انیمیشن Aladdin 1992

داستان «علاءالدین» یکی از محبوب‌ترین آثار دیزنی است که به وضوح محبوب‌ترین فیلم بسیاری از طرفداران است. من همواره به «شیر شاه» علاقه‌مند بوده‌ام، اما داستان «علاءالدین» را بارها در سرزمین «آگرابا» تماشا کرده‌ام. با نزدیک شدن به اکران بازسازی ۲۰۱۹، شب گذشته دوباره این فیلم را دیدم و دوباره عاشقش شدم. راستش را بخواهید، فراموش کرده بودم چقدر بامزه و سرگرم‌کننده است! با وجود...

داستان «علاءالدین» یکی از محبوب‌ترین آثار دیزنی است که به وضوح محبوب‌ترین فیلم بسیاری از طرفداران است. من همواره به «شیر شاه» علاقه‌مند بوده‌ام، اما داستان «علاءالدین» را بارها در سرزمین «آگرابا» تماشا کرده‌ام. با نزدیک شدن به اکران بازسازی ۲۰۱۹، شب گذشته دوباره این فیلم را دیدم و دوباره عاشقش شدم. راستش را بخواهید، فراموش کرده بودم چقدر بامزه و سرگرم‌کننده است! با وجود اینکه این فیلم تقریباً ۳۰ سال پیش منتشر شده، هنوز هم فوق‌العاده به نظر می‌رسد. انیمیشن آن همچنان شگفت‌انگیز و روان است، اما آنچه این فیلم را به یکی از بهترین‌های دیزنی تبدیل می‌کند، شماره‌های موسیقی و صدای بازیگران است. همان‌طور که می‌دانید، «رابین ویلیامز» در نقشی که از بقیه کارنامه‌اش متمایز است، درخشان ظاهر می‌شود و بهترین اجرای خود را به عنوان یک شخصیت انیمیشنی ارائه می‌دهد. «جن» یکی از چندوجهی‌ترین شخصیت‌های دیزنی است و ویلیامز با خلاقیت و تصور بی‌نظیرش، صدای فوق‌العاده‌ای برای این موجود آبی بامزه به ارمغان می‌آورد. او هر بار که فیلم به او نیاز دارد، ظاهر می‌شود و داستان را به جلو می‌برد. او می‌توانست به سادگی یک ابزار داستانی باشد، اما خوشبختانه نویسندگان شخصیت منحصربه‌فردی با انگیزه‌های خاصی به او بخشیده‌اند که نه تنها ما را می‌خنداند، بلکه به سرنوشتش هم اهمیت می‌دهیم. ویژگی اصلی دیگر این فیلم، نویسندگی آن است. دیالوگ‌ها احساس واقعی و منطقی دارند و صحنه‌های توضیحی واقعی (غیر از شماره‌های موسیقی) وجود ندارد. «علاءالدین» و «یشمین» زندگی‌های کاملاً متفاوتی دارند و هر یک آرزو دارند تغییر کنند. هر کدام خواهان تجربیات و ماجراجویی‌های دیگری هستند که لحظات شگفت‌انگیزی را بین این دو شخصیت به وجود می‌آورد. هنوز هم آرزو می‌کنم که رابطه آن‌ها فرصت بیشتری برای توسعه داشته باشد (چیزی که امیدوارم در بازسازی جدید انجام شود) و همچنین انگیزه‌های «جعفر». این فیلم به سال ۱۹۹۲ برمی‌گردد و انیمیشن است، اما شخصیت شرور کلیشه‌ای که فقط به خاطر «من بد هستم» می‌خواهد قدرت بگیرد، هرگز به خوبی کار نکرده است. با این حال، صدا و لحن ترسناک «جان فریمن» این شخصیت را به خوبی به تصویر می‌کشد. به علاوه، «ابو» و «ایگو» دو منبع کمدی هستند که همیشه به خوبی عمل می‌کنند. از نظر موسیقی، نمی‌توان تأثیر فرهنگی که آهنگ‌های «علاءالدین» داشته‌اند را انکار کرد. از «شب‌های عربی» تا «جهان جدیدی» ، هر آهنگ پر از متن‌های غنی، ریتم عالی و لحن زیبا است. این آهنگ‌ها علاوه بر اینکه قادر به توسعه شخصیت یا پیشبرد داستان هستند، کمک می‌کنند تا داستان هرگز از سرعتش نکاسته و حفظ شود. تقریباً ۳۰ سال بعد، کیفیت انیمیشن هنوز شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد و پس‌زمینه‌ها و صحنه‌های بصری فوق‌العاده زیادی وجود دارد. دهه ۹۰ دیزنی یک گنجینه مطلق در تاریخ سینماست: «زیبایی و جانور»، «داستان اسباب‌بازی»، «شیر شاه»، «پوکاهانتس»، «مولان»، «تارزان»، «علاءالدین» و چند الماس انیمیشنی دیگر که کمی زیر رادار رفته‌اند. تمامی این فیلم‌ها قطعاً بازسازی لایو اکشن خواهند داشت (برخی قبلاً انجام شده‌اند) و من از همه آن‌ها استقبال می‌کنم. از تلاش برای تحریم چیزی که فقط به نسل‌های جدید کمک می‌کند تا به همان شخصیت‌هایی که ما عاشقشان بودیم، علاقه‌مند شوند، خودداری کنید. لایو اکشن برای توهین به دوران کودکی ما یا تولید نسخه‌های ارزان از فیلم‌های مورد علاقه‌مان نیست! این فیلم‌ها برای جایگزینی آثار اصلی نیستند، بلکه برای احترام به آن‌ها و ارائه برداشت‌های مدرن از داستان‌هایی که تأثیر عمیق بر ما گذاشته‌اند، آمده‌اند و تلاش خواهند کرد همین کار را برای فرزندان، نوه‌ها و برادرزاده‌های ما انجام دهند. آیا آن‌ها بهتر از منبع اصلی خواهند بود؟ بدتر؟ اهمیتی ندارد به شرطی که جوهره اصلی و ویژگی‌هایی که باعث شد این شخصیت‌های فراموش‌نشدنی را دوست داشته باشیم، حفظ شود. و لطفاً، استدلال "آن‌ها این بازسازی‌ها را برای پول می‌سازند" را متوقف کنید. این حرف به‌راحتی می‌تواند درباره هر فیلمی در تاریخ سینما گفته شود. متأسفانه، سرگرمی یک تجارت است، همیشه همین‌طور بوده و همیشه خواهد بود. پیش بروید. به‌طور کلی، «علاءالدین» داستانی زیبا و پرشور درباره این است که چگونه دو نفر به‌طور فوق‌العاده متفاوت با سبک زندگی‌های کاملاً متفاوت می‌توانند به عشق یکدیگر برسند. «رابین ویلیامز» یک الماس کاملاً صیقل‌خورده است و صحنه‌های او به‌تنهایی این فیلم را به طرز فوق‌العاده‌ای ارتقا می‌دهند. یکی از کلاسیک‌های تأثیرگذار دیزنی، پر از آهنگ‌های به یاد ماندنی، شخصیت‌های خوب نوشته‌شده و انیمیشن خیره‌کننده که هنوز هم به طرز شگفت‌انگیزی با گذشت زمان حفظ شده است. با وجود برخی نکته‌سنجی‌ها درباره «جعفر» و رابطه شخصیت‌های اصلی، «علاءالدین» بدون شک یک گوهر فوق‌العاده ارزشمند است که همچنان (و خواهد توانست) توسط نسل‌های جدید در سرتاسر جهان دوست داشته شود.