فیلم Doctor Strange 2016

با هر فیلم جدید مارول، انتظار می‌رود که استودیو مرزهای آنچه که یک فیلم ابرقهرمانی باید شامل شود را گسترش دهد. فیلم‌هایی مانند «کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان»، «نگهبانان کهکشان» و «مرد مورچه‌ای» همگی شامل عناصری بودند که هرگز در یک فیلم ابرقهرمانی دیده نشده بود. حالا، استودیو مارول سعی دارد که دوباره مرزها را جابه‌جا کند و از دنیای زره‌های پیشرفته و ابرسربازان به دنیای...

با هر فیلم جدید مارول، انتظار می‌رود که استودیو مرزهای آنچه که یک فیلم ابرقهرمانی باید شامل شود را گسترش دهد. فیلم‌هایی مانند «کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان»، «نگهبانان کهکشان» و «مرد مورچه‌ای» همگی شامل عناصری بودند که هرگز در یک فیلم ابرقهرمانی دیده نشده بود. حالا، استودیو مارول سعی دارد که دوباره مرزها را جابه‌جا کند و از دنیای زره‌های پیشرفته و ابرسربازان به دنیای جادویی و مرموز وارد شود. رهبری این تغییر را بندیکت کامبربچ در نقش دکتر استیفن استرنج بر عهده دارد و امیدواریم او بتواند توضیح دهد که چرا این حس جادویی عجیب به ما دست می‌دهد که این همه را قبلاً دیده‌ایم. داستان «دکتر استرنج» درباره یک جراح مغز و اعصاب مشهور است که زندگی‌اش بعد از یک تصادف وحشتناک به کلی تغییر می‌کند و توانایی استفاده از دستانش را از دست می‌دهد. زمانی که پزشکی سنتی در درمان او ناکام می‌ماند، او مجبور می‌شود به جستجوی درمان و امید در مکانی غیرمنتظره به نام «کمار-تاج» برود. او به سرعت می‌آموزد که اینجا تنها یک مرکز درمان نیست، بلکه خط مقدم نبردی علیه نیروهای تاریک نامرئی است که در حال تخریب واقعیت ما هستند. به زودی، استرنج—مسلح به قدرت‌های جادویی تازه کسب‌شده‌اش—مجبور می‌شود انتخاب کند که آیا به زندگی ثروتمند و با اعتبار خود برگردد یا همه چیز را رها کند تا به عنوان قوی‌ترین جادوگر در عالم از جهان دفاع کند. نقد را با تنها نکته مثبت قوی که از «دکتر استرنج» دریافت می‌شود آغاز می‌کنم و آن هم بی‌نهایت جذاب بودن جلوه‌های بصری است. رنگ‌های زیبا و زنده در طول فیلم به چشم می‌زنند، طراحی لباس فراتر از تصور است و قاب‌بندی‌ها بسیار دقیق است. قدرت‌های دکتر استرنج و دیگر جادوگران برتر تا زمانی که وارد «بعد آینه» نمی‌شوند به طور کامل به نمایش درنمی‌آید و اینجا است که می‌توان گفت تونی استارک و بروس بنر از این مکان متنفر خواهند بود. به عنوان مردان علم، آنها از این که قوانین فیزیک در اینجا به کلی نادیده گرفته شده است، متنفر خواهند شد چرا که جادوگران ما قادر به شکستن ساختمان‌ها و بازسازی آنها به هر شکلی که بخواهند هستند. آسان نیست که به «درون» اشاره نکنیم، اما هیچ‌کس در اینجا خواب نمی‌بیند و این جلوه‌ها توسط دستان مردان جادویی خلق می‌شوند و آنها از آن به نفع خود استفاده می‌کنند. در واقع، گسترش مرزها در زمینه جلوه‌های بصری کار دشواری نبود. اگر این کار را نمی‌کردند، قطعاً ناامید می‌شدم زیرا این یک فرصت واضح برای بهره‌برداری از جادو بود. اما متأسفانه کارگردان اسکات دریکسون به طور کامل یک فرصت واضح دیگر را در زمینه توسعه شخصیت‌ها از دست داده است. دکتر استیفن استرنج بسیار شبیه به تونی استارک و دیگر ابرقهرمانانی است که قبلاً در فیلم‌ها دیده‌ایم؛ او متکبر، خودخواه و پر از غرور است. پس از تصادف استرنج، جایی که او آسیب جدی به اعصاب هر دو دستش وارد می‌کند، او تمام