فیلم Leaving Las Vegas 1995

نقد فیلم "ترک لاس‌وگاس" (1995) درباره زندگی یک الکلی به نام بن (با بازی نیکلاس کیج) است که پس از ترک صنعت فیلم‌سازی به لاس‌وگاس می‌رود تا به‌طور خودخواسته خود را به نابودی بکشاند. او در این شهر با سِرا (با بازی الیزابت شیو)، یک روسپی، آشنا می‌شود و بین آن‌ها رابطه‌ای شکل می‌گیرد که بر پایه پذیرش رادیکالی بنا شده است. این فیلم نمایی واقعی...

نقد فیلم "ترک لاس‌وگاس" (1995) درباره زندگی یک الکلی به نام بن (با بازی نیکلاس کیج) است که پس از ترک صنعت فیلم‌سازی به لاس‌وگاس می‌رود تا به‌طور خودخواسته خود را به نابودی بکشاند. او در این شهر با سِرا (با بازی الیزابت شیو)، یک روسپی، آشنا می‌شود و بین آن‌ها رابطه‌ای شکل می‌گیرد که بر پایه پذیرش رادیکالی بنا شده است. این فیلم نمایی واقعی و غم‌انگیز از روح‌های گمشده و فروپاشیده ارائه می‌دهد. کارگردانی و بازی‌ها به‌خوبی انجام شده و زیبایی شیو نیز در میان شرایط دشوار شغفش به‌خوبی نمایان است. این داستان به ما می‌آموزد که «پذیرش» بدون قید و شرط وجود ندارد و عشق واقعی باید افراد را از خودویرانی بازدارد و آن‌ها را به مسئولیت‌پذیری وادارد. تجربه‌ای از دوستان قدیمم که به الکل اعتیاد پیدا کرده بود و در نهایت جان خود را از دست داد، باعث می‌شود این فیلم برای من تأثیرگذارتر باشد. این فیلم با مدت زمان ۱ ساعت و ۵۱ دقیقه، در مناطق مختلفی از لس‌آنجلس و لاس‌وگاس فیلم‌برداری شده است. فیلم، داستان واقعی مردی را روایت می‌کند که پس از یک طلاق دشوار و پایان زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش، به الکل روی می‌آورد و به لاس‌وگاس می‌رود تا به زندگی‌اش پایان دهد. در این مسیر با سِرا آشنا می‌شود که خود نیز در مسیر خودویرانی حرکت می‌کند و این رابطه پیچیده‌ای را شکل می‌دهد. این فیلم به شدت سنگین و افسرده‌کننده است و بدون ترس از شوک، عواقب مخرب الکلیسم را به تصویر می‌کشد. فیلم به‌خوبی نشان می‌دهد که الکل یک اعتیاد جدی است که می‌تواند زندگی‌ها را نابود کند و نمی‌توان آن را به عنوان یک رفتار قابل‌تحمل در نظر گرفت. با توجه به اینکه نوشیدن الکل در جامعه به‌ویژه در میان جوانان به موضوعی عادی تبدیل شده است، این فیلم یادآور خطرات جدی آن است. نیکلاس کیج در این فیلم عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد و با شخصیتش همذات‌پنداری عمیقی ایجاد می‌کند. الیزابت شیو نیز در نقش سِرا به‌خوبی عمل می‌کند و عمق انسانی‌اش را در مواجهه با خشونت و تحقیر نشان می‌دهد. کارگردانی مایک فیگیس نیز با حفظ ریتم مناسب و داستان عاطفی موفق شده است تا این دو ساعت را به تجربه‌ای ارزشمند تبدیل کند. این فیلم نه تنها به عنوان یک اثر هنری بلکه به عنوان یک هشدار درباره اعتیاد و عواقب آن به شدت قابل توجه است.