فیلم Jean de Florette 1986

یکی از فیلم‌های تحسین‌شده فرانسوی دهه ۱۹۸۰ که به خوبی دلیل این تحسین را نشان می‌دهد. به نظر من هیچ فیلمی به اندازه «ژان دِ فلوره» (Jean de Florette) نمی‌تواند شرارت را به این ظرافت به تصویر بکشد، به ویژه در زمینه طمع، حسادت و خودخواهی. این فیلم در واقع یک «هیجان‌انگیز» نیست، بلکه یک درام دلنشین است که با شخصیت‌پردازی عمیق و داستان غم‌انگیزش...

یکی از فیلم‌های تحسین‌شده فرانسوی دهه ۱۹۸۰ که به خوبی دلیل این تحسین را نشان می‌دهد. به نظر من هیچ فیلمی به اندازه «ژان دِ فلوره» (Jean de Florette) نمی‌تواند شرارت را به این ظرافت به تصویر بکشد، به ویژه در زمینه طمع، حسادت و خودخواهی. این فیلم در واقع یک «هیجان‌انگیز» نیست، بلکه یک درام دلنشین است که با شخصیت‌پردازی عمیق و داستان غم‌انگیزش شما را در خود غرق می‌کند. کارگردانی و نویسندگی مشترک این فیلم را کلاود بری (Claude Berri) بر عهده داشته و در آن ایو مونتان (Yves Montand) و ژرار دوپاردیو (Gérard Depardieu) به ایفای نقش پرداخته‌اند که هر دو فوق‌العاده هستند. این فیلم، به همراه دنباله‌اش «مانون بهار» (Manon of the Spring)، حدود چهار ساعت از یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربیات سینمایی را به بیننده هدیه می‌دهد. این نسخه، ترمیم شده به کیفیت ۴K است. فیلم به خوبی داستان حسادت و ناکارآمدی کشاورزی را به تصویر می‌کشد. این فیلم واقعاً خوب است و شاید یکی از بهترین فیلم‌های فرانسوی باشد که امسال دیده‌ام، و اشتیاقم را برای دنباله‌اش که گفته می‌شود حتی بهتر است، افزایش می‌دهد. داستان فیلم با ترفندهای زیرکانه یک کشاورز ثروتمند پرووانس آغاز می‌شود که به دنبال خرید ارزان زمین همسایه‌اش است. اما مالک این زمین به این موضوع راضی نمی‌شود. پس از مرگ او، ارثیه به وارثی در شهر می‌رسد که یک کج‌خلق است و اطلاعات زیادی درباره کشاورزی ندارد و باید برای پیدا کردن راه‌هایی برای سودآوری زمین، مطالعه زیادی کند. با آگاهی از اهمیت این زمین و حسادت به همسایه‌اش، خریداران بالقوه دسترسی به آب را تحریم می‌کنند. برای ساکنان شهر، آب به قدری تضمین شده است که حتی به این فکر نمی‌کنند که چگونه به شیر آبشان می‌رسد. اما در روستاها اوضاع متفاوت است و مشکلات جدی بین همسایه‌ها به دلیل مدیریت آب آبیاری رایج است. این موضوع روز به روز مشکل‌تر می‌شود، زیرا برخی مناطق با مشکلات فزاینده تأمین و ذخیره آب مواجه هستند. پرووانس یکی از آن مناطق است و امروز، ایده داشتن کتابی که بگوید چند روز بارانی در سال خواهیم داشت، غیرواقعی است. علاوه بر داشتن یک داستان بسیار خوب و نوشته‌ای عالی، فیلم دو بازیگر بزرگ فرانسوی به نام‌های ژرار دوپاردیو و ایو مونتان را در خود دارد. هر دو در کار خود فوق‌العاده هستند و یک تنفر خاموش که به نظر می‌رسد متقابل است، وجود دارد، اما شخصیت شهری‌تر دوپاردیو به نظر می‌رسد که می‌تواند این مسائل را نادیده بگیرد. همچنین نمی‌توانم از نقش بسیار بزرگ دانیل اوتیول (Daniel Auteuil) غافل شوم که موفق می‌شود به عنوان یک شرور نفرت‌انگیز، بدون آنکه مستحق خشم ما باشد، ظاهر شود. ما به خوبی درک می‌کنیم که شخصیت او به شدت تحت تأثیر دایی‌اش قرار دارد. این فیلم به صورت مختصر و با تصویربرداری خوب، رنگ‌های زیبا و محیط‌هایی دل‌انگیز از بکر بودن طبیعت، یکی از بهترین کارت‌پستال‌های پرووانس قدیم را به تصویر می‌کشد، جایی که مزارع اسطوخودوس، که بسیار زیبا اما پرکار و آزاردهنده هستند، هنوز جایگزین غلات و درختان زیتون نشده‌اند. دکور و لباس‌ها نیز به خوبی طراحی شده و موسیقی متن کار خود را به نحو احسن انجام می‌دهد. «اگوئلین» (Ugolin) پس از بازگشت از جنگ به دایی ثروتمندش «پاپت» (Papet) (ایو مونتان) با الهام‌هایی بازمی‌گردد. او تا زمانی که آماده نشده، نقشه زیرکانه‌اش را فاش نمی‌کند و سپس چند گل میخک به خوبی پرورش داده‌شده را به او نشان می‌دهد. معلوم می‌شود که در گل‌ها پول وجود دارد، اما برای رشد آنها به مقدار زیادی آب نیاز است. به ذهن «پاپت» می‌رسد که شاید همسایه بدخلق‌شان بخواهد زمینش را بفروشد که چشمه‌ای مسدود در آن وجود دارد. اما شانس با آنها یار نیست و تصادفی که بعداً رخ می‌دهد، به آنها امید می‌دهد. متأسفانه، برنامه‌هایشان با ورود پسر کج‌خلق و پرشور شهر «ژان» (ژرار دوپاردیو) و همسر و فرزندش که به مزرعه می‌آیند، بیشتر به خطر می‌افتد. آنها خویشاوندان شایسته و سخت‌کوش مرد مرحوم هستند و مصمم‌اند با استفاده از علم، کار را پیش ببرند. در حالی که «اگوئلین» و «پاپت» با خانواده دوستی می‌کنند، آنها منبع آبشان را مسدود می‌کنند و آنها را به حال خود و به شرایط غیرقابل پیش‌بینی آب و یک سیستم سیستمی ضعیف رها می‌کنند. روزهای کشاورزی آنها به نظر می‌رسد محکوم به فنا است مگر اینکه خداوند مداخله کند. در ادامه، خانواده «کادو» (Cadoret) به شدت در تلاش‌اند تا از طریق پرورش خرگوش و کشت میوه و سبزیجات درآمد کسب کنند - در میان یک موج گرما، در حالی که همسایگان آگاه آنها با بی‌میلی نگاه می‌کنند و حاضر نیستند بگویند که نجات آنها در فاصله چند قدمی پنهان است. آیا نقشه بدبینانه خانواده «سوبیران» موفق خواهد شد؟ بازیگران فوق‌العاده‌ای در این فیلم حضور دارند، به ویژه اوتیول که به خوبی نقش پسرخاله‌ای متضاد را بازی می‌کند و گاهی اوقات به طور کامل به نظر نمی‌رسد؛ مونتان به عنوان یک دسیسه‌چین محاسباتی و سرانجام، تلاش فوق‌العاده‌ای از دوپاردیو که موفق می‌شود مردی را به تصویر بکشد که در عمق ناامیدی غوطه‌ور است - در حالی که همیشه به نظر می‌رسد به مقداری امید و خوش‌بینی باز است، واقعاً جذاب است. این درام با طنزهای زمینی همراه است و محیط کوچک شهر، شخصیت‌های معمولی زندگی روستایی را به تصویر می‌کشد که نسبت به تازه‌واردها بدبین یا حتی خصمانه‌اند. این فیلم همچنین نگاهی قوی به اهمیت آب جاری دارد. داستان به «مانون دِ سورس» (Manon de Source) ادامه می‌یابد...