فیلم Once Upon a Time in Mexico 2003

این فیلم پر از اکشن‌های شیک، با بودجه‌ای کلان، فیلمنامه‌ای که به حداقل کاهش یافته و لیستی بزرگ از بازیگران است که هیچ کاری برای انجام دادن ندارند. تنها زمانی که این فیلم را دیدم متوجه شدم که آخرین فیلم یک سه‌گانه است که با "ماریاچی" آغاز می‌شود. با این حال، من این فیلم را پس از دیدن "دسپراتو" تماشا کردم و این به من کمک...

این فیلم پر از اکشن‌های شیک، با بودجه‌ای کلان، فیلمنامه‌ای که به حداقل کاهش یافته و لیستی بزرگ از بازیگران است که هیچ کاری برای انجام دادن ندارند. تنها زمانی که این فیلم را دیدم متوجه شدم که آخرین فیلم یک سه‌گانه است که با "ماریاچی" آغاز می‌شود. با این حال، من این فیلم را پس از دیدن "دسپراتو" تماشا کردم و این به من کمک کرد تا داستان را بهتر درک کنم: یک تیرانداز و دوست‌دخترش توسط یک قاچاقچی مواد تعقیب می‌شوند تا روزی که مردان او موفق به کشتن دختر می‌شوند. او که به شدت ناامید شده، به زندگی خود در تلخی بازنشسته می‌شود. پس از مدتی، یک مأمور سیا او را فرا می‌خواند و فرصتی برای انتقام و جلوگیری از موفقیت کامل یک کودتای نظامی که رئیس‌جمهور مکزیک را به قتل می‌رساند به او می‌دهد. این داستان گیج‌کننده است؟ شاید به همین دلیل باشد! فیلمنامه بسیار سبک و بی‌روح است، بدون زیبایی، توجه به جزئیات یا ظرافت‌های سبک‌شناختی، و متن تحت تأثیر آنچه که به طور کنایه‌آمیز "لاتین‌اسپلویته" نامیدم قرار می‌گیرد: مجموعه‌ای از کلیشه‌های ارزان درباره لاتین‌ها و مکزیکی‌ها. همچنان احساس می‌کنم که این فیلم‌ها به روشن شدن این پیش‌داوری‌ها که در ذهن آمریکای سفید، آنگلوساکسونی و انگلیسی‌زبان وجود دارد، کمک نمی‌کنند. اگر در فیلم "دسپراتو" کارگردان روبرت رودریگز مجذوب صحنه‌های اکشن بود، در این فیلم او کنترل خود را از دست داده است: به اندازه کافی گلوله برای یک حمله دیگر به عراق وجود دارد. برای کسانی که از دور زندگی می‌کنند، مکزیک ممکن است کشوری به شدت فاسد به نظر برسد و مشکلاتی که مقامات در مبارزه با کارتل‌های مسلح و بی‌رحم با متحدان قوی خارجی دارند، به خوبی شناخته شده است. با این حال، فیلم دو قدم جلوتر می‌رود و مکزیک را به سرزمینی بدون قانون و حاکم تبدیل می‌کند، جایی که نظم از سوی کسانی که اسلحه‌های بزرگ‌تری دارند و دستشان در مواد مخدر است، برقرار می‌شود. شاید به همین دلیل است که فیلم مورد حمایت چندانی از مقامات مکزیکی قرار نگرفت و حتی پرچم مکزیک در فیلم دیده نمی‌شود و به چیزی با ستاره‌ها جایگزین می‌شود. هنوز نتوانسته‌ام این تعویض پرچم را به‌طور کامل درک کنم. در مورد اکشن، آیا من تنها کسی بودم که بوی ملایمی از آثار تارانتینو را در صحنه‌های اکشن این فیلم حس کردم؟ البته، با تمام این‌ها، فیلم به سرعت پیش می‌رود و هیچ لحظه مرده یا کسل‌کننده‌ای ندارد. از نظر سرگرمی، این فیلم به خوبی عمل می‌کند، با توجه به اینکه ما مخاطبانی هستیم که به دنبال اکشن هستیم و به راحتی می‌توانیم مغزمان را خاموش کنیم و آنچه را که به ما داده می‌شود، بپذیریم. مشکل اساسی این است که اگر فیلمنامه از قبل ضعیف باشد، با این سرعت پیش رفتن اوضاع را بدتر می‌کند. بعد از یک نقطه، دیگر مهم نیست که چه کسی چه کاری سعی دارد انجام دهد. همه در حال تیراندازی هستند. به چه دلیلی؟ شاید خودشان هم ندانند! با وجود فقر متریالی که به او داده شده و ساخت ضعیف شخصیتش، آنتونیو باندراس همچنان شایسته توجه ماست، حتی اگر در این فیلم، بدون شک جانی دپ است که در میان بازیگران بیشتر به چشم می‌آید. بازیگران کمی وجود دارند که بتوانند در یک شخصیت کم‌عمق درخشش داشته باشند، اما او این کار را انجام می‌دهد و هر زمان که ظاهر می‌شود، توجه را به خود جلب می‌کند و باندراس را به گوشه می‌فرستد و سلما هایک را به یک بازیگر فرعی تبدیل می‌کند. اووا مندس جذاب است، اما متریالی برای کار ندارد و ویلم دفو بسیار ضعیف است. لیست بازیگران شامل تعداد زیادی بازیگر مشهور و حتی یک خواننده – انریکه ایگلسیا – است که بیشتر نشان‌دهنده تمایل برای حضور در این پروژه است تا توانایی افزودن چیز خوبی به محصول نهایی.