دارایی‌هایش را برای بازسازی دستانش خرج می‌کند تا امیدی برای ادامه حرفه‌اش به عنوان جراح مغز و اعصاب داشته باشد. هر تلاشش ناموفق می‌ماند و استرنج به قدری ناامید می‌شود که به نپال سفر می‌کند و تحت هدایت تیلدا سوینتن به عنوان «قدیم» قرار می‌گیرد. یادگیری یک مفهوم جدید در هنرهای جادویی به استرنج امکان می‌دهد تا روش تفکرش را تغییر دهد، اما دریکسون اجازه نمی‌دهد که این تغییر در شخصیت او نیز به وجود بیاید. دکتر استرنج باید به نوعی به استیو راجرز در انتهای فیلم نزدیک‌تر می‌شد، زیرا یادگیری هنرهای جادویی و حادثه‌اش باید به او کمک می‌کرد تا خودخواهی‌اش را کنار بگذارد. اما در عوض، همه چیز برای او به سادگی پیش می‌رود و او به راحتی جادو را تسلط می‌یابد و با کمترین تنش آن را یاد می‌گیرد. او در ابتدا با چند مشکل مواجه می‌شود، اما به محض اینکه «قدیم» او را زیر بال و پر خود می‌گیرد، همه چیز به راحتی پیش می‌رود و استرنج کتاب‌ها را می‌دزدد، سلاح‌های قدرتمند را به کار می‌برد و با آسانی بر جادوگران با سال‌ها تجربه غلبه می‌کند. نمی‌توان گفت که استرنج برای هنرهای جادویی مقدر شده بود و به همین دلیل همه چیز برای او آسان بود. او تنها به دلیل شرایط به یادگیری هنرهای جادویی پرداخته است. اگر او به تصادف نمی‌افتاد، که به خاطر بی‌احتیاطی‌اش اتفاق افتاد، به نپال نمی‌رفت. هری پاتر برای جادو مقدر شده بود، نه استرنج. استرنج به عنوان یک شخصیت رشد نمی‌کند زیرا او دائماً درست از آب درمی‌آید و هیچ عواقبی برای اعمالش متوجه او نمی‌شود. درباره توسعه شخصیت‌های فرعی مانند «وانگ» با بازی بندیکت ونگ و «موردو» با بازی چیوتل اجیوفور نمی‌توانم به جزئیات برسم، زیرا این کار فیلم را به کلی خراب می‌کند. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که هر دو به‌خوبی مورد استفاده قرار نگرفته‌اند و شایسته توسعه بهتری بودند. این واقعاً جای تاسف دارد زیرا ونگ و اجیوفور بازیگران فوق‌العاده‌ای هستند و هدر دادن استعداد از جمله کارهایی است که استودیو مارول به آن عادت کرده است. کی مارول استودیو یک شرور درست را معرفی خواهد کرد؟ با بازی مads Mikkelsen به عنوان شرور اصلی، «کائلسیوس»، فکر می‌کردم ممکن است بالاخره یک شرور سینمایی مارول بیابیم که با «کیلگراو» و «کینگ‌پین» در بخش تلویزیون مارول برابری کند. در نهایت، کائلسیوس و دکتر استرنج به دلیل یک کلیشه احمقانه به نبرد می‌پردازند: بودن در مکان اشتباه در زمان اشتباه. این دو نفر در «سنکتوم سانکتوروم» نیویورک ملاقات می‌کنند که در آنجا استرنج به طور تصادفی به آنجا می‌رود. کائلسیوس آنجا است تا محافظ را بکشد و خود سنکتوم را نابود کند و هیچ اطلاعی از اینکه استرنج کیست ندارد. در واقع، او به روشی صادقانه باور دارد که نام استرنج واقعاً «مستر دکتر» است. استرنج که هنوز در حال یادگیری است، قادر به ارائه نبرد بهتری نسبت به محافظ است که باید موضوعی باشد. به هر حال، او یک محافظ است. برای استرنج هیچ خطر و ریسکی وجود ندارد. جذابیت بصری تنها تا حدی می‌تواند شما را جلو ببرد زیرا دکتر استرنج در تمرکز بر توسعه شخصیت‌هایی که به طور بصری برای ما جذاب شده‌اند، ناکام می‌ماند. دکتر استرنج به یک دارایی بزرگ برای دنیای سینمایی مارول تبدیل خواهد شد و امیدواریم که در هنگام جادو کردن طلسم بعدی‌اش، شاهد توسعه باقی‌مانده استرنج باشیم. پتانسیل‌های زیادی در شخصیت استرنج نهفته است، اما هنوز بهترین‌های او را ندیده‌ایم.