوماً افسانه را به شکلی که انتظار داشتم بنا نمی‌کند، اما هنوز هم یک سه‌گانه ارزشمند است و دیدن تریلوژی بلاک‌باستری بدون ورودی‌های بد چیز نادری است. امتیاز نهایی: ★★★½ - واقعاً از آن خوشم آمد. به شدت توصیه می‌کنم وقت خود را به آن اختصاص دهید. "جنگ برای سیاره میمون‌ها" یک تریلوژی عالی را به خوبی به پایان می‌رساند. من از این قسمت به همان اندازه که از دو قسمت قبلی لذت بردم، لذت بردم؛ هر سه فیلم فوق‌العاده سرگرم‌کننده هستند و به خوبی ساخته شده‌اند. سزار شخصیت فوق‌العاده‌ای است و در این فیلم هم فوق‌العاده به نظر می‌رسد؛ جلوه‌های ویژه بی‌نظیر هستند و حتی نحوه نشان دادن میمون‌ها نیز به‌خوبی انجام شده است. اضافه شدن شخصیت‌های "میمون بد" و "نوا" هم جالب است. شخصاً آن را بالاتر از "طلوع" اما پایین‌تر از "ظهور" رده‌بندی می‌کنم، هرچند که تفاوت چندانی بین آن‌ها نیست. کنجکاو هستم که ببینم در اسپین‌آف‌های پیشنهادی به کجا می‌روند. نبردهای بی‌پایان بین میمون‌ها و انسان‌ها تأثیرات خود را می‌گذارد و سزار و پیروانش را به بیابان‌های یخ‌زده می‌کشاند، جایی که با "سرهنگ" (وودی هارلسون) مواجه می‌شوند. متأسفانه، در این ملاقات، میمون‌ها بدترین شرایط را تجربه می‌کنند و به دست انسان‌های جدید و بی‌رحم خود زندانی می‌شوند - که به کمک برخی گوریل‌ها هم می‌آیند - و به گونه‌ای از آن‌ها سوءاستفاده می‌شود. با افزودن به مشکلات آن‌ها، هر دو طرف می‌دانند که یک بازدید قریب‌الوقوع از سوی برخی نیروهای سنگین مسلح به نفع هیچ‌کدامشان نیست! حال این بر عهده "سزار" است که طرحی برای نجات نژاد خود قبل از نابودی کامل آن‌ها ارائه دهد. هرچند من از این فیلم لذت بردم، اما به خوبی "طلوع..." (۲۰۱۴) نیست. شروع آن خیلی طول می‌کشد و هارلسون به اندازه یک ساندویچ خیار ترسناک به نظر نمی‌رسد. گفت‌وگوی زیادی (و احساسات) وجود دارد و مت ریوز در ساخت و حفظ سرعت و تهدیدی که در فیلم قبلی به خوبی ایجاد کرده بود، به مشکل برمی‌خورد. اگرچه فیلم کمی طولانی است، اما ساعت آخر عمدتاً این کمبودها را جبران می‌کند زیرا طرح انتقام شکل می‌گیرد و جلوه‌های ویژه به اوج خود می‌رسند. خوب است، اما فوق‌العاده نیست